30 juli 2008, Zeeland ritje
30 juli 2008, vertrek Vlaardingen.
Zoals de meeste avonden zat ik na het eten even tv te kijken om het eten te laten zakken. In mijn achterhoofd wist ik al dat ik wel even een ritje zou gaan maken, dus zo tussendoor steeds de radar beelden in de gaten gehouden. Toen ik om een uur of 20:00 zag dat het boven België richting Zeeland kwam toen heb ik toch maar besloten om de tomtom er bij te pakken en zo rustig aan eens te gaan rijden.
Eenmaal in de auto heb ik als eerste de route richting Zierikzee ingezet. Het begon ook zo rustig aan donkerder te worden, maar tot een 25 kilometer voor Zierikzee was er nog niets van onweer te zien.
Yes dacht ik, toen ik eindelijk de eerst schicht zag. En al snel werden het er meer en meer.
Toen ik steeds dichterbij Zierikzee kwam zag ik dat er meerdere cellen waren en dat ze aan beide zijden van mij waren. Aangezien mijn ruiten helemaal onder de beestjes zat besloot ik eerst mijn ruit eens schoon te maken bij een verlaten benzine pomp, waar ik er dus achterkwam dat zelfs onder het dak ik nat werd van de regen die bijna horizontaal was. Maar snel weer verder op pad. 10 kilometer voor Zierikzee moest ik toch het roer omgooien richting Goes.
Eenmaal de richting Goes opgegaan, heb ik maar even genoten van de zendmast die zeer mooi verlicht boven alles uit prijkt aan deze donkere luchten. Maar mijn doel was om de bui te volgen.
Richting Goes bleek ik toch weer een andere route te moeten gaan volgen omdat zelfs daar er ook weer 2 cellen bleken te zijn of ik zat er midden in, dat kan ook. Dus had ik de route maar gewist omdat ik gek werd van mij tomtom die maar bleef roepen, keer om keer om. Tussendoor heb ik een paar keer stil gestaan om te kijken waar ik heen wilde gaan maar overal om mij heen was bliksem waar te nemen, dus uiteindelijk ben ik dus op zicht gaan rijden met de hulp van de kaart op mijn tomtom om toch een beetje te weten waar ik zat. Totaal verdwaald tussen alle weilanden en dorpjes heb ik maar een plek gepakt langs een weggetje op een dijkje met uitzicht over alles heen.
Daar nog geprobeerd een aantal foto´s te maken maar op 1 na is dat niet helemaal gelukt.
Toen het weer weg begon te trekken besloot ik maar om eens richting huis te gaan en aangezien ik wist dat ik er midden in zou komen was dat ook niet echt een straf. Dus tomtom weer aangezet om van de verdwaalde weilanden route weer thuis te komen.
Over Bergen op zoom terug richting huis bleek ik al snel de bui weer in te halen.
En een bui was het, ik heb nog zelden zoiets meegemaakt, wat een regen. Om veilig thuis te komen moest ik de snelheid soms terug gooien naar 75 kilometer per uur omdat de weg niet meer zichtbaar was. Overal om mij heen waren de flitsen en klappen, dus een ding was zeker, ik zat er middenin en mijn rit was dus gelaagd.
Zo richting de Europoort waar het iets minder werd, was het ook wel tijd dat ik zo eens thuis was, ik was het turen op de weg nu ook wel zat.
De grande finale kreeg ik eigenlijk nog toen ik de bocht nam richting de Benelux tunnel waar nog de laatste fly-over gekruist moest worden. Waar ik dus niet meer op berekend was,was dat precies daar de bliksem in zou slaan, jemig wat een licht en klap. Zoals het spreekwoord zegt, ik schrok mij dus een hoedje.
Maar tevreden thuis aangekomen en 240 kilometer te hebben gereden, ben ik voldaan naar bed gegaan, nog na genietend lag ik naar de laatste klappen te luisteren.
Heerlijk zo´n rit.
Zoals de meeste avonden zat ik na het eten even tv te kijken om het eten te laten zakken. In mijn achterhoofd wist ik al dat ik wel even een ritje zou gaan maken, dus zo tussendoor steeds de radar beelden in de gaten gehouden. Toen ik om een uur of 20:00 zag dat het boven België richting Zeeland kwam toen heb ik toch maar besloten om de tomtom er bij te pakken en zo rustig aan eens te gaan rijden.
Eenmaal in de auto heb ik als eerste de route richting Zierikzee ingezet. Het begon ook zo rustig aan donkerder te worden, maar tot een 25 kilometer voor Zierikzee was er nog niets van onweer te zien.
Yes dacht ik, toen ik eindelijk de eerst schicht zag. En al snel werden het er meer en meer.
Toen ik steeds dichterbij Zierikzee kwam zag ik dat er meerdere cellen waren en dat ze aan beide zijden van mij waren. Aangezien mijn ruiten helemaal onder de beestjes zat besloot ik eerst mijn ruit eens schoon te maken bij een verlaten benzine pomp, waar ik er dus achterkwam dat zelfs onder het dak ik nat werd van de regen die bijna horizontaal was. Maar snel weer verder op pad. 10 kilometer voor Zierikzee moest ik toch het roer omgooien richting Goes.
Eenmaal de richting Goes opgegaan, heb ik maar even genoten van de zendmast die zeer mooi verlicht boven alles uit prijkt aan deze donkere luchten. Maar mijn doel was om de bui te volgen.
Richting Goes bleek ik toch weer een andere route te moeten gaan volgen omdat zelfs daar er ook weer 2 cellen bleken te zijn of ik zat er midden in, dat kan ook. Dus had ik de route maar gewist omdat ik gek werd van mij tomtom die maar bleef roepen, keer om keer om. Tussendoor heb ik een paar keer stil gestaan om te kijken waar ik heen wilde gaan maar overal om mij heen was bliksem waar te nemen, dus uiteindelijk ben ik dus op zicht gaan rijden met de hulp van de kaart op mijn tomtom om toch een beetje te weten waar ik zat. Totaal verdwaald tussen alle weilanden en dorpjes heb ik maar een plek gepakt langs een weggetje op een dijkje met uitzicht over alles heen.
Daar nog geprobeerd een aantal foto´s te maken maar op 1 na is dat niet helemaal gelukt.
Toen het weer weg begon te trekken besloot ik maar om eens richting huis te gaan en aangezien ik wist dat ik er midden in zou komen was dat ook niet echt een straf. Dus tomtom weer aangezet om van de verdwaalde weilanden route weer thuis te komen.
Over Bergen op zoom terug richting huis bleek ik al snel de bui weer in te halen.
En een bui was het, ik heb nog zelden zoiets meegemaakt, wat een regen. Om veilig thuis te komen moest ik de snelheid soms terug gooien naar 75 kilometer per uur omdat de weg niet meer zichtbaar was. Overal om mij heen waren de flitsen en klappen, dus een ding was zeker, ik zat er middenin en mijn rit was dus gelaagd.
Zo richting de Europoort waar het iets minder werd, was het ook wel tijd dat ik zo eens thuis was, ik was het turen op de weg nu ook wel zat.
De grande finale kreeg ik eigenlijk nog toen ik de bocht nam richting de Benelux tunnel waar nog de laatste fly-over gekruist moest worden. Waar ik dus niet meer op berekend was,was dat precies daar de bliksem in zou slaan, jemig wat een licht en klap. Zoals het spreekwoord zegt, ik schrok mij dus een hoedje.
Maar tevreden thuis aangekomen en 240 kilometer te hebben gereden, ben ik voldaan naar bed gegaan, nog na genietend lag ik naar de laatste klappen te luisteren.
Heerlijk zo´n rit.
