We’re pleased to confirm the local authorities in Tignes have now completed their search and no one was hurt in this morning’s avalanche.

— Tignes (@Tignes_ski) 7 maart 2017

Sonderen na lawine in Tignes

GiGi7 maart 2017 · 13:24

Vandaag was er een grote lawine in Tignes. Ik ben momenteel in Tignes met @Mark8217 en @Btbt (Bas). Vandaag is al de vierde sneeuwdag. Veel sneeuw, en wind, de meeste hoge liften dicht. We zitten ‘vast’ in het dal van Tignes. Maar met 30 cm poeder op de piste (en nog veel meer ernaast) vermaken we ons prima.
Al twee dagen is het lawinegevaar 4. Heel begrijpelijk, want in de laatste twee dagen is er een kleine meter sneeuw gevallen en de wind is fors. Het is de wind die maakt dat alle hoge liften dicht zijn en zowat het hele gebied van Val d’Isère al twee dagen onbereikbaar is. Bovendien is met de constante sneeuwval het zicht belabberd, dus een lijn spotten off-piste is er niet echt bij. Je mag al blij zijn dat je kan zien hoe de piste loopt.
Mark was op zijn eigen tempo lekker gaan boarden; Bas en ik hadden iets meer moeite om erin te komen, dus wilden we hem niet ophouden. We hadden besloten om lekker op de piste te blijven. Voor poeder hoef je er ook niet buiten op dit moment. Waarom risico’s nemen? Veel andere mensen deden dat wel. En dat is wat vandaag ook voor grote chaos heeft gezorgd.

Tegen 10 uur namen wij na een opwarmertje op de blauwe Carline-piste nog een keer de Tichot lift. Inmiddels was de piste al flink verspoord, wat het skiën op zich minder zwaar maakte. Ongeveer halverwege de piste werden wij – en iedereen met ons – staande gehouden. Er was een lawine over de piste gekomen. Die zag je niet overigens, alles was wit. Aan de rechterkant van de piste was wel een sneeuwlans omgedouwd, door die lawine, naar later bleek.

uitsnede van de kaart van het lawine gebied. Waarschijnlijk is de lawine door een skiër losgetrapt onder het oranje vlak op de noordhelling van de Grande Balme (rond 2600 meter)

We hebben onze ski’s uitgedaan en onze hulp aangeboden. Bas en ik kregen beiden een sonde in onze hand gedrukt. En dan moet je ‘even’ omhoog lopen, een meter of 50 over de piste, om je bij een sondeerlijn te melden. Compleet kapot ben je dan. Op sneeuw lopen waar je om de haverklap tot aan je knieën wegzakt is slopend. 

©GiGi
Hijgend sta je in de lijn, samen met nog 30 anderen. Skileraren, pisteurs, skiërs, boarders – iedereen doet mee. Van ongeveer 20 meter buiten de piste is in verschillende lijnen de schijnbaar aanwezige kegel én de piste afgesondeerd. 
‘Sonde op je schouder!’
‘Stap naar voren!’
‘Klaar om te sonderen!’
‘Sonderen!’
Elke 5 seconden weer. Je concentreert je op je eigen stok en dat je niet te veel achterblijft. En dat je blijft staan. Niets is zo instabiel als over dan weer harde brokken, dan weer zachte kuilen met poedersneeuw te stappen. 


©GiGi
‘Hier!’ wordt er geroepen in de lijn schuin voor ons. Vijf mensen rennen er heen en beginnen als een malle te graven. 
‘Meer scheppen’ wordt gezegd. Er worden van alle kanten scheppen in de globale richting gegooid. Ligt er iemand? Twee honden blaffen en graven met hun poten mee. En ondertussen concentreer je je op je eigen sondeerstok en dat je niet valt. ‘Sonde op je schouder. Eén stap naar voren. Klaar om te sonderen. Sonderen!’
En sonderen is echt lastig, kan ik je zeggen. Tot 3 meter diep gaan ze, en door verschillende sneeuwlagen. Harde sneeuw waar je echt doorheen moet stoten, sondes van freeriders die gebogen naar boven komen. En alles door elkaar onder Frans geschreeuw. Behoorlijke stress en loeizwaar.

©GiGi
Na anderhalf uur sonderen, zoeken met honden, met vlaggen gesondeerde stukken afzetten is het klaar. Iedereen is buiten adem, valt stil. Geen slachtoffers gevonden. Compleet duizelig van de inspanning lopen we omhoog naar onze ski’s – we hebben zo’n 100 meter gesondeerd, zeker. Een van de pisteurs vraagt of het gaat. We zijn compleet buiten adem en hij bedankt ons voor de inzet. Men staat verdwaasd om zich heen te kijken. Ik probeer te reconstrueren hoe men uit deze chaos enige conclusie kan trekken over mogelijk slachtoffers.

©GiGi
Zo veel lijnen, zo veel mensen, sommige stukken zijn wel vijf keer gesondeerd. Maar nu is er overzicht. De zwart en geel geblokte vlaggen geven een gezekerd gebied aan.
‘Er waren geen vermisten gemeld, alles wat we hebben gedaan is om er zeker van te zijn dat er niemand onder lag.’ We worden nog een keer vriendelijk bedankt voor onze inzet. We mogen naar beneden skiën. 
Over een lege piste skiën we naar beneden. We zijn de eersten die van de berg af komen. Beneden worden we opgewacht door Gendarmes. ‘Hoe is het boven? Zijn er slachtoffers?’ Wij moeten ze vertellen dat er geen slachtoffers zijn gevonden en dat de reddingsdienst geen verdere meldingen van vermisten heeft gehad.

Alle liften zijn dicht inmiddels. Op het pleintje waar de skibus stopt staat alles en iedereen te wachten. Het is behoorlijk onwerkelijk. Ski’s in de locker en het thuisfront melden dat wij veilig zijn. En dan zit je op de bank en komen de vaagheden van de Nederlandse media door… 30 slachtoffers en andere onzin. Geen fact gecheckt… Inmiddels wordt gemeld dat er inderdaad geen slachtoffers waren. En ik ben opgelucht dat dat zo is.

Maar zo’n ochtend zet je wel even met beide benen op de grond. Heftig is het, was het. Maar – voor zover ik weet – met goede afloop.
There's no business like snow business - gigiski.com

Bron: https://www.wintersporters.nl/forum/topic/350589