Angst voor onweer
ik was ook vroeger bang voor onweer.
ik was toen 4 en sloeg de bliksem heel vlakbij in.
nu heb ik hier geen last van.
als ik de voorspellingen hoor op tv
zet ik meestal mijn camera spullen al klaar.
ik krijg meestal een kick als ik onweer zie of hoor.
maarja, hoe ik eraf ben gekomen.
raar maar waar. door zelf naar buiten te gaan en het gewoon over mij heen te laten komen.
gewoon kijken, en daarna ben ik niet meer bang geweest voor onweer.
ik was toen 4 en sloeg de bliksem heel vlakbij in.
nu heb ik hier geen last van.
als ik de voorspellingen hoor op tv
zet ik meestal mijn camera spullen al klaar.
ik krijg meestal een kick als ik onweer zie of hoor.
maarja, hoe ik eraf ben gekomen.
raar maar waar. door zelf naar buiten te gaan en het gewoon over mij heen te laten komen.
gewoon kijken, en daarna ben ik niet meer bang geweest voor onweer.
'' It's the wonder of nature baby''
Ik durf op zich wel met een goede raadpleging van de radar het onweer vlakbij mijn huis buiten aan te zien komen. Ik heb hier vlakbij een paar goede plekken waarbij je heel goed het naderende onweer kan observeren.
Op 31 mei 2007 ging ik ook naar die plek en ik zag een enorme shelf cloud aankomen waarvan buienradar.nl eerst dacht dat die bui ging uitsterven. Echter hoe dichterbijer de bui bij me kwam hij activeerde.
Toen als een gek naar de andere kant van Rozenburg gefietst waar ik heen moest en er kwam me een enorme wolkenmuur op me af. Toen kwam de eerste CC-bliksem vlak boven me eruit.
Ik wilde snel terug naar huis, alleen maar vanwege de stortregen die eraan zat te komen. Onderweg naar huis was het toch nog op het gebied van onweer ook een beetje eng.
Er sloeg zo leek het een bliksem in op 20 m, het was de reflectie van een blikseminslag iets verderop. Een enorme straaljagersachtige knal volgde.
Ik was net op tijd thuis voordat er 9 mm in 10 minuten tijd viel. Daarna de achterkant van de shelf cloud en nog een paar mooie blikseminslagen gezien.
Vroeger was ik nog wat banger voor onweer, ik kroop altijd onder de dekens. In de periode 2003-2006 ben ik echter veel meer gaan kijken naar het onweer vanachter het raam en zo is mijn onweersliefde ontstaan.
Later heb ik ook chaseplannen. Maar toch het blijft het beste om het onweer vanachter glas te volgen, wel het raam open om het geluid goed te kunnen horen van de donder. Ik wil wel op een chase buiten de auto staan op een goed plekje waar ik goed het onweer kan volgen. Dan voel ik me inderdaad nog fijner zoals hier gezegd wordt. Daar kan ik me zeker in vinden. | Gewijzigd: 13 april 2009, 12:56 uur, door Martijn17
Op 31 mei 2007 ging ik ook naar die plek en ik zag een enorme shelf cloud aankomen waarvan buienradar.nl eerst dacht dat die bui ging uitsterven. Echter hoe dichterbijer de bui bij me kwam hij activeerde.
Toen als een gek naar de andere kant van Rozenburg gefietst waar ik heen moest en er kwam me een enorme wolkenmuur op me af. Toen kwam de eerste CC-bliksem vlak boven me eruit.
Ik wilde snel terug naar huis, alleen maar vanwege de stortregen die eraan zat te komen. Onderweg naar huis was het toch nog op het gebied van onweer ook een beetje eng.
Er sloeg zo leek het een bliksem in op 20 m, het was de reflectie van een blikseminslag iets verderop. Een enorme straaljagersachtige knal volgde.
Ik was net op tijd thuis voordat er 9 mm in 10 minuten tijd viel. Daarna de achterkant van de shelf cloud en nog een paar mooie blikseminslagen gezien.
Vroeger was ik nog wat banger voor onweer, ik kroop altijd onder de dekens. In de periode 2003-2006 ben ik echter veel meer gaan kijken naar het onweer vanachter het raam en zo is mijn onweersliefde ontstaan.
Later heb ik ook chaseplannen. Maar toch het blijft het beste om het onweer vanachter glas te volgen, wel het raam open om het geluid goed te kunnen horen van de donder. Ik wil wel op een chase buiten de auto staan op een goed plekje waar ik goed het onweer kan volgen. Dan voel ik me inderdaad nog fijner zoals hier gezegd wordt. Daar kan ik me zeker in vinden. | Gewijzigd: 13 april 2009, 12:56 uur, door Martijn17
Citaat van Matt, zaterdag 11 april 2009, 12:35 uur
Hallo onweer online leden.
Ik ben van deze site lid geworden vooral om van mijn angst voor onweer af te komen.
Als het word voorspeld dan krijg ik adrenaline maar dan de negatieve kant ervan, ik vind het totaal niet leuk.
Gisteren begon het heel onverwachts hier te flitsen en mijn hart begon daardoor ook sneller te bonken.
Mijn vraag is: Hoe zetten jullie die ''angst'' om in opwinding en positieve adrenaline?
Ik maakte vroeger altijd de fout mij te willen verstoppen. Ik zag als klein kind in onweer een eng monster en als ik doooodstil op bed zou blijven liggen zou hij vanzelf mijn huisje voorbij gaan (wat natuurlijk ook altijd gebeurde).
Ik denk dat veel angst van onweer komt, niet zozeer voor het gevaar van onweer maar meer door het schrikken ervan. Dat is althans mijn ervaring. Hoe vaak heb ik niet meegemaakt dat het onweer bijna weg was, ik weer rustig op mijn bed lag, en enkele minuten later volgde een felle flits die je door je oogleden heen kan zien en een gigantische knal er vlak achteraan (mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!).
Jaren later hoorde ik pas dat m'n moeder zichzelf eerst van t plafond moest schrapen omdat ze net zo hard geschrokken was
De oplossing kwam (ook dankzij moeders) door (zelfs snachts) in een donkere woonkamer de gordijnen open te gooien en ernaar te gaan zitten kijken. Geloof het of niet maar van de ene op de andere dag was ik van mijn angst af.
Elke nacht daarna als het ging onweren, stond ik op, trok snel wat kleren aan, en ging ik lekker zitten kijken naar t onweer.
Tegenwoordig is het zelfs zo erg....
N jaar of twee geleden vroeg n maat van me op n zondag of ik zo chagrijnig was omdat m'n favoriete voetbalkluppie verloren had waarop ik prompt antwoordde: nee, ik ben chagrijnig omdat het voor vandaag voorspelde onweerscomplex wegtrekt naar Duitsland.
Kortom, als de dagen in Nederland weer warmer worden dan ontwaakt bij mij de onweerszieke. Ik ben zelfs vorig jaar n aantal keren bij een kameraad van me in Heerlen gaan logeren omdat het daar fijn flitsjes kijken was.
Voor mij is onweer niet iets om bang voor te zijn. Wel om te worden gerespecteerd. Ook al woon je in de stad.
Ik ben van deze site lid geworden vooral om van mijn angst voor onweer af te komen.
Als het word voorspeld dan krijg ik adrenaline maar dan de negatieve kant ervan, ik vind het totaal niet leuk.
Gisteren begon het heel onverwachts hier te flitsen en mijn hart begon daardoor ook sneller te bonken.
Mijn vraag is: Hoe zetten jullie die ''angst'' om in opwinding en positieve adrenaline?
Ik maakte vroeger altijd de fout mij te willen verstoppen. Ik zag als klein kind in onweer een eng monster en als ik doooodstil op bed zou blijven liggen zou hij vanzelf mijn huisje voorbij gaan (wat natuurlijk ook altijd gebeurde).
Ik denk dat veel angst van onweer komt, niet zozeer voor het gevaar van onweer maar meer door het schrikken ervan. Dat is althans mijn ervaring. Hoe vaak heb ik niet meegemaakt dat het onweer bijna weg was, ik weer rustig op mijn bed lag, en enkele minuten later volgde een felle flits die je door je oogleden heen kan zien en een gigantische knal er vlak achteraan (mamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!).
Jaren later hoorde ik pas dat m'n moeder zichzelf eerst van t plafond moest schrapen omdat ze net zo hard geschrokken was
De oplossing kwam (ook dankzij moeders) door (zelfs snachts) in een donkere woonkamer de gordijnen open te gooien en ernaar te gaan zitten kijken. Geloof het of niet maar van de ene op de andere dag was ik van mijn angst af.
Elke nacht daarna als het ging onweren, stond ik op, trok snel wat kleren aan, en ging ik lekker zitten kijken naar t onweer.
Tegenwoordig is het zelfs zo erg....
N jaar of twee geleden vroeg n maat van me op n zondag of ik zo chagrijnig was omdat m'n favoriete voetbalkluppie verloren had waarop ik prompt antwoordde: nee, ik ben chagrijnig omdat het voor vandaag voorspelde onweerscomplex wegtrekt naar Duitsland.
Kortom, als de dagen in Nederland weer warmer worden dan ontwaakt bij mij de onweerszieke. Ik ben zelfs vorig jaar n aantal keren bij een kameraad van me in Heerlen gaan logeren omdat het daar fijn flitsjes kijken was.
Voor mij is onweer niet iets om bang voor te zijn. Wel om te worden gerespecteerd. Ook al woon je in de stad.
Citaat van Martijn17, maandag 13 april 2009, 12:54 uur
Maar toch het blijft het beste om het onweer vanachter glas te volgen, wel het raam open om het geluid goed te kunnen horen van de donder.
Ik weet niet of dat zo verstandig is om achter het glas te staan kijken.... Dan kan je beter buiten staan Zie foto's hieronder die komen uit Leersum. Als je die foto's ziet krab je wel even achter je oren en dan bedenk je je eigen de volgende keer wel waar je gaat staan
Ik weet niet of dat zo verstandig is om achter het glas te staan kijken.... Dan kan je beter buiten staan Zie foto's hieronder die komen uit Leersum. Als je die foto's ziet krab je wel even achter je oren en dan bedenk je je eigen de volgende keer wel waar je gaat staan
Citaat van Gekke Leo, maandag 13 april 2009, 14:04 uur
Dat is door onweer gebeurd? Wat moet dat wel niet voor klap geweest zijn...
Hier heb je een link waarover het gaat.... Ravage door blikseminslag Leersum
Hier heb je een link waarover het gaat.... Ravage door blikseminslag Leersum
Sven, zo een was er ook op de dagen 15-16 juli 2007, dat begon iets later op de ochtend.
Op 15 juli 2007 zouden de buien naar Engeland gaan en een enkele in Nederland komen. Echter de situatie draaide zich om en in de ochtend begon er een onweerscomplex boven Zeeland te ontstaan. Het percentage CG wat erin zat was erg hoog.
Ik keek op de radar zo rond 09.30 en dacht van huh wat krijgen we nou? De temperatuur was opgelopen richting de 22°C.
Er kwam een zeer donkere grijze lucht opzetten en het begon al snel vanuit het zuiden te donderen.
Ik zag een heleboel bliksems, 70% CG en 30% CC. Er sloeg er ook een op 50-70 m afstand van mij in. Een ongelooflijk felle flits en een enorme knal erachteraan, op 150 meter afstand was er nog zo een ingeslagen. Ik stond voor het raam te filmen met een enige afstand van het raam, ik ben op zich niet zo heel bang voor het raam als ik onweer sta te filmen.
Op weerwoord.be was er een verhaal van de onweersbui die ochtend, eentje was in Vlaardingen in zijn flat. Plotseling kwam er een enorme knal, een ongelooflijk felle flits. Hij kreeg de schrik van zijn leven. De bliksem was bovenin de flat van diegene geslagen.
Na een groot uur knallend onweer en meer dan 10 mm regen en een terugval naar 18°C werd het zonnig en in de avond heel benauwd met alsnog 29°C en een hoop onweersverklikkers, de altocumulus floccus en castellanus vooral.
In de ochtend van 16 juli 2007 was er al een onweersbui actief tussen 8-9. Het was weer rond de 20°C. Na 9.30 kwam er net ten oosten van mij een fors onweerscomplex langs met af en toe opnieuw keiharde blikseminslagen. Volgens de radar trok de zwaarste pit net ten oosten van mij langs. Dit onweer duurde wat langer. Later op de dag was het 75% bewolkt maar de temperatuur wist toch nog op te lopen naar 27.6°C.
In de avond kwam er een onweersbui voorbij met wat flitsen en regen en wind. Dat complex werd een shelf cloud met veel onweer wat in het NW en N van Nederland de boel op stelten gezet heeft later op de avond van 16 juli 2007.
Vooral de verrassing van 15 juli 2007 was spectaculair!
Op 15 juli 2007 zouden de buien naar Engeland gaan en een enkele in Nederland komen. Echter de situatie draaide zich om en in de ochtend begon er een onweerscomplex boven Zeeland te ontstaan. Het percentage CG wat erin zat was erg hoog.
Ik keek op de radar zo rond 09.30 en dacht van huh wat krijgen we nou? De temperatuur was opgelopen richting de 22°C.
Er kwam een zeer donkere grijze lucht opzetten en het begon al snel vanuit het zuiden te donderen.
Ik zag een heleboel bliksems, 70% CG en 30% CC. Er sloeg er ook een op 50-70 m afstand van mij in. Een ongelooflijk felle flits en een enorme knal erachteraan, op 150 meter afstand was er nog zo een ingeslagen. Ik stond voor het raam te filmen met een enige afstand van het raam, ik ben op zich niet zo heel bang voor het raam als ik onweer sta te filmen.
Op weerwoord.be was er een verhaal van de onweersbui die ochtend, eentje was in Vlaardingen in zijn flat. Plotseling kwam er een enorme knal, een ongelooflijk felle flits. Hij kreeg de schrik van zijn leven. De bliksem was bovenin de flat van diegene geslagen.
Na een groot uur knallend onweer en meer dan 10 mm regen en een terugval naar 18°C werd het zonnig en in de avond heel benauwd met alsnog 29°C en een hoop onweersverklikkers, de altocumulus floccus en castellanus vooral.
In de ochtend van 16 juli 2007 was er al een onweersbui actief tussen 8-9. Het was weer rond de 20°C. Na 9.30 kwam er net ten oosten van mij een fors onweerscomplex langs met af en toe opnieuw keiharde blikseminslagen. Volgens de radar trok de zwaarste pit net ten oosten van mij langs. Dit onweer duurde wat langer. Later op de dag was het 75% bewolkt maar de temperatuur wist toch nog op te lopen naar 27.6°C.
In de avond kwam er een onweersbui voorbij met wat flitsen en regen en wind. Dat complex werd een shelf cloud met veel onweer wat in het NW en N van Nederland de boel op stelten gezet heeft later op de avond van 16 juli 2007.
Vooral de verrassing van 15 juli 2007 was spectaculair!
QUOTE(jan van ooijen @ Apr 13 2009, 01:48 PM) <{POST_SNAPBACK}>
Ik weet niet of dat zo verstandig is om achter het glas te staan kijken.... Dan kan je beter buiten staan Zie foto's hieronder die komen uit Leersum. Als je die foto's ziet krab je wel even achter je oren en dan bedenk je je eigen de volgende keer wel waar je gaat staan
:D
Ruk.
:D
Ruk.
één ding is zeker, er is ALTIJD WEER!!!!
Citaat van Matt, zaterdag 11 april 2009, 12:53 uur
Hallo Jan en bedankt voor je (snelle) reactie.
Over dat slechte ervaringen deel... Ik heb mijzelf volgens mij bang gemaakt.. Eerder keek ik altijd naar die voorspellingen van klimaatverandering enz. en volgens mij komt daar mijn angst vandaan.
Over dat wegrijden met de auto. Dat klopt dat helpt wel. Ook is het zo als ik bij andere ben heb ik er ook geen last van.
De enige plek waar ik er bang voor ben is eigenlijk thuis.
Dat heb ik ook veel meer. Als ik thus ben of bij me ouders ben ik ook veel banger.
Denk dat het komt door de schade die er aangericht kan worden. Je bent bang dat het je eigen huis overkomt.
Het is natuurlijk net zo erg als het gebeurd in iemand anders huis, maar dan nog.
Over dat slechte ervaringen deel... Ik heb mijzelf volgens mij bang gemaakt.. Eerder keek ik altijd naar die voorspellingen van klimaatverandering enz. en volgens mij komt daar mijn angst vandaan.
Over dat wegrijden met de auto. Dat klopt dat helpt wel. Ook is het zo als ik bij andere ben heb ik er ook geen last van.
De enige plek waar ik er bang voor ben is eigenlijk thuis.
Dat heb ik ook veel meer. Als ik thus ben of bij me ouders ben ik ook veel banger.
Denk dat het komt door de schade die er aangericht kan worden. Je bent bang dat het je eigen huis overkomt.
Het is natuurlijk net zo erg als het gebeurd in iemand anders huis, maar dan nog.
Onweersdagen 2011: 66 juni; 28/29 juni; 21 en 23 augustus, 26 augustus, 3/4 september
Ik ben dus ook als de dood voor onweer.
Vroeger 2 klasgenootjes verloren die zijn getroffen door de bliksem dus dan wilt dat wel.
Iedere keer als het onweerd ga ik of onder de deken liggen met de ipod in me oren of op een heel donkere plek zitten en dan ook met Ipod in om zo maar niks te hoeven zien en horen.
Bij mij is het heleaas zo erg dat ik ga hyperventilern en van de psycholoog Oxazepam mocht gaan proberen.
Tja ik loop dus ook bij een psycholoog ervoor. Dit ook omdat ik als de dood ben voor alles wat met vuur te maken heeft (ook vuurwerk dus). Heb echt al teveel meegemaakt met vuur.
Door dit alles ben ik dus ook heel benieuwd hoe andere er af van zijn gekomen.
Vroeger 2 klasgenootjes verloren die zijn getroffen door de bliksem dus dan wilt dat wel.
Iedere keer als het onweerd ga ik of onder de deken liggen met de ipod in me oren of op een heel donkere plek zitten en dan ook met Ipod in om zo maar niks te hoeven zien en horen.
Bij mij is het heleaas zo erg dat ik ga hyperventilern en van de psycholoog Oxazepam mocht gaan proberen.
Tja ik loop dus ook bij een psycholoog ervoor. Dit ook omdat ik als de dood ben voor alles wat met vuur te maken heeft (ook vuurwerk dus). Heb echt al teveel meegemaakt met vuur.
Door dit alles ben ik dus ook heel benieuwd hoe andere er af van zijn gekomen.
Onweersdagen 2011: 66 juni; 28/29 juni; 21 en 23 augustus, 26 augustus, 3/4 september
Hallo allemaal! Heb me zojuist ingeschreven nadat ik al een tijdje hier mee zit te lezen met sommige onderwerpen
Ik zal me kort voorstellen, ben 35 en getrouwd, woon in het midden van het land en ik ben al vanaf jongs af aan DOODSbang voor onweer. Het gekke is, ik heb nooit iets ernstigs meegemaakt zoals een inslag of iets dergelijks, wel was mijn moeder vroeger ook erg bang.
De dagen dat er onweer voorspelt word, zijn voor mij al verpest Ik schaam me er wel een beetje voor, maar aan de andere kant probeer ik er serieus van af te komen. En hier lees ik jullie enthousiasme voor als er een flinke bui aankomt (ik kan het me bijna niet voorstellen haha!) en ik vraag me af hoe ik dat in godsnaam ook ooit zou kunnen.
Het is namelijk nu ZO erg, dat ik al bij het weerbericht bang word...ik blijf de buienradar verversen en hou haarscherp in de gaten hoe laat en of er iets in mijn richting komt . Ik zou het niet moeten doen misschien want de anticipatie angst word almaar groter. Als het onweer hier eenmaal is? Ik doe mijn ipod op, duik onder mijn dekens enprobeer er zo min mogelijk van te merken. Hyperventileren en alles Echt ZO vervelend.
Heeft iemand tips hoe ik hier beter mee om kan gaan? Of misschien zelfs vanaf zou kunnen komen? En zijnjullie, de echte onweers freaks nooit bang?
Ziet er naar uit dat we morgen goed aan de beurt komen, en ik maak me nu alweer druk. Ook heb ik mijn oog al op eenklein buitje boven duistland, wat misschien om een uur of half tien vanvond net zeist gaat raken EEEEEKS!
Nou ja alvast bedankt,
groetjes van een ongelooflijke angsthaas!
Ik zal me kort voorstellen, ben 35 en getrouwd, woon in het midden van het land en ik ben al vanaf jongs af aan DOODSbang voor onweer. Het gekke is, ik heb nooit iets ernstigs meegemaakt zoals een inslag of iets dergelijks, wel was mijn moeder vroeger ook erg bang.
De dagen dat er onweer voorspelt word, zijn voor mij al verpest Ik schaam me er wel een beetje voor, maar aan de andere kant probeer ik er serieus van af te komen. En hier lees ik jullie enthousiasme voor als er een flinke bui aankomt (ik kan het me bijna niet voorstellen haha!) en ik vraag me af hoe ik dat in godsnaam ook ooit zou kunnen.
Het is namelijk nu ZO erg, dat ik al bij het weerbericht bang word...ik blijf de buienradar verversen en hou haarscherp in de gaten hoe laat en of er iets in mijn richting komt . Ik zou het niet moeten doen misschien want de anticipatie angst word almaar groter. Als het onweer hier eenmaal is? Ik doe mijn ipod op, duik onder mijn dekens enprobeer er zo min mogelijk van te merken. Hyperventileren en alles Echt ZO vervelend.
Heeft iemand tips hoe ik hier beter mee om kan gaan? Of misschien zelfs vanaf zou kunnen komen? En zijnjullie, de echte onweers freaks nooit bang?
Ziet er naar uit dat we morgen goed aan de beurt komen, en ik maak me nu alweer druk. Ook heb ik mijn oog al op eenklein buitje boven duistland, wat misschien om een uur of half tien vanvond net zeist gaat raken EEEEEKS!
Nou ja alvast bedankt,
groetjes van een ongelooflijke angsthaas!
Janet
Ik zou zo niet weten hoe je van die angst af zou moeten komen.
misschien zou je er juist naar moeten gaan kijken en gaan tellen hoe ver het onweer bij je vandaan is, door te tellen tussen de flits en de donder waardoor je misschien minder bezig ben met de angst.
anders zou een kalmerings middel(ik ben zelf geen fan van medicijnen) misschien wat plantaardigs of iets dergelijks.
andere optie neem een borreltje waardoor je misschien aan je angst voorbij kan gaan. ( ik wil geen alcoholist van je maken hoor, alles met mate.)
misschien samen met een vriend vriendin man of anders, welke er niet bang voor is mee gaan kijken.
ik denk dat je op deze site niet de enige bent die bang is voor onweer, anderen hebben waarschijnlijk ook nog wel tips.
Ik ben eigenlijk nog nooit bang geweest van Onweer (hoe erg het ook is)
Rene
Ik zou zo niet weten hoe je van die angst af zou moeten komen.
misschien zou je er juist naar moeten gaan kijken en gaan tellen hoe ver het onweer bij je vandaan is, door te tellen tussen de flits en de donder waardoor je misschien minder bezig ben met de angst.
anders zou een kalmerings middel(ik ben zelf geen fan van medicijnen) misschien wat plantaardigs of iets dergelijks.
andere optie neem een borreltje waardoor je misschien aan je angst voorbij kan gaan. ( ik wil geen alcoholist van je maken hoor, alles met mate.)
misschien samen met een vriend vriendin man of anders, welke er niet bang voor is mee gaan kijken.
ik denk dat je op deze site niet de enige bent die bang is voor onweer, anderen hebben waarschijnlijk ook nog wel tips.
Ik ben eigenlijk nog nooit bang geweest van Onweer (hoe erg het ook is)
Rene
Firstwing
wat vroeger heb gedaan (toen ik ook der bang voor was) ging ik express voor het raam staan als er een onweersbui kwam. want op keer vond ik het zo mooi die flitsen dat ik er niet meer bij dacht dat ik bang was en sindien heb ik er geen last meer van. het werkte bij mij wel geen idee of het werkt maar ja het is een tip
^^ bedankt Rene en Pietje...
Het idee dat ik er naar moet kijken vind ik afschuwelijk, heb toch de neiging om me te verstoppen (net als een kindje zeg maar ) weet je wel? Maar goed, ik ga het proberen! Vanavond komt er een bui niet al te groot zo te zien dus kan ik het mooi uittesten (zit werkelijk al te bibberen belachelijk he?)
Over dat kalmeringsmiddel: heb ik. Oxazepam en ik word er dwarsdoorheen bloednerveus door lol (volgens mij is mijn angst best extreem) nou ja. Het is wel een soort van goed denk ik om hier wat kennis op te doen en er proberen op een andere manier tegenaan te gaan kijken. Mijn man is niet bang, die vind het prachtig! Die zei ook al, joh probeer eens foto's te maken o.i.d. dat helpt misschien. Wie weet.... ik ga het vanavond uitproberen!
Het idee dat ik er naar moet kijken vind ik afschuwelijk, heb toch de neiging om me te verstoppen (net als een kindje zeg maar ) weet je wel? Maar goed, ik ga het proberen! Vanavond komt er een bui niet al te groot zo te zien dus kan ik het mooi uittesten (zit werkelijk al te bibberen belachelijk he?)
Over dat kalmeringsmiddel: heb ik. Oxazepam en ik word er dwarsdoorheen bloednerveus door lol (volgens mij is mijn angst best extreem) nou ja. Het is wel een soort van goed denk ik om hier wat kennis op te doen en er proberen op een andere manier tegenaan te gaan kijken. Mijn man is niet bang, die vind het prachtig! Die zei ook al, joh probeer eens foto's te maken o.i.d. dat helpt misschien. Wie weet.... ik ga het vanavond uitproberen!
Hoi Janet!
Ik was net als jij doodsbang voor onweer! Ook ik zat alle kaartjes af te zoeken en hierld elk weerbericht in de gaten. Ik ben toen hier terecht gekomen en door het vele lezen hier en de reacties van de mensen die het onwijs gaaf vinden hier is mijn angst omgegaan in het leuk vinden van onweer. Nu vind ik het spannend als er een onweersbui komt. In het begin vind ik het zeg maar spannend maar als het boven mijn hoofd losbarst vind ik het leuk en voel ik een opluchting.
En inderdaad foto's maken is echt een superidee!
Het duurt fftjes voordat de omschakeling kwam maar heb aan deze site heel veel gehad. Je kan ook in de chatroom gaan van onweer online en zal je zien dat er nog veel meer mensen bang zijn. Iedereen sleept je er dan wel door heen!
Heel veel succes in ieder geval!!!
Groetjes Bloem
Ik was net als jij doodsbang voor onweer! Ook ik zat alle kaartjes af te zoeken en hierld elk weerbericht in de gaten. Ik ben toen hier terecht gekomen en door het vele lezen hier en de reacties van de mensen die het onwijs gaaf vinden hier is mijn angst omgegaan in het leuk vinden van onweer. Nu vind ik het spannend als er een onweersbui komt. In het begin vind ik het zeg maar spannend maar als het boven mijn hoofd losbarst vind ik het leuk en voel ik een opluchting.
En inderdaad foto's maken is echt een superidee!
Het duurt fftjes voordat de omschakeling kwam maar heb aan deze site heel veel gehad. Je kan ook in de chatroom gaan van onweer online en zal je zien dat er nog veel meer mensen bang zijn. Iedereen sleept je er dan wel door heen!
Heel veel succes in ieder geval!!!
Groetjes Bloem
Waait de bloem in mei door het veld, rijke oogst wordt dan voorspeld
Welkom op het forum Janet,
Het is wel vervelend om heel erg bang te zijn voor onweer.
Graag beveel ik volgende topic aan http://forum.onweer-online.nl/index.php?showtopic=11298
Misschien heb je al één en ander gelezen. Ik weet nu even niets te zeggen, want de buien komen eraan
In ieder geval hoop ik dat je door met mensen op Onweer-Online te praten, je angst kan omzetten in een gezonde voorzichtigheid.
NB: oxazepam ben ik niet zo enthousiast over , het staat namelijk bekend om veel ongewenst bijwerkingen en in sommige gevallen heeft het juist een tegenovergestelde werking als kalmeren. Ik zou voor natuurlijke kalmering gaan, het werkt mss wat minder, maar het heeft veel minder tot geen slechte bijwerkingen.
Het is wel vervelend om heel erg bang te zijn voor onweer.
Graag beveel ik volgende topic aan http://forum.onweer-online.nl/index.php?showtopic=11298
Misschien heb je al één en ander gelezen. Ik weet nu even niets te zeggen, want de buien komen eraan
In ieder geval hoop ik dat je door met mensen op Onweer-Online te praten, je angst kan omzetten in een gezonde voorzichtigheid.
NB: oxazepam ben ik niet zo enthousiast over , het staat namelijk bekend om veel ongewenst bijwerkingen en in sommige gevallen heeft het juist een tegenovergestelde werking als kalmeren. Ik zou voor natuurlijke kalmering gaan, het werkt mss wat minder, maar het heeft veel minder tot geen slechte bijwerkingen.
Citaat van Janet1814, woensdag 15 april 2009, 18:19 uur
Hallo allemaal! Heb me zojuist ingeschreven nadat ik al een tijdje hier mee zit te lezen met sommige onderwerpen
Ik zal me kort voorstellen, ben 35 en getrouwd, woon in het midden van het land en ik ben al vanaf jongs af aan DOODSbang voor onweer. Het gekke is, ik heb nooit iets ernstigs meegemaakt zoals een inslag of iets dergelijks, wel was mijn moeder vroeger ook erg bang.
De dagen dat er onweer voorspelt word, zijn voor mij al verpest Ik schaam me er wel een beetje voor, maar aan de andere kant probeer ik er serieus van af te komen. En hier lees ik jullie enthousiasme voor als er een flinke bui aankomt (ik kan het me bijna niet voorstellen haha!) en ik vraag me af hoe ik dat in godsnaam ook ooit zou kunnen.
Het is namelijk nu ZO erg, dat ik al bij het weerbericht bang word...ik blijf de buienradar verversen en hou haarscherp in de gaten hoe laat en of er iets in mijn richting komt . Ik zou het niet moeten doen misschien want de anticipatie angst word almaar groter. Als het onweer hier eenmaal is? Ik doe mijn ipod op, duik onder mijn dekens enprobeer er zo min mogelijk van te merken. Hyperventileren en alles Echt ZO vervelend.
Heeft iemand tips hoe ik hier beter mee om kan gaan? Of misschien zelfs vanaf zou kunnen komen? En zijnjullie, de echte onweers freaks nooit bang?
Ziet er naar uit dat we morgen goed aan de beurt komen, en ik maak me nu alweer druk. Ook heb ik mijn oog al op eenklein buitje boven duistland, wat misschien om een uur of half tien vanvond net zeist gaat raken EEEEEKS!
Nou ja alvast bedankt,
groetjes van een ongelooflijke angsthaas!
Hallo Janet.
Ik heb precies hetzelfde als jou. Wel heb ik wat nare ervaringen meegemaakt.
Vanaf vandaag!! loop ik bij een psycholoog voor de angst. Word er zo gek vn dat ik wel hulp moest zoeken. Al denk ik nioet dat hun mij kunnen helpen. Je moet het tenslotte zelf doen.
Soms probeer ik mezelf erover heen te trekken. Als er op een verre afstand onweer is (wat ik dan zie op de buienradar) ga ik uit het raam kijken, maar als ik dan ook maar een flits zie schiet ik naar beneden en begin ik dus ook al te hyperventileren en bang worden voor wat er komen gaat.
Verder slik ik nu dus ook Oxazepam (rustgevend middel) voor al shet gaat onweren en ik moet zeggen: dit werkt echt heel rustgevend. Wel lig ik nog steeds onder de deken met de ipod op, maar voel me zo slap en ontspannen dat ik rustig word. M
Ik heb het op aanraden van de dokter gekregen voor ik naar de psycholoog moest.
Ik wens je iig heel veel succes en die angst komt echt veel vaker voor dan je denkt!!!! | Gewijzigd: 16 april 2009, 10:47 uur, door channiej
Ik zal me kort voorstellen, ben 35 en getrouwd, woon in het midden van het land en ik ben al vanaf jongs af aan DOODSbang voor onweer. Het gekke is, ik heb nooit iets ernstigs meegemaakt zoals een inslag of iets dergelijks, wel was mijn moeder vroeger ook erg bang.
De dagen dat er onweer voorspelt word, zijn voor mij al verpest Ik schaam me er wel een beetje voor, maar aan de andere kant probeer ik er serieus van af te komen. En hier lees ik jullie enthousiasme voor als er een flinke bui aankomt (ik kan het me bijna niet voorstellen haha!) en ik vraag me af hoe ik dat in godsnaam ook ooit zou kunnen.
Het is namelijk nu ZO erg, dat ik al bij het weerbericht bang word...ik blijf de buienradar verversen en hou haarscherp in de gaten hoe laat en of er iets in mijn richting komt . Ik zou het niet moeten doen misschien want de anticipatie angst word almaar groter. Als het onweer hier eenmaal is? Ik doe mijn ipod op, duik onder mijn dekens enprobeer er zo min mogelijk van te merken. Hyperventileren en alles Echt ZO vervelend.
Heeft iemand tips hoe ik hier beter mee om kan gaan? Of misschien zelfs vanaf zou kunnen komen? En zijnjullie, de echte onweers freaks nooit bang?
Ziet er naar uit dat we morgen goed aan de beurt komen, en ik maak me nu alweer druk. Ook heb ik mijn oog al op eenklein buitje boven duistland, wat misschien om een uur of half tien vanvond net zeist gaat raken EEEEEKS!
Nou ja alvast bedankt,
groetjes van een ongelooflijke angsthaas!
Hallo Janet.
Ik heb precies hetzelfde als jou. Wel heb ik wat nare ervaringen meegemaakt.
Vanaf vandaag!! loop ik bij een psycholoog voor de angst. Word er zo gek vn dat ik wel hulp moest zoeken. Al denk ik nioet dat hun mij kunnen helpen. Je moet het tenslotte zelf doen.
Soms probeer ik mezelf erover heen te trekken. Als er op een verre afstand onweer is (wat ik dan zie op de buienradar) ga ik uit het raam kijken, maar als ik dan ook maar een flits zie schiet ik naar beneden en begin ik dus ook al te hyperventileren en bang worden voor wat er komen gaat.
Verder slik ik nu dus ook Oxazepam (rustgevend middel) voor al shet gaat onweren en ik moet zeggen: dit werkt echt heel rustgevend. Wel lig ik nog steeds onder de deken met de ipod op, maar voel me zo slap en ontspannen dat ik rustig word. M
Ik heb het op aanraden van de dokter gekregen voor ik naar de psycholoog moest.
Ik wens je iig heel veel succes en die angst komt echt veel vaker voor dan je denkt!!!! | Gewijzigd: 16 april 2009, 10:47 uur, door channiej
Onweersdagen 2011: 66 juni; 28/29 juni; 21 en 23 augustus, 26 augustus, 3/4 september
Hai Janet,
Ook ik ben bang voor onweer, maar toch weer niet, heel vreemd... Ik denk dat ik nu in de fase zit van ben ik nog bang of niet? Ik hou nu namelijk ook de buienradars in de gaten om te kijken waar er onweer is en als het richting Almere komt krijg ik toch een soort van positieve energie. Vroeger als klein kind lag ik met 40 graden koorts op bed met oud en nieuw, ik vond het verschrikkelijkkkkk! Nu ben ik allang niet meer bang voor vuurwerk, maar mijn angst voor onweer is er nog altijd. Nu moet ik wel zeggen dat het nu een stuk minder is als vroeger.
Ik heb 2 jaar geleden voor 1,5 op Aruba gewoond, ik kan je vertellen dat de buien daar een stuk heviger zijn aangezien het klimaat daar. In de periode tussen juni en september is het daar op z'n ergst. Ik heb blikseminslagen 50 meter van me vandaan meegemaakt, ik kan je vertellen mijn moeder heeft heel wat telefoontjes gehad in Nederland omdat ik haar altijd belde als het onweerde hahaha.
Enfin, op de zee tussen Venezuela en Aruba onweerde het heel vaak, maar omdat de onweer zo ver weg is weerlichtte het alleen maar. Eigenlijk helemaal niks om bang voor te zijn. Je moet iemand met angst natuurlijk nooit gelijk in het diepe gooien, dat maakt het alleen maar erger. Ik ben dus gewoon maar is het strand op gegaan als het weerlichtte op zee, neem wel altijd mensen mee, je voelt je dan namelijk veiliger. In het begin vond ik het ook doodeng, maar het was alleen maar weerlicht, wat kan dat kwaad? Dus begin stapje voor stapje, ga gewoon is 's avonds naar buiten als het weerlicht, ga met de hond wandelen (als je die hebt desnoods leen iemands hond ), maar doe dit altijd vlakbij huizen, dit is gewoon voor je eigen gevoel dat als je bang wordt, dat je bij iemand naar binnen kan rennen en doe net alsof er niets aan de hand is, want dat is er ook niet. Stel voor jezelf wel een tijdslimiet in, bv. een kwartiertje, de volgende keer ga je weer iets langer. Je zal zien als je dat een paar keer hebt gedaan, dat je angst voor weerlicht al een stuk minder is. Dan ga je weer een stapje verder, als je het buiten hoort rommelen, maar de bui nog ver weg is (doe dit wel overdag want dan zie je de bliksem weer minder heftig, dit is een stap later, anders is het letterlijk donderslag bij heldere hemel voor je;)) ga je ook weer naar buiten, ga desnoods boodschappen doen of winkelen of een andere activiteit, dat leidt je namelijk van het onweer af en ben je er minder mee bezig. Volgende stap is 's avonds naar buiten als het rommelt en bliksemt als de bui nog ver weg is. Ga ook weer iets ondernemen buiten, weer lopen met de hond (Fikkie zal blij zijn ), of 's avonds naar de supermarkt, genoeg dingen te doen. Neem ten alle tijden iemand mee, puur voor je eigen gevoel. Op een gegeven moment zal je zien dat je voor deze dingen niet meer bang bent en gewoon alleen op stap durft, zo is het bij mij in ieder geval ook gegaan. Maar dan, komt er een grote bui (bv. 17 juli 2004 ), het bliksemt als een gek, de inslagen zijn niet meer op 2 handen te tellen en de kopjes staan te trillen in de kast. Heel eerlijk: ook ik ben daar nog heel bang voor, maar ook dat probeer ik zelf te overwinnen, door thuis gewoon de dingen te doen die ik altijd doe. Het is moeilijk, maar je moet gewoon doorzetten. Het is ontzettend belangrijk dat je met iets bezig bent, dat je afleiding hebt, ga niet op de bank zitten wachten met je IPod gereed tot het onweer er is. Zie het als dat je vroeger op de duikplank stond en niet in het diepe durfde, toen je het eenmaal gedaan had dacht je: was dit het?
Ik hoop je hiermee in ieder geval een stukje op weg geholpen te hebben.
Groetjes Claudia!
Ook ik ben bang voor onweer, maar toch weer niet, heel vreemd... Ik denk dat ik nu in de fase zit van ben ik nog bang of niet? Ik hou nu namelijk ook de buienradars in de gaten om te kijken waar er onweer is en als het richting Almere komt krijg ik toch een soort van positieve energie. Vroeger als klein kind lag ik met 40 graden koorts op bed met oud en nieuw, ik vond het verschrikkelijkkkkk! Nu ben ik allang niet meer bang voor vuurwerk, maar mijn angst voor onweer is er nog altijd. Nu moet ik wel zeggen dat het nu een stuk minder is als vroeger.
Ik heb 2 jaar geleden voor 1,5 op Aruba gewoond, ik kan je vertellen dat de buien daar een stuk heviger zijn aangezien het klimaat daar. In de periode tussen juni en september is het daar op z'n ergst. Ik heb blikseminslagen 50 meter van me vandaan meegemaakt, ik kan je vertellen mijn moeder heeft heel wat telefoontjes gehad in Nederland omdat ik haar altijd belde als het onweerde hahaha.
Enfin, op de zee tussen Venezuela en Aruba onweerde het heel vaak, maar omdat de onweer zo ver weg is weerlichtte het alleen maar. Eigenlijk helemaal niks om bang voor te zijn. Je moet iemand met angst natuurlijk nooit gelijk in het diepe gooien, dat maakt het alleen maar erger. Ik ben dus gewoon maar is het strand op gegaan als het weerlichtte op zee, neem wel altijd mensen mee, je voelt je dan namelijk veiliger. In het begin vond ik het ook doodeng, maar het was alleen maar weerlicht, wat kan dat kwaad? Dus begin stapje voor stapje, ga gewoon is 's avonds naar buiten als het weerlicht, ga met de hond wandelen (als je die hebt desnoods leen iemands hond ), maar doe dit altijd vlakbij huizen, dit is gewoon voor je eigen gevoel dat als je bang wordt, dat je bij iemand naar binnen kan rennen en doe net alsof er niets aan de hand is, want dat is er ook niet. Stel voor jezelf wel een tijdslimiet in, bv. een kwartiertje, de volgende keer ga je weer iets langer. Je zal zien als je dat een paar keer hebt gedaan, dat je angst voor weerlicht al een stuk minder is. Dan ga je weer een stapje verder, als je het buiten hoort rommelen, maar de bui nog ver weg is (doe dit wel overdag want dan zie je de bliksem weer minder heftig, dit is een stap later, anders is het letterlijk donderslag bij heldere hemel voor je;)) ga je ook weer naar buiten, ga desnoods boodschappen doen of winkelen of een andere activiteit, dat leidt je namelijk van het onweer af en ben je er minder mee bezig. Volgende stap is 's avonds naar buiten als het rommelt en bliksemt als de bui nog ver weg is. Ga ook weer iets ondernemen buiten, weer lopen met de hond (Fikkie zal blij zijn ), of 's avonds naar de supermarkt, genoeg dingen te doen. Neem ten alle tijden iemand mee, puur voor je eigen gevoel. Op een gegeven moment zal je zien dat je voor deze dingen niet meer bang bent en gewoon alleen op stap durft, zo is het bij mij in ieder geval ook gegaan. Maar dan, komt er een grote bui (bv. 17 juli 2004 ), het bliksemt als een gek, de inslagen zijn niet meer op 2 handen te tellen en de kopjes staan te trillen in de kast. Heel eerlijk: ook ik ben daar nog heel bang voor, maar ook dat probeer ik zelf te overwinnen, door thuis gewoon de dingen te doen die ik altijd doe. Het is moeilijk, maar je moet gewoon doorzetten. Het is ontzettend belangrijk dat je met iets bezig bent, dat je afleiding hebt, ga niet op de bank zitten wachten met je IPod gereed tot het onweer er is. Zie het als dat je vroeger op de duikplank stond en niet in het diepe durfde, toen je het eenmaal gedaan had dacht je: was dit het?
Ik hoop je hiermee in ieder geval een stukje op weg geholpen te hebben.
Groetjes Claudia!
