Beste mensen,

Het lijkt wel of mijn recente lidmaatschap van onweer-online.nl onweer aantrekt.
Onlangs poste ik mijn onweerservaringen, en die waren wat mij betreft al spectaculair genoeg. Eergsisteren nog zat ik midden in het noodweer dat zelfs hier de nieuwsberichten haalde.

Zaterdagochtend vertrokken wij met de auto uit Spanje, net boven Barcelona, onderweg naar huis. Omdat de afstand te groot was om in een keer te rijden, boekten wij een overnachting nabij Beaune. Wij verwachtten er rond 5 uur smiddags aan te komen. Aan de spaanse kant van de Pyreneen was het warm en zonnig. Reeds rond tien uur in de ochtend was de temperetuur zo'n 25 graden en er was geen wolkje aan de lucht. Na het passeren van de Spaans-Franse grens, ben je ook de Pyreneeen voorbij en ik verwonderde me erover dat het weer ten noorden en ten zuiden van zo'n bergkamp zo verschillend kan zijn. Het was weliswaar nog warm, maar de lucht was bewolkt en werd werd geleidelijk donkerder. Af en toe viel er wat regen.
Op de tolweg zette ik de radio aan om de verkeersinformatie te horen. Iedereen die in Frankrijk weleens op de tolwegen rijdt kent het 'beroemde'Autoroute FM op 107.7 wel. Ik luisterde maar half maar hoorde iets roepen over "tres orageux, "tres dangereux en eviter d'aller en route. " Erg veel onweer, erg gevaarlijk en het advies om niet in de auto te stappen.

Ik sloeg er geen acht op. Het ging erg snel allemaal, en bovendien had ik niet goed gehoord waar dat onweer dan was.

De dag vorderde, en ook de reis. Voorbij Avignon gekomen, herhaalde de berichten zich inmiddels elk kwartier en het klonk allemaal steeds bedreigender. Inmiddels was het ook duidelijk dat het vooral op onze route allemaal erg gevaarlijk zou worden. Maar ja, wat moet je, we wilden naar ons hotel, en het was alemaal wel donker buiten aan het worden maar erg gevaarlijk leek het allemaal niet. Maar dat veranderde. Even voorbij Valence braken de poorten van de hel open.
De radioberichten werden steeds alarmerender, nu elke 10 minuten. Berichten over omgevallen bomen, hagel, modderlawines en campings die geevacueerd moesten worden. Wij zaten midden in het district waar het allemaal gaande was! Het verkeer kwam tot stilstand en hulpdiensten kwamen steeds voorbij over de vluchtstrook. Het werd duidelijk dat het allemaal inderdaad heel erg was, alhoewel het op de plek waar iedereen strandde, op de A7 Nabij Valence, nog te overzien leek. In de verwachting dat het verkeer spoedig wel weer zou rijden, keek ik opzij. De snelweg liep vlak langs de rivier de Rhone en lag op die plaats enkele meters hoger dan het water. Wachtend terwijl de regen op het dak van de auto kletterde, keek ik wederom verveeld uit mijn zijraampje naar de Rhone, en ik dacht; "Het is net of het water veel hoger staat dan daarnet " Ik besloot erop te gaan letten en een onbehaaglijk gevoel maakte zich van mij meester. De bomen naast de rivier stonden inmiddels met de voeten in het water en het water werd woester en bruiner. Toen ik het water steeds verder zag stijgen bedacht ik me dat al het verkeer als ratten in de val zat. Inmiddels waren ook de op- en afritten afgesloten, hoorden we op de radio. Ik keek om me heen om te kijken of er een mogelijkheid zou zijn om weg te komen als het water verder zou stijgen.

En het water steeg, onvoorstelbaar snel. De Rhone werd een soort van modderstroom waarin steeds meer complete bomen voorbij kwamen zetten. Ruim 4 bange uren stonden we er stil, en gelukkig bleef de rivier binnen haar oevers.

Pas toen we weer gingen rijden werd duidelijk hoe erg het onweer en de regen had huisgehouden. De zuidelijk rijbaan was nog dicht en zo konden we zien hoe sneeuwschuivers bezig waren de modder van de weg te schuiven en bomen opzij te duwen die inmiddels overal verspreid lagen. De bui dreef voor ons uit. We belden ons hotelletje op met de vraag of ze alsjeblieft onze kamer wilden vasthouden omdat we veel te laat zouden zijn. Gelukkig deden ze dat. Om 10 uur 's avonds waren we er en gelukkig was de keuken nog open, want gegeten hadden we de hele middag nog niet.

Je vraagt je weleens af hoe het kan dat zoveel mensen in de problemen kunnen komen door een forse bui. Welnu, ik weet het. Het overvalt je, en de hoeveelheden water zijn zo verschrikkelijk groot dat je er snel door kunt worden overdonderd. Beekjes worden rivieren en rivieren worden woeste stromen. In bergachtig gebied, zoals daar kunnen hele hellingwanden naar beneden spoelen, en het is mij duidelijk dat daar geen ontkomen aan is, als je toevallig op de verkeerde plaats bent.

Welnu, dit was het dan zo'n beetje. Ik hoop voorlopig niet meer dit soort spectakels mee te maken.

Ken de omgeving van Valence ook een beetje en heb daar in het verleden ook al een keertje zo`n noodweer gehad.Riviertje wat in pak m beet 2 uur tijd veranderde in een kolkende stroom en zo`n 3m hoger dan de dag ervoor toen wij er nog lekker in aan t zwemmen waren.De volgende dagen zakte het wel snel maar de restanten rotzooi zag je nog in bomen aan de kant hangen,bizar idd hoe snel het komt.
Onweer en noodweer zijn prachtig maar er middenin zitten is niet altijd zo fijn...