De legendarische winters van Canada worden steeds korter en warmer, blijkt uit nieuw onderzoek. Temperatuurzones zijn inmiddels 700 kilometer naar het noorden opgeschoven.
De Baffinbaai, de zee tussen de Atlantische Oceaan en de Noordelijke IJszee. © ap.
"Canada is geen land, het is een winter", plachten Canadezen met trots te zeggen. Maar die verschrikkelijke winters worden steeds sneller een verre herinnering voor het land. De winters zijn nu al aanzienlijk warmer en korter dan een drietal decennia geleden. Het ijzige noorden krimpt, en temperatuurzones en bijhorende planten zijn al meer dan 700 kilometer naar het noorden opgeschoven, zo blijkt uit nieuw internationaal onderzoek in Nature Climate Change.
Tegen 2091 zal er in het noorden mogelijk al vegetatie zijn die nu zo'n 20 tot 25 breedtegraden zuidelijker voorkomt, zegt Ranga Myneni van het Department of Earth and Environment aan de Boston University. "Als we de uitstoot niet aan banden leggen, zal Zweden meer op het zuiden van Frankrijk gaan lijken tegen het einde van de eeuw", zegt Mynenmi, medeauteur van de studie.
Hij bestudeerde met een internationaal team van 21 wetenschappers uit 7 landen nieuwe gegevens van weersatellieten en stations op de grond, om veranderingen van temperatuur en vegetatie vast te stellen.
Snellere opwarming
Uit de studie blijkt dat Canada, het Noorden van Europa en Azië, en het noordpoolgebied sneller opwarmen dan andere regio's, vooral door het verlies van sneeuw en ijs. Over negentig jaar kunnen Alaska of het Baffin Island in Canada seizoenen hebben die vergelijkbaar zijn met de huidige seizoenen in bijvoorbeeld Oregon.
Er is normaal een enorm verschil tussen de winter- en zomertemperaturen in het noorden, maar dat verschil wordt elk jaar kleiner, zo blijkt uit de studie. De variabiliteit in temperatuur en vegetatie verandert, en die verandering is veel sneller dan wat de klimaatmodellen voorspellen. "We veranderen niet alleen de temperatuur, maar ook de seizoenenwerking... het noorden wordt als het zuiden, en verliest de sterke contrasten tussen de seizoenen", zegt Myneni.
Een duidelijk teken aan de wand is de begroeiing in het noordpoolgebied: plantentypes die vroeger niet verder dan 57 graden noorderbreedte konden overleven, rukken nu al op tot 64 graden. "Die verandering is duidelijk zichtbaar op het terrein, waar je steeds meer kleine struiken en boompjes ziet opduiken", zegt auteur Terry Callaghan van de University of Sheffield, UK.
Impact op de soorten
Een verandering van de seizoenen heeft impact op een groot aantal soorten, zoals vogels en zoogdieren die migreren tijdens de korte poolzomer. "De manier van leven van veel organismen op aarde is sterk verbonden met de seizoensveranderingen op het vlak van temperatuur en de beschikbaarheid van voedsel", zegt Scott Goetz van het Woods Hole Research Center in de VS.
"Denk bijvoorbeeld aan de migratie van vogels in de zomer of de winterslaap van beren in de winter. Elke verandering in de temperatuur of vegetatie zal een impact hebben die we nog niet kunnen inschatten, niet enkel in het noorden maar ook elders." De studie waarschuwt ook opnieuw voor de enorme hoeveelheden CO2 die opgeslagen zit in de permafrost in het noordpoolgebied. De snelle opwarming van het gebied zal een deel van die CO2 doen vrijkomen, en op die manier tot een sterker broeikaseffect leiden.
Bron: HLN
Een nieuwe studie komt tot de schrikbarende conclusie dat de zeespiegel sneller zal stijgen dan eerder werd aangenomen. Vorige studies gingen ervan uit dat Canadese gletsjers alleen al goed zouden zijn voor een stijging van 2 centimeter, uit de nieuwe studie blijkt dat al 3,5 centimeter. En die trend zou wereldwijd doorgetrokken kunnen worden.
Deze foto is niet meer beschikbaar
De Canadese Chapman-gletsjer. © reuters.
Uit de nieuwe studie, onder leiding van Jan Lenaerts van de Universiteit van Utrecht, blijkt dat de temperatuur tegen het einde van de eeuw met maar liefst 8 graden kan stijgen in het Canadese poolgebied. Het gesmolten gletsjerijs zou daardoor zorgen voor een stijging van de zeespiegel met 3,5 centimeter. Canada huisvest dan ook het derde grootste ijspak ter wereld, na Antarctica en Groenland.
Voorgaande studies gingen ook uit van een forse smelt, waardoor het Canadese ijs de zeespiegel met 2 centimeter zou doen stijgen. De nieuwe en meer gedetailleerde studie gaat dus uit van 3,5 centimeter. Dat lijkt niet veel, maar het is wel 75 procent meer water dan eerst gedacht. Alleen al voor Canadese gletsjers.
Deze foto is niet meer beschikbaar
© NOAA.
Het smelten van gletsjers gaat steeds sneller, ook sneller dan eerst werd verwacht. Het witte ijspak ruimt namelijk plaats voor donkere toendra, wat nog eens extra warmte van de zon opneemt. Ook in Rusland, Groenland en Zuid-Amerika worden soortgelijke trends gezien.
Bron: HLN
Doordat er meer en uitgebreiderde onderzoeken plaats vinden en we dus meer en nauwkeuriger gegevens krijgen is ook onze kijk op de aarde opwarming en daardoor klimaatverandering aan het veranderen.
En dat is goed, het is beter van zo juist mogelijke daata uit tee gaan als maar wat te gissen.
Geconfronteerd worden met de realiteit is voor sommigen niet verteerbaar maar noodzakelijk om de schade te beperken.
Het reageren op signalen van het opwarmen van de aarde heeft niks met doemdenken te maken maar reageren op een verandering die gaande is en grote invloed zal hebben.
Het is dan beter om matregelen te nemen als het nog beheersbaar is en betaalbaar als wachten tot de "dam"breekt en veel schade heel duur betaald moet worden.
Een van die dingen waarom we ook de dijken verhogen om watersnood problemen te voorkomen...
Je moet bij Ben even naar de lichtgrijze letters onder het streepje kijken, en die vlieger gaat heel vaak op.
Wat ik mis in het verhaal is natuurlijk het gevolg van nieuwe vegetatie en de opname van CO2. Vegetatie kun je zien als een koolstofaccu, groeit het, dat wordt het opgeslagen, meestal door opname van CO2, verbrand het (maar ook rotting, composteren of de processen die zich in ons afspelen na een maalitjd groente of bonen) dan komt koolstof als CO2 vrij . Nu krijg je een hele band van 700 kilometer breed waar nieuwe vegetatie ontstaat, met andere woorden, de komende generaties zal er daar vooral bij groeien en niet afnemen of gelijk blijven en dus zal er CO2 opgeslagen worden.
En worden woestijnen groter en door droogte verliezen we ook veel vegetatie.
Voordat je 32 gigaton Co2 wegpoetst in vegetatie moet er nog heel wat gebeuren en die 32 gigaton stijgt voorlopig alleen maar.
Ook de zee is stevig aan het verzuren door de opname van een deel van de Co2.
Bij het opwarmen is het vrijkomen van een gevaarlijker gas, Methaan ,uit de bevroren tundra een extra gevaar, evenals het op de zeebodem in ijsvorm bevindende methaan.
Daar kan geen extra vegetatie wat aan veranderen, die vegetatie komt met verwarming en dat zet het methaan vrij.
Door het gesmolten ijs en de verminderde terugkaatsing van de warmte van de zon warmt ook daar de grond en zee flink op.
Je kan een discussie aangaan over de waarde van de rapporten, probleem is dat nu zo'n beeetje alle rapporten dezelfde kant opwijzen ook die door onafhankelijke bronnen zijn opgemaakt, en samen met de schat aan satteliet gegevens, ter plaatse gedane onderzoeken en foto's van de veranderingen wijzen die alle op hetzelfde feit, de opwarming van de aarde en daarmee een klimaat verandering.
Dat al die onderzoekers corrupt zouden zijn is een stelling die op geen enkele wijze is bewezen.
Tot dat gebeurt op een overtuigende wijze beschouw ik dat soort generale claims voor wat ze zijn, onzin.
Het is met alles hetzelfde, blijf objectief kijken naar data en onderzoeks rapporten, maar bij voorbaat die een stempel op te drukken als corrupt gaat veel te ver.
| Gewijzigd: 15 maart 2013, 19:39 uur, door Jasneker