Angst voor onweer
Ik ben echt trots op mezelf! Gisteravond heb een tijdlang naar het wegtrekkend onweer gekeken ( wat ik nooit heb gedurft in het donker ) Op het hoogtepunt durfde ik nog niet haha. Ik vond echt heel mooi om te zien!! Ik wil echt van mijn angst af en dit was een goed begin. Ook om hier te praten met mensen die het begrijpen helpt mij enorm. Ik heb er volle vertrouwen in dat dit goed gaat komen!
groetjes
groetjes
Hallo allemaal,
Eindelijk lotgenoten!!!! Heb me de laatste jaren erg onbegrepen gevoeld, omdat ik volgens mijn omgeving mij niet moest aanstellen. Ik ben ook zo'n neuroot, die in de kelderkast gaat zitten. Hyperventilerend en wel. Heb het gevoel dat de angst steeds erger wordt.
Sta nu op de wachtlijst voor EMDR ( nieuw soort therapie ), maar hoop ook door jullie iets van mijn angst kwijt te raken.
Heb in een ver verleden straatvrees gehad en af en toe heb ik het gevoel, dat de ene fobie (straat) zich voor de andere(onweer) heeft ingeruild.
Misschien een domme vraag (ben af en toe nog een digibeet), hoe kan ik dan met jullie chatten als het onweert?
Vriendelijke groet
Solskin( vrouw, 60 jaar)
Eindelijk lotgenoten!!!! Heb me de laatste jaren erg onbegrepen gevoeld, omdat ik volgens mijn omgeving mij niet moest aanstellen. Ik ben ook zo'n neuroot, die in de kelderkast gaat zitten. Hyperventilerend en wel. Heb het gevoel dat de angst steeds erger wordt.
Sta nu op de wachtlijst voor EMDR ( nieuw soort therapie ), maar hoop ook door jullie iets van mijn angst kwijt te raken.
Heb in een ver verleden straatvrees gehad en af en toe heb ik het gevoel, dat de ene fobie (straat) zich voor de andere(onweer) heeft ingeruild.
Misschien een domme vraag (ben af en toe nog een digibeet), hoe kan ik dan met jullie chatten als het onweert?
Vriendelijke groet
Solskin( vrouw, 60 jaar)
lieve nina, ook i@ ben bang voor onweer, ik heb precies hetzelfde.
alleen ben ik pas10. ik probeer er ook vanaf te komen, las op twitter iets leuks: bliksem is een satteliet van google earth sdie een foto maakt, de donder is deie zelfde satteliet die heel erg zoemt en bromt! S uc6!
alleen ben ik pas10. ik probeer er ook vanaf te komen, las op twitter iets leuks: bliksem is een satteliet van google earth sdie een foto maakt, de donder is deie zelfde satteliet die heel erg zoemt en bromt! S uc6!
Als je bang bent en je durft niet voor je te kijken en je wil niet achter je kijken, kijk dan naast je want daar sta ik...
Hallo Nina en anderen wat ik wel kan zeggen over angst is dat als je oordopjes indoet dat al veel kan helpen die kneedbare omdat je dan weet dat je minder hoeft te schrikken. Bij vuurwerk en soms met een harde bui als ik in bed lig en wil slapen doe ik dat ook.
Hallo,
Ben nu 50 jaartjes oud.....vroeger als klein kind werdt ik door mijn ouders wakker gemaakt als het onweerde, kleren aan en waardevolle spullen binnen handbereik.
Dat heeft me toen angstig gemaakt voor onweer.
In de jaren erna heb ik die angst overwonnen en kon ik genieten van onweer, tot vorige week.
Het was donderdagnacht rond half 3, het onweer stelde niet zoveel voor...TOT DIE ENE KNAL!! (inslag).
Hier (flat van 7 verdiepingen)boel schade aan electronische apparatuur, zodat er tot op de dag vandaag nog bewoners verstoken zijn van internet en tv.
Als het onweerde ging ik altijd lekker op mijn balkon zitten,en genieten v.d lichtshow.....maar dit laat ik voorlopig maar even!!!
Ben nu 50 jaartjes oud.....vroeger als klein kind werdt ik door mijn ouders wakker gemaakt als het onweerde, kleren aan en waardevolle spullen binnen handbereik.
Dat heeft me toen angstig gemaakt voor onweer.
In de jaren erna heb ik die angst overwonnen en kon ik genieten van onweer, tot vorige week.
Het was donderdagnacht rond half 3, het onweer stelde niet zoveel voor...TOT DIE ENE KNAL!! (inslag).
Hier (flat van 7 verdiepingen)boel schade aan electronische apparatuur, zodat er tot op de dag vandaag nog bewoners verstoken zijn van internet en tv.
Als het onweerde ging ik altijd lekker op mijn balkon zitten,en genieten v.d lichtshow.....maar dit laat ik voorlopig maar even!!!
Citaat van thunder_Epe, zaterdag 7 juli 2012, 16:38 uur Hallo,
Ben nu 50 jaartjes oud.....vroeger als klein kind werdt ik door mijn ouders wakker gemaakt als het onweerde, kleren aan en waardevolle spullen binnen handbereik.
Dat heeft me toen angstig gemaakt voor onweer.
In de jaren erna heb ik die angst overwonnen en kon ik genieten van onweer, tot vorige week.
Het was donderdagnacht rond half 3, het onweer stelde niet zoveel voor...TOT DIE ENE KNAL!! (inslag).
Hier (flat van 7 verdiepingen)boel schade aan electronische apparatuur, zodat er tot op de dag vandaag nog bewoners verstoken zijn van internet en tv.
Als het onweerde ging ik altijd lekker op mijn balkon zitten,en genieten v.d lichtshow.....maar dit laat ik voorlopig maar even!!!
altijd fijn, die flinke knallers... ik heb ze ook wel eens meegemaakt, als het in de buurt of zelfs bij de buren insloeg. Dat was toen ik nog klein was, met een flinke knal en een hoop schade. Toch ben ik daar nooit echt bang van geworden. Maar het blijft schrikken!
Ben nu 50 jaartjes oud.....vroeger als klein kind werdt ik door mijn ouders wakker gemaakt als het onweerde, kleren aan en waardevolle spullen binnen handbereik.
Dat heeft me toen angstig gemaakt voor onweer.
In de jaren erna heb ik die angst overwonnen en kon ik genieten van onweer, tot vorige week.
Het was donderdagnacht rond half 3, het onweer stelde niet zoveel voor...TOT DIE ENE KNAL!! (inslag).
Hier (flat van 7 verdiepingen)boel schade aan electronische apparatuur, zodat er tot op de dag vandaag nog bewoners verstoken zijn van internet en tv.
Als het onweerde ging ik altijd lekker op mijn balkon zitten,en genieten v.d lichtshow.....maar dit laat ik voorlopig maar even!!!
altijd fijn, die flinke knallers... ik heb ze ook wel eens meegemaakt, als het in de buurt of zelfs bij de buren insloeg. Dat was toen ik nog klein was, met een flinke knal en een hoop schade. Toch ben ik daar nooit echt bang van geworden. Maar het blijft schrikken!
Hoi
Ik ben 13 jaar en al sinds me 11e bang voor onweer. Daarvoor was ik nooit bang en vond ik het prachtig. Toen ik 11 was hield ik mijn spreekbeurt over onweer en sind dien ben ik super bang voor onweer. Het begon een beetje maar het is uit de hand gelopen! Als het onweert duik ik gelijk mijn bed in. Voor dat het onweert komen donkere wolken en dan ben ik al bang ik kijk ook steeds naar buiten of er geen donkere wolken zijn. Ik durf ook niet meer op het weerbericht de kijken omdat als ik zie dat het gaat onweren word ik al bang. Ik ga ervoor naar een psycholoog maar dat helpt helemaal niet. Ik durf ook niet alleen thuis te zijn want dan ben ik bang dat het straks gaat onweren en ben ik helemaal alleen. Meestal heeft het weerbericht geen gelijk maar ik blijf dan bang want af en toe klopt het wel. Ik word er ook snachts wakker van, ik vind dat echt heel vervelend en ik ben daar dan helemaal alleen en heel bang. Het zweet breekt dan uit mijn lijf. Ik wil er zo graag vanaf maar het lukt me niet ik durf gewoon echt niet te kijken. Het woord ONWEERstaanbaar vind ik al heel naar. Het liefst zou ik dood zijn, denk ik als het onweert. Niemand kan me helpen tot nu toe. Ik weet niet meer wat ik moet doen
Groetjes,
Het angsthaasje
Citaat van Angsthaasje, zondag 12 augustus 2012, 22:27 uur Niemand kan me helpen tot nu toe. Ik weet niet meer wat ik moet doen Groetjes, Het angsthaasje Oeii das niet zo fijn en ook heel extreem bij jou...mischien is dit iets voor je in de chat van dit forum kan je erover praten in een apart kanaaltje Angst...vooral op dagen van onweer zijn er nog meer leden met angst en het helpt het hun er grotendeels doorheen link naar de chat>>http://www.onweer-online.nl/chat/ Kijk maar even of je het wat vind niet geschoten is altijd mis
Mvg Tatanka | Gewijzigd: 12 augustus 2012, 22:40 uur, door Tatanka
Mvg Tatanka | Gewijzigd: 12 augustus 2012, 22:40 uur, door Tatanka
there can be only one
Dus je wordt bang door jouw spreekbeurt over de onweer? Hoe komt dat je wordt ineens bang van de onweer? Heb je trauma meegemaakt vb blikseminslag dichtbij jou? Vroeger was ik ook doodsbang van de onweer maar nu amper. Ik heb enkele tips voor jou. Het zal raar klinken maar bij mij werkt wel. Je moet proberen boos op de onweer en vechten tegen hem (figuurlijk). Je kunt het doen met de camera. Je moet zoveel mogelijk bliksems opnemen met de camera. Als je hebt geen camera dan is er plan B. Je kunt de aantal bliksems tellen. Ik deed dat vroeger en vond leuk 
Voor wat ben je echt bang? Bliksem of donder? Als de donder dan kun je oordop insteken of luide muziek of MP3. Blijven bang is niet goed. Je moet eens proberen jouw angst over te winnen. Bij de begin kun je misschien boek lezen over de onweer en begrijpt hoe werkt de onweer en enkele foto's te bekijken. Je kunt ook geluid van donders aanzetten zodat je gewoon wordt. Eerste stap is inderdaad moeilijk maar daarna wordt beter 
Voor wat ben je echt bang? Bliksem of donder? Als de donder dan kun je oordop insteken of luide muziek of MP3. Blijven bang is niet goed. Je moet eens proberen jouw angst over te winnen. Bij de begin kun je misschien boek lezen over de onweer en begrijpt hoe werkt de onweer en enkele foto's te bekijken. Je kunt ook geluid van donders aanzetten zodat je gewoon wordt. Eerste stap is inderdaad moeilijk maar daarna wordt beter
Ook ik werd bang voor onweer na een spreekbeurt over onweer. Ik was al bang, al mijn hele leven, maar na die spreekbeurt werd het echt extreem. Dat kwam omdat ik tijdens de voorbereidingen voor mijn spreekbeurt leerde wat onweer echt was en hoe gevaarlijk het kon zijn. Ik was toen 9. Sinds dat moment was ik echt extreem bang, precies hetzelfde wat jij beschrijft. Ik was zo bang dat ik bij alleen al donkere wolken in de lucht absoluut niet naar buiten durfde, zelfs als er helemaal geen onweer, en zelfs geen regen, was voorspeld. Als het donker was durfde ik ook niet naar buiten want dan kon ik donkere wolken niet zien. Stel dat ze er waren, dan zag ik ze niet en liep ik straks misschien wel in onweer. Ik heb nooit wat meegemaakt waardoor ik bang ben geworden, geen blikseminslag of iets dergelijks. Ik raakte als baby al overstuur van onweer en kwam als klein kind altijd mijn bed uit als het onweerde, ik was echt bang. Maar niet panisch, dat kwam na die spreekbeurt op mijn 9e.
Tot vorig jaar raakte ik bij de minste kans op onweer al in paniek, als het onweerde zonderde ik mezelf af in een klein hoekje met allerlei afleiding (boeken, mp3-speler, laptop, puzzels, etc.) maar niets hielp. Ik zat de hele bui huilend van paniek in een hoekje en durfde steeds lang na de bui nog niet tevoorschijn te komen. Na het onweer van 28 juni vorig jaar was ik het goed zat. Ik was op dat moment alleen thuis en doodsbang en dat wilde ik niet meer. Dus ben ik toen in stapjes gaan werken. Eerst heb ik foto's van onweerswolken bekeken, daarna foto's van bliksem, en daarna filmpjes van onweer. Eerst van wat geflits, en steeds verder tot aan filmpjes van inslagen dichtbij de camera. En ondertussen ben ik mee gaan lezen bij de onweerskansentopics hier op het forum. Ik las het enthousiasme van iedereen hier, keek de dag na het onweer naar foto's en filmpjes van leden en las hun chase-verslagen. En uiteindelijk werd ik zo meegetrokken in hun enthousiasme dat ik ook enthousiast werd. Daarna kwam de winter, zonder onweer, en na de winter vertrok ik naar Ierland, naar een regio waar het nooit onweerde. Toen ik eind mei terug kwam naar Nederland, dacht ik dat ik helemaal opnieuw kon beginnen. Een beetje heb ik dat gedaan, dus weer opnieuw eerst foto's van bliksem bekeken en daarna filmpjes. En weer meelezen in de onweerskansen topics. En toen kwam de eerste onweersbui, de grote test. Het was een klein buitje die niet over ons trok, maar langs ons, en daarom niet zo heftig was. Ik stond door het raam te filmen en kwam erachter dat dat niet lukte, dus filmde ik boven door het open raam, en toen dat ook niet lukte ben ik buiten gaan staan filmen. En ik was zo trots op mezelf! Ik had gewoon buiten gestaan terwijl het onweerde én ik had een bliksemfoto!
De buien erna ben ik blijven pakken met mijn camera. Ik doe dus wat studio dewolf hierboven zegt, ik speel een soort spelletje met het onweer. Ik zet mijn camera neer en probeer bliksems te vangen op de film. Na het onweer probeer ik daar print screens van te maken. Als dat is gelukt, ben ik er actief mee bezig geweest én heb ik resultaat, namelijk een bliksemfoto! En het enthousiasme wat dat overlevert is zoveel sterker dan de angst. Die angst heb ik nu alleen nog als het 's nachts onweert, maar ook dat wordt steeds minder. Ik heb er keihard aan gewerkt en ben van echt panisch bang voor onweer naar fan van onweer gegaan.
Misschien heb je er wat aan. Als je ziet van wat voor angst ik ben gekomen en waar ik nu ben, zie je dat het echt mogelijk is om je angst te overwinnen, al is die angst nog zo extreem. Heel veel succes!
Tot vorig jaar raakte ik bij de minste kans op onweer al in paniek, als het onweerde zonderde ik mezelf af in een klein hoekje met allerlei afleiding (boeken, mp3-speler, laptop, puzzels, etc.) maar niets hielp. Ik zat de hele bui huilend van paniek in een hoekje en durfde steeds lang na de bui nog niet tevoorschijn te komen. Na het onweer van 28 juni vorig jaar was ik het goed zat. Ik was op dat moment alleen thuis en doodsbang en dat wilde ik niet meer. Dus ben ik toen in stapjes gaan werken. Eerst heb ik foto's van onweerswolken bekeken, daarna foto's van bliksem, en daarna filmpjes van onweer. Eerst van wat geflits, en steeds verder tot aan filmpjes van inslagen dichtbij de camera. En ondertussen ben ik mee gaan lezen bij de onweerskansentopics hier op het forum. Ik las het enthousiasme van iedereen hier, keek de dag na het onweer naar foto's en filmpjes van leden en las hun chase-verslagen. En uiteindelijk werd ik zo meegetrokken in hun enthousiasme dat ik ook enthousiast werd. Daarna kwam de winter, zonder onweer, en na de winter vertrok ik naar Ierland, naar een regio waar het nooit onweerde. Toen ik eind mei terug kwam naar Nederland, dacht ik dat ik helemaal opnieuw kon beginnen. Een beetje heb ik dat gedaan, dus weer opnieuw eerst foto's van bliksem bekeken en daarna filmpjes. En weer meelezen in de onweerskansen topics. En toen kwam de eerste onweersbui, de grote test. Het was een klein buitje die niet over ons trok, maar langs ons, en daarom niet zo heftig was. Ik stond door het raam te filmen en kwam erachter dat dat niet lukte, dus filmde ik boven door het open raam, en toen dat ook niet lukte ben ik buiten gaan staan filmen. En ik was zo trots op mezelf! Ik had gewoon buiten gestaan terwijl het onweerde én ik had een bliksemfoto!
De buien erna ben ik blijven pakken met mijn camera. Ik doe dus wat studio dewolf hierboven zegt, ik speel een soort spelletje met het onweer. Ik zet mijn camera neer en probeer bliksems te vangen op de film. Na het onweer probeer ik daar print screens van te maken. Als dat is gelukt, ben ik er actief mee bezig geweest én heb ik resultaat, namelijk een bliksemfoto! En het enthousiasme wat dat overlevert is zoveel sterker dan de angst. Die angst heb ik nu alleen nog als het 's nachts onweert, maar ook dat wordt steeds minder. Ik heb er keihard aan gewerkt en ben van echt panisch bang voor onweer naar fan van onweer gegaan.
Misschien heb je er wat aan. Als je ziet van wat voor angst ik ben gekomen en waar ik nu ben, zie je dat het echt mogelijk is om je angst te overwinnen, al is die angst nog zo extreem. Heel veel succes!
MyrShalom, proficiat met jouw overwinnig van jouw angst Het is normaal dat je hebt nog altijd beetje schrik van de onweer. Ik heb ook beetje schrik als ik sta buiten en geen schuilplaats gevonden terwijl het onweert hevig met vele blikseminslagen. Zoals die onweer van 28 juni 2011 was echt erg. Ik was bij de fuif bij grote veld met vele bomen aan de rand dus zeer gevaarlijk. Daar staat een chirolokaal maar klein en er kwam vele volk en er was geen plaats meer dus rest van mensen moesten buiten staan waaronder ik. het onweerde hevig met elke 5 sec een bliksem en zelfs vele blikseminslagen waaronder 1 slechts 500 m ver achter boom op de grond. De chirolokaal is hoogste punt van het veld dus. De bliksem vloog juist boven chirolokaal (horizontaal) en enkele meisjes gilden en ik kon het filmen met gsm. Het was echt ongelooflijk. Mijn hart sloeg beetje hevig. Het duurde wel lang. Ik geloof dat zeker meer dan 2 uren en ik stond daar hele tijd buiten.
https://www.youtube.com/watch?v=cUGInlHkMJM&feature=plcp vanaf 10:35
Ik had ook spreekbeurt gedaan over de onweer maar ik was niet zo bang.
Het is normaal dat je hebt nog altijd beetje schrik van de onweer. Ik heb ook beetje schrik als ik sta buiten en geen schuilplaats gevonden terwijl het onweert hevig met vele blikseminslagen. Zoals die onweer van 28 juni 2011 was echt erg. Ik was bij de fuif bij grote veld met vele bomen aan de rand dus zeer gevaarlijk. Daar staat een chirolokaal maar klein en er kwam vele volk en er was geen plaats meer dus rest van mensen moesten buiten staan waaronder ik. het onweerde hevig met elke 5 sec een bliksem en zelfs vele blikseminslagen waaronder 1 slechts 500 m ver achter boom op de grond. De chirolokaal is hoogste punt van het veld dus. De bliksem vloog juist boven chirolokaal (horizontaal) en enkele meisjes gilden en ik kon het filmen met gsm. Het was echt ongelooflijk. Mijn hart sloeg beetje hevig. Het duurde wel lang. Ik geloof dat zeker meer dan 2 uren en ik stond daar hele tijd buiten. https://www.youtube.com/watch?v=cUGInlHkMJM&feature=plcp vanaf 10:35
Ik had ook spreekbeurt gedaan over de onweer maar ik was niet zo bang.
Ja dat filmpje van jou had ik gezien een paar dagen geleden. Erg!
In juli 2004 was ik met mijn ouders aan het kamperen in zuid Limburg, in een tent, bovenop een heuvel, onder een hele grote boom. En toen brak er een gigantische bui los 's nachts. Zelfs mijn vader, die nooit ergens bang voor is, was toen bang. En ik dacht dat ik doodging van de angst, ik was al panisch bang, en dan zoiets meemaken. Al zou ik volledig over mijn angst heen komen, in een tentje bovenop een heuvel onder een grote boom zal ik altijd bang blijven voor onweer. Maar dat is logisch, want dat is ook hartstikke gevaarlijk.
Vorig jaar voordat het los ging op 28 juni, was er 's morgen ook een flinke bui hier in Spijkenisse. Ik was toen alleen thuis en zat huilend in een hoekje op de trap, doodsbang. Pas een half uur na de bui durfde ik van de trap af te komen. Vorige week zondag onweerde het hier ook flink, flinke inslagen dichtbij. Vergelijkbaar met die bui van vorig jaar. En waar zat ik dit jaar? Met mijn camera in de deuropening! Het is zo'n enorm verschil en ik had nooit verwacht dat ik dat ooit zou bereiken. En ik zou heel graag andere mensen die bang zijn willen helpen om dat ook te bereiken. Ik zit er zelfs al een tijdje over na te denken om zoiets te doen. | Gewijzigd: 13 augustus 2012, 21:05 uur, door MyrShalom
In juli 2004 was ik met mijn ouders aan het kamperen in zuid Limburg, in een tent, bovenop een heuvel, onder een hele grote boom. En toen brak er een gigantische bui los 's nachts. Zelfs mijn vader, die nooit ergens bang voor is, was toen bang. En ik dacht dat ik doodging van de angst, ik was al panisch bang, en dan zoiets meemaken. Al zou ik volledig over mijn angst heen komen, in een tentje bovenop een heuvel onder een grote boom zal ik altijd bang blijven voor onweer. Maar dat is logisch, want dat is ook hartstikke gevaarlijk.
Vorig jaar voordat het los ging op 28 juni, was er 's morgen ook een flinke bui hier in Spijkenisse. Ik was toen alleen thuis en zat huilend in een hoekje op de trap, doodsbang. Pas een half uur na de bui durfde ik van de trap af te komen. Vorige week zondag onweerde het hier ook flink, flinke inslagen dichtbij. Vergelijkbaar met die bui van vorig jaar. En waar zat ik dit jaar? Met mijn camera in de deuropening! Het is zo'n enorm verschil en ik had nooit verwacht dat ik dat ooit zou bereiken. En ik zou heel graag andere mensen die bang zijn willen helpen om dat ook te bereiken. Ik zit er zelfs al een tijdje over na te denken om zoiets te doen. | Gewijzigd: 13 augustus 2012, 21:05 uur, door MyrShalom
Was dat gebeurd op 17 juli 2004? Die datum vergeet ik nooit. Op die dag kwam een hevige storm die mijn leven heeft veranderd. Ik was aan de kust (België) en ik stond op het strand en het was mooi weer dus veel volk. In korte tijd kwam er ineens donkere wolken en ik zag de bliksem en liep weg naar de flat en pakte de camera (eerste keer) en filmde het op de balkon. De meest mensen bleven daar nog liggen op het strand terwijl de storm kwam dichtbij. helaas was het te laat en het waaide hevig en vele mensen waren bang en liepen weg. Pech voor 1 persoon. Hij liep op de straat maar de parasol van winkel 'Spar' brak en vloog tegen het achterhoofd van die man en hij viel op de grond en was bewusteloos en moest naar het ziekenhuis. Hij leefde wel nog De andere man probeerde weggaan met zijn fiets maar de wind blies hem weg. De kassier van winkel 'Spar' probeerde de parasol vastpakken maar hij wordt meegesleurd met de parasol. Ik kon het niet geloven en op die dag begon ik te jagen op de stormen en onweren en ik wil een meteoroloog worden. Nu nog altijd 
Dus ik moet eigenlijk die storm bedankt. Zonder die storm zal ik waarschijnlijk niet jagen op de onweren en de stormen en geen meteorloog worden.
https://www.youtube.com/watch?v=NurOKGZ-W6k&feature=plcp
De tent onder de hoge boom op de heuvel is inderdaad zeer gevaarlijk. Op de bergen nog meer gevaarlijk. Je kunt daar amper schuilplaatsen vinden. Op 28 juli 2012 zat ik in Oostenrijk op de bergen. Het was mooi weer maar ik herkende die wolken. Dus straks ging de onweer komen dus wij gingen niet te ver van de restaurant en ik had gelijk want er kwam een onweer en het waait veel en zelfs hagel. Er was zelfs 1 blikseminslag op dorp daarbeneden die waarschijnlijk brand veroorzaakte.
https://www.youtube.com/watch?v=jvawGudOep8&list=UUomcH77TKIXLjiQv-vmt-kw&index=2&feature=plcp
De andere man probeerde weggaan met zijn fiets maar de wind blies hem weg. De kassier van winkel 'Spar' probeerde de parasol vastpakken maar hij wordt meegesleurd met de parasol. Ik kon het niet geloven en op die dag begon ik te jagen op de stormen en onweren en ik wil een meteoroloog worden. Nu nog altijd Dus ik moet eigenlijk die storm bedankt. Zonder die storm zal ik waarschijnlijk niet jagen op de onweren en de stormen en geen meteorloog worden.https://www.youtube.com/watch?v=NurOKGZ-W6k&feature=plcp
De tent onder de hoge boom op de heuvel is inderdaad zeer gevaarlijk. Op de bergen nog meer gevaarlijk. Je kunt daar amper schuilplaatsen vinden. Op 28 juli 2012 zat ik in Oostenrijk op de bergen. Het was mooi weer maar ik herkende die wolken. Dus straks ging de onweer komen dus wij gingen niet te ver van de restaurant en ik had gelijk want er kwam een onweer en het waait veel en zelfs hagel. Er was zelfs 1 blikseminslag op dorp daarbeneden die waarschijnlijk brand veroorzaakte.
https://www.youtube.com/watch?v=jvawGudOep8&list=UUomcH77TKIXLjiQv-vmt-kw&index=2&feature=plcp
Ja het kan best 17 juli 2004 zijn geweest, daar heb ik al vaker aan gedacht. Helaas herinner ik me de datum niet meer precies en staat het er in de fotoboeken ook niet bij, dus ik weet niet zeker of het de 17e was. Maar aangezien het flink tekeer ging, denk ik wel dat het de 17e was. Het was in ieder geval zeker weten in juli.
Klinkt heftig zeg, dat verhaal!
Klinkt heftig zeg, dat verhaal!
Ook hier een extreme angsthaas!
Het ging een poosje beter nadat ik de bliksem ging fotograveren.
Totdat we op vakantie gingen in een tentje.. en het zo gruwelijk hard en dichtbij onweerde..
Ik voelde de grond onder mij trillen bij elke knal. zo hard lopen huilen en trillen van angst. Ik dacht echt dat ik dood zou gaan die nacht.
Dikke ruzie gehad met mijn vriend aangezien ik in de auto wou zitten, maar hij het zelfs te gevaarlijk vond om nu de tent uit te gaan.. ( ja wat is er gevaarlijker dan op een open veld te liggen in je miniscule tentje.. )uiteindelijk de auto mee ingesleurd en toen ging het goed.
Na die extreme onweersbui nog geen erge bui weer gehad.....Maar o zo bang op dagen als deze dat het overal al voorspeld word.
mijn mp3 ligt al klaar naast mijn bed :P
Nu werkte het fotograveren van de bliksem voor mij super motiverend en hoopte ik juist op een nieuwe flits..
Maar nu ben ik intussen verhuist naar een huisje in de binnenstad en mijn enige uitzicht is de huizen voor mij.
Foto's maken dus geen optie meer. Daarnaast enkel glas en trillen mijn ramen al zodra mijn bovenbuurvrouw door haar kamer loopt.
En klinkt alles hier harder door de echo door de smalle straatjes heen.
Dus ik ben ontzettend benauwd voor de 1e onweersbui die komen gaat....
Iemand nog tips??
Het ging een poosje beter nadat ik de bliksem ging fotograveren.
Totdat we op vakantie gingen in een tentje.. en het zo gruwelijk hard en dichtbij onweerde..
Ik voelde de grond onder mij trillen bij elke knal. zo hard lopen huilen en trillen van angst. Ik dacht echt dat ik dood zou gaan die nacht.
Dikke ruzie gehad met mijn vriend aangezien ik in de auto wou zitten, maar hij het zelfs te gevaarlijk vond om nu de tent uit te gaan.. ( ja wat is er gevaarlijker dan op een open veld te liggen in je miniscule tentje.. )uiteindelijk de auto mee ingesleurd en toen ging het goed.
Na die extreme onweersbui nog geen erge bui weer gehad.....Maar o zo bang op dagen als deze dat het overal al voorspeld word.
mijn mp3 ligt al klaar naast mijn bed :P
Nu werkte het fotograveren van de bliksem voor mij super motiverend en hoopte ik juist op een nieuwe flits..
Maar nu ben ik intussen verhuist naar een huisje in de binnenstad en mijn enige uitzicht is de huizen voor mij.
Foto's maken dus geen optie meer. Daarnaast enkel glas en trillen mijn ramen al zodra mijn bovenbuurvrouw door haar kamer loopt.
En klinkt alles hier harder door de echo door de smalle straatjes heen.
Dus ik ben ontzettend benauwd voor de 1e onweersbui die komen gaat....
Iemand nog tips??
Ik ben niet bang voor onweer, maar ik wordt wel helemaal opgewonden, nerveus en een beetje hyper. Ik heb bijvoorbeeld heel veel moeite om stil te zitten en te concentreren als het onweert. Wat ik doe om rustig(er) te worden is de seconden tellen tussen de bliksem en de donder. Zo hou ik mezelf bezig en je weet hoe ver het onweer van je af is. Ik ben dan altijd teleurgesteld als het onweer verder weg trekt. Je bent dan ook ingesteld op de donder en daardoor verschiet ik minder van een harde klap. Verder ga ik soms met een hete tas chocomelk en een dekentje (als het niet te warm is) voor het schuine raam zitten kijken naar het onweer en de regen. Dat maakt me ook een stuk rustiger.
Het beste is natuurlijk dubbel glas laten zetten als dat mogelijk is.
. Je bent dan ook ingesteld op de donder en daardoor verschiet ik minder van een harde klap. Verder ga ik soms met een hete tas chocomelk en een dekentje (als het niet te warm is) voor het schuine raam zitten kijken naar het onweer en de regen. Dat maakt me ook een stuk rustiger.Het beste is natuurlijk dubbel glas laten zetten als dat mogelijk is.
Hallo allemaal,
Ook hier een angsthaasje voor onweer ;-(..ik heb precies hetzelfde als Nina, het eerste verhaal dat ik las op deze site. Ik irriteer me enorm aan mezelf als ik die angst heb, maar ik kan het niet helpen ook al zeg ik zo vaak tegen mezelf: stel je niet aan, je bent binnen, je ramen en deuren zijn dicht, stekkers zijn eruit..en dan ga ik voor mn bed zitten (in die kamer heb ik nl geblindeerde rolgordijnen) . Ik woon in een flat van 3 hoog en woon ook op de derde verdiepi.ng. Haaks van mij staat een flat van ongeveer acht hoog en eentje van 6 hoog met wel water en hoge bomen er tussen in. Ik houd altijd mn hart vast als het om die bomen gaat en dan denk ik..please please blijf overeind staan. Spulletjes van zink en staal en zo haal ik voor een bui al van mn balkon..en ook al neem ik deze maatregelen: het zweet breekt me uit als het vlak boven me hangt. Vroeger was het minder erg, maar sinds ik hier woon is het erger geworden. Waarschijnlijk ook omdat ik alleen woon en tussen en boven al die flats klinken de donders/scheuren dan enorm. En..vorig jaar is het in deze buurt ingeslagen in een (3 hoog) flat. Alleen alle electronica kapot. Maar dat kan toch helemaal niet als je een bliksemafleider op je dak hebt? of wel?..geen idee..
Nu, sinds kort, heb ik er zelfs de balen van als het weer eens benauwd warm wordt, want dat betekent dan vaak felle buien. Niet leuk, terwijl ik altijd erg van de lente en de zomer houd...op zich is het niet zo erg om bang te zijn (het maakt je allerter), maar het neemt steeds ergere vormen aan (de hele dag buienradar in de gaten houden bijvoorbeeld) en mn hele dag is dan naar de filistijnen. Soms helemaal niet nodig (achteraf) omdat de buien dan toch meevallen. Heeel irritant (van mezelf). Ik heb de tips gelezen, maar het gevoel gaat niet weg. Ik voel me niet veilig in mn eigen flat. Laatst vertelde mij iemand dat ik geen aardschakelaar in mijn meterkast heb....???? had er nog nooit van gehoord. Is dit gevaarlijk ivm onweer? hoeveel kans is er dat het in deze flat inslaat? weet niet eens of we een bliksemafleider op het dak hebben. Kunnen de bomen voor en achter mn flat (die hoger zijn dan de flat) kwaad?..allemaal vragen die door mn hoofd schieten...word r gek van! zodra ik op buienradar zie dat het niet meer in onze wijk is, ben ik gerustgesteld en durf ik weer naar de woonkamer te gaan (nog niet de apparaten aan).
Kan het overigens ook kwaad om tijdens de buien je mobiele telefoon (zonder Wifi) te gebruiken?
Ik denk ook dat ik te weinig weet over onweer. Enige dat ik weet, is dat het ontlaadt via de grond...maar ja
Wil heel graag antwoord op mn vragen en please geen enge verhalen over inslag in flats (helpt niet )...
Groetjes Mandy
Ook hier een angsthaasje voor onweer ;-(..ik heb precies hetzelfde als Nina, het eerste verhaal dat ik las op deze site. Ik irriteer me enorm aan mezelf als ik die angst heb, maar ik kan het niet helpen ook al zeg ik zo vaak tegen mezelf: stel je niet aan, je bent binnen, je ramen en deuren zijn dicht, stekkers zijn eruit..en dan ga ik voor mn bed zitten (in die kamer heb ik nl geblindeerde rolgordijnen) . Ik woon in een flat van 3 hoog en woon ook op de derde verdiepi.ng. Haaks van mij staat een flat van ongeveer acht hoog en eentje van 6 hoog met wel water en hoge bomen er tussen in. Ik houd altijd mn hart vast als het om die bomen gaat en dan denk ik..please please blijf overeind staan. Spulletjes van zink en staal en zo haal ik voor een bui al van mn balkon..en ook al neem ik deze maatregelen: het zweet breekt me uit als het vlak boven me hangt. Vroeger was het minder erg, maar sinds ik hier woon is het erger geworden. Waarschijnlijk ook omdat ik alleen woon en tussen en boven al die flats klinken de donders/scheuren dan enorm. En..vorig jaar is het in deze buurt ingeslagen in een (3 hoog) flat. Alleen alle electronica kapot. Maar dat kan toch helemaal niet als je een bliksemafleider op je dak hebt? of wel?..geen idee..
Nu, sinds kort, heb ik er zelfs de balen van als het weer eens benauwd warm wordt, want dat betekent dan vaak felle buien. Niet leuk, terwijl ik altijd erg van de lente en de zomer houd...op zich is het niet zo erg om bang te zijn (het maakt je allerter), maar het neemt steeds ergere vormen aan (de hele dag buienradar in de gaten houden bijvoorbeeld) en mn hele dag is dan naar de filistijnen. Soms helemaal niet nodig (achteraf) omdat de buien dan toch meevallen. Heeel irritant (van mezelf). Ik heb de tips gelezen, maar het gevoel gaat niet weg. Ik voel me niet veilig in mn eigen flat. Laatst vertelde mij iemand dat ik geen aardschakelaar in mijn meterkast heb....???? had er nog nooit van gehoord. Is dit gevaarlijk ivm onweer? hoeveel kans is er dat het in deze flat inslaat? weet niet eens of we een bliksemafleider op het dak hebben. Kunnen de bomen voor en achter mn flat (die hoger zijn dan de flat) kwaad?..allemaal vragen die door mn hoofd schieten...word r gek van! zodra ik op buienradar zie dat het niet meer in onze wijk is, ben ik gerustgesteld en durf ik weer naar de woonkamer te gaan (nog niet de apparaten aan).
Kan het overigens ook kwaad om tijdens de buien je mobiele telefoon (zonder Wifi) te gebruiken?
Ik denk ook dat ik te weinig weet over onweer. Enige dat ik weet, is dat het ontlaadt via de grond...maar ja
Wil heel graag antwoord op mn vragen en please geen enge verhalen over inslag in flats (helpt niet )...
Groetjes Mandy
