Lancering klimaatsatelliet
Lancering klimaatsatelliet
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA lanceert morgen, dinsdag 1juli, een satelliet die de wereldwijde CO2-concentraties in de atmosfeer kan meten. De OCO-2 (Orbiting Carbon Observatory-2) moet de menselijke en natuurlijke uitstoot van het broeikasgas, kooldioxide, gedetailleerd in kaart gaan brengen. Met deze satelliet zal de NASA een belangrijke nieuwe bron leveren voor aardobservaties en voor het wetenschappelijke begrip van onze planeet en haar toekomst.
De satelliet beschikt over drie spectrometers die het gereflecteerde zonlicht opsplitsen in de componentkleuren en dan met hoge precisie de intensiteit van die kleuren meten. Aan de hand van het gereflecteerde licht kunnen wetenschappers inschatten hoeveel CO2 en zuurstofmoleculen er in een bepaald deel van de atmosfeer te vinden zijn. Foto: NASA
Tweede poging
Bij de lancering van de eerste versie van deze satelliet, de OCO-1, ging het in 2009 helemaal mis. De peperdure satelliet ging destijds bij de lancering verloren en stortte in zee, waarmee een bedrag van 275 miljoen dollar in rook opging. Dit keer wordt gebruik genaakt van een zwaardere raket die krachtig genoeg is om de vele meetinstrumenten de ruimte in te krijgen. De satelliet moet minstens twee jaar haar werk blijven doen.
Na jaren ontwikkeling wilde de NASA in 2009 de OCO-1, de eerste klimaatsatelliet, lanceren. Dit ging echter helemaal mis. Foto: NASA
Stijging CO2
Ieder jaar zien wetenschappers het aantal CO2-deeltjes per miljoen deeltjes in de atmosfeer stijgen. Dit proces gaat ook steeds sneller. De afgelopen tien jaar nam het aantal CO2-deeltjes in de atmosfeer jaarlijks met 2,1 deeltjes per miljoen toe. Dit is honderd keer sneller dan tegen het einde van de ijstijd, toen de aarde ook opwarmde. De wereldwijde CO2-uitstoot blijft toenemen, omdat we nog steeds veel kolen, olie en aardgas verbranden. De CO2-concentratie in de atmosfeer is volgens klimaatwetenschappers momenteel zelfs op het hoogste peil van de laatste 800.000 jaar uitgekomen.
De draagraket bleek niet krachtig genoeg om de OCO-1 in 2009 de ruimte in te krijgen waardoor deze eerste CO2-satelliet neerstorte in zee. Foto: NASA
Meten en voorspellen
Een deel van de CO2, dat wereldwijd wordt uitgestoten, wordt ook weer opgenomen door bomen en oceanen. Echter een aanzienlijk deel blijft achter in de lucht waardoor de hitte van de zon wordt vastgehouden in de atmosfeer en de aarde dus opwarmt. Om de menselijke en natuurlijke uitstoot van CO2 in kaart te brengen en te kunnen zien waar kooldioxide uit de lucht wordt gehaald, of waar juist niet, worden dagelijks honderdduizenden metingen verricht met een nauwkeurigheid van 1 ppm (parts per million). De OCO-2 draait straks via de polen op een hoogte van 700 kilometer vele rondjes om de aarde. Door de aardrotatie komt elk punt dagelijks twee keer langs onder de baan van de satelliet. De OCO-2 data zullen gecombineerd worden met metingen van grondstations, vliegtuigen en andere satellieten om zo een volledig beeld te krijgen van het gedrag van kooldioxide in onze atmosfeer.
Met dagelijks honderduizenden metingen vanuit de satelliet in combinatie met waarnemingen aan de grond wordt een gedetailleerd beeld verkregen van de verdeling van de CO2 in de atmosfeer. Bron: NASA
Bron: NASA, Technisch Weekblad
Lees ook:
| Gewijzigd: 30 juni 2014, 12:19 uur, door Ries
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA lanceert morgen, dinsdag 1juli, een satelliet die de wereldwijde CO2-concentraties in de atmosfeer kan meten. De OCO-2 (Orbiting Carbon Observatory-2) moet de menselijke en natuurlijke uitstoot van het broeikasgas, kooldioxide, gedetailleerd in kaart gaan brengen. Met deze satelliet zal de NASA een belangrijke nieuwe bron leveren voor aardobservaties en voor het wetenschappelijke begrip van onze planeet en haar toekomst.
De satelliet beschikt over drie spectrometers die het gereflecteerde zonlicht opsplitsen in de componentkleuren en dan met hoge precisie de intensiteit van die kleuren meten. Aan de hand van het gereflecteerde licht kunnen wetenschappers inschatten hoeveel CO2 en zuurstofmoleculen er in een bepaald deel van de atmosfeer te vinden zijn. Foto: NASA
Tweede poging
Bij de lancering van de eerste versie van deze satelliet, de OCO-1, ging het in 2009 helemaal mis. De peperdure satelliet ging destijds bij de lancering verloren en stortte in zee, waarmee een bedrag van 275 miljoen dollar in rook opging. Dit keer wordt gebruik genaakt van een zwaardere raket die krachtig genoeg is om de vele meetinstrumenten de ruimte in te krijgen. De satelliet moet minstens twee jaar haar werk blijven doen.
Na jaren ontwikkeling wilde de NASA in 2009 de OCO-1, de eerste klimaatsatelliet, lanceren. Dit ging echter helemaal mis. Foto: NASA
Stijging CO2
Ieder jaar zien wetenschappers het aantal CO2-deeltjes per miljoen deeltjes in de atmosfeer stijgen. Dit proces gaat ook steeds sneller. De afgelopen tien jaar nam het aantal CO2-deeltjes in de atmosfeer jaarlijks met 2,1 deeltjes per miljoen toe. Dit is honderd keer sneller dan tegen het einde van de ijstijd, toen de aarde ook opwarmde. De wereldwijde CO2-uitstoot blijft toenemen, omdat we nog steeds veel kolen, olie en aardgas verbranden. De CO2-concentratie in de atmosfeer is volgens klimaatwetenschappers momenteel zelfs op het hoogste peil van de laatste 800.000 jaar uitgekomen.
De draagraket bleek niet krachtig genoeg om de OCO-1 in 2009 de ruimte in te krijgen waardoor deze eerste CO2-satelliet neerstorte in zee. Foto: NASA
Meten en voorspellen
Een deel van de CO2, dat wereldwijd wordt uitgestoten, wordt ook weer opgenomen door bomen en oceanen. Echter een aanzienlijk deel blijft achter in de lucht waardoor de hitte van de zon wordt vastgehouden in de atmosfeer en de aarde dus opwarmt. Om de menselijke en natuurlijke uitstoot van CO2 in kaart te brengen en te kunnen zien waar kooldioxide uit de lucht wordt gehaald, of waar juist niet, worden dagelijks honderdduizenden metingen verricht met een nauwkeurigheid van 1 ppm (parts per million). De OCO-2 draait straks via de polen op een hoogte van 700 kilometer vele rondjes om de aarde. Door de aardrotatie komt elk punt dagelijks twee keer langs onder de baan van de satelliet. De OCO-2 data zullen gecombineerd worden met metingen van grondstations, vliegtuigen en andere satellieten om zo een volledig beeld te krijgen van het gedrag van kooldioxide in onze atmosfeer.
Met dagelijks honderduizenden metingen vanuit de satelliet in combinatie met waarnemingen aan de grond wordt een gedetailleerd beeld verkregen van de verdeling van de CO2 in de atmosfeer. Bron: NASA
Bron: NASA, Technisch Weekblad
Lees ook:
| Gewijzigd: 30 juni 2014, 12:19 uur, door Ries
Freedom is not worth having if it does not include the freedom to make mistakes.
NASA lanceert met succes CO2-satelliet
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft vandaag met succes een satelliet gelanceerd die de uitstoot van CO2 in kaart moet brengen.
De lancering van de satelliet met behulp van een Delta 2-raket had eigenlijk dinsdag moeten plaatsvinden, maar werd op het laatste moment afgeblazen vanwege een technische storing. Ditmaal verliep de lancering vlekkeloos.
Deze foto is niet meer beschikbaar
De lancering van de CO2-satelliet. © afp.
Vijf jaar geleden probeerde NASA ook al een satelliet te lanceren. Dat liep toen op een ramp uit. De raket en de satelliet stortten als gevolg van een technisch probleem in de oceaan bij Antarctica.
Uitstoot in kaart brengen
Met de satelliet wil NASA de uitstoot van CO2 door fabrieken en auto's en motoren in kaart brengen. Een deel van de CO2 die wordt uitgestoten wordt door bomen en de oceanen opgenomen. De rest blijft echter achter in de atmosfeer, waardoor de hitte van de zon wordt vastgehouden in de atmosfeer en de aarde opwarmt.
Bron: AD
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft vandaag met succes een satelliet gelanceerd die de uitstoot van CO2 in kaart moet brengen.
De lancering van de satelliet met behulp van een Delta 2-raket had eigenlijk dinsdag moeten plaatsvinden, maar werd op het laatste moment afgeblazen vanwege een technische storing. Ditmaal verliep de lancering vlekkeloos.
Deze foto is niet meer beschikbaar
De lancering van de CO2-satelliet. © afp.
Vijf jaar geleden probeerde NASA ook al een satelliet te lanceren. Dat liep toen op een ramp uit. De raket en de satelliet stortten als gevolg van een technisch probleem in de oceaan bij Antarctica.
Uitstoot in kaart brengen
Met de satelliet wil NASA de uitstoot van CO2 door fabrieken en auto's en motoren in kaart brengen. Een deel van de CO2 die wordt uitgestoten wordt door bomen en de oceanen opgenomen. De rest blijft echter achter in de atmosfeer, waardoor de hitte van de zon wordt vastgehouden in de atmosfeer en de aarde opwarmt.
Bron: AD
Mijn twitter: https://twitter.com/#!/debbietje128
Onweersdagen: 0
Onweersdagen: 0
