Citaat van Rots53, donderdag 15 september 2016, 15:14 uur  Ah...., dus er is aangroei van het ijs op de Noordpool als ik het goed begrijp. Geldt dat ook voor de Groenlandse ijskap ?
 
Seizoengebonden ja (over circa 2 weken), klimatologisch nee!
De afname van het totale volume aan ijs is nog steeds in volle gang en met de global warming gaat dat in een rap temp verder!

2016 Antarctic Ozone Hole Attains Moderate Size, Consistent With Scientific Expectations

The hole in Earth’s ozone layer that forms over Antarctica each September grew to about 8.9 million square miles in 2016 before starting to recover, according to scientists from NASA and the National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) who monitor the annual phenomenon.

“This year we saw an ozone hole that was just below average size,” said Paul A. Newman, chief scientist for Earth Sciences at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. “What we’re seeing is consistent with our expectation and our understanding of ozone depletion chemistry and stratospheric weather.”



At its peak on Sept. 28, 2016, the ozone hole extended across an area nearly three times the size of the continental United States. The average area of the hole observed since 1991 has been roughly 10 million square miles. 

In 2015 the ozone hole grew to 10.9 million square miles, 2 million square miles larger than this year, before returning to relatively normal summer levels. Its larger size last year was due to colder-than-average temperatures in the stratosphere that amplified the destruction of ozone by sunlight reacting with chlorine and bromine from man-made chemicals, scientists said. In 2016, warmer stratospheric temperatures constrained the growth of the ozone hole.

Ozone, which occurs naturally in small amounts in the atmosphere, is comprised of three oxygen atoms as opposed to the two that make up the much more abundant molecular oxygen.. High in the stratosphere, roughly 6 to 30 miles above the surface, the ozone layer acts like sunscreen, shielding Earth from potentially harmful ultraviolet radiation that can cause skin cancer, cataracts and suppress immune systems, as well as damage plants. Ozone is also one of the primary greenhouse gasses that regulate Earth’s temperature.

First detected in 1985, the Antarctic ozone hole forms during the Southern Hemisphere’s late winter months of August and September as the sun’s rays return after months of polar night. The sunlight initiates catalytic reactions that produce chemically active forms of chlorine and bromine concentrated over the South Pole during winter. These reactions rapidly destroy ozone molecules.
In addition to the area of the ozone hole, scientists also measure the concentration of ozone that would be found in a column of atmosphere extending from the surface to the edge of space. The most common unit for measuring ozone concentration is the Dobson Unit, which is the number of ozone molecules that would be required to create a layer of pure ozone 0.01 millimeters thick at a temperature of 32 degrees Fahrenheit at an atmospheric pressure equivalent to Earth’s surface.

This year, the ozone layer reached a minimum concentration of 114 Dobson Units on Oct. 1, 2016. In 2015, the ozone layer reached a minimum of 101 Dobson units on October 4.  During the 1960s, before the Antarctic ozone hole occurred, average ozone concentrations above the South Pole ranged from 260 to 320 Dobson units. 

This year’s Antarctic ozone hole is similar to the 2013 hole which reached 9.3 million square miles. Although warmer than average stratospheric weather conditions reduce ozone depletion, the current ozone hole area is large compared to the 1980s, when the depletion of the ozone layer above Antarctica was first detected. This is because levels of ozone-depleting substances remain high enough to produce significant ozone loss.

NASA and NOAA monitor ozone levels via three complementary instrumental methods.

NASA’s Aura satellite and NASA-NOAA Suomi National Polar-orbiting Partnershipsatellite measure ozone from space. The Aura satellite’s Microwave Limb Sounderdata are used to estimate chlorine levels.

NOAA scientists monitor the thickness of the ozone layer and its vertical distribution above at the South Pole station by regular releasing weather balloons carrying ozone-measuring “sondes” and with an instrument called a Dobson spectrophotometer.

“Our weather balloon measurements showed that the ozone minimum was a bit less and the rate of ozone loss a bit slower than we’ve typically seen,” said Bryan Johnson, a NOAA atmospheric chemist and project leader. “This is what we would expect to see in years to come as a result of the Montreal Protocol and international efforts to control ozone depleting chemicals.”

In 1987, the Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer began regulating ozone-depleting compounds, which are slowly declining. Scientists expect the ozone hole to recover back to 1980 levels around 2070.
Bron: http://www.nasa.gov/feature/Goddard/2016/antarctic-ozone-hole-attains-moderate-size 

Citaat van Bronk, donderdag 13 september 2012, 14:34 uur Historisch minimum Noordpoolijs bereikt
Dat is het bericht waarmee dit topic begint, maar sinds een tijdje is de ijsbedekking dit jaar kleiner dan die van 2012.

---

'Historisch laag ijsniveau op Noord- en Zuidpool'
Op zowel de Noord- als de Zuidpool ligt op dit moment historisch weinig ijs, zo blijkt uit nieuwe metingen. De temperatuur op de Noordpool is op dit moment zelfs ongeveer 20 graden Celsius hoger dan normaal. Tegelijkertijd heeft ijsniveau op Antarctica een recordminimum bereikt voor de zomer. Dat meldt de International Business Times.

De Noordpool krijgt in deze tijd van het jaar geen zonlicht, zodat het ijs in deze periode normaal gesproken snel aangroeit. Weerstations in het gebied geven op dit moment echter bijzonder hoge temperaturen aan, waardoor de ijsvorming veel minder snel gaat dan normaal.

"Het is ongeveer 20 graden warmer dan normaal in het grootste gedeelte van de Noordelijke ijszee", verklaart Jennifer Francis van Rutgers University in de Washington Post. "Deze warmte wordt veroorzaakt door een combinatie van zeer langzame groei van het ijs en warme lucht vanuit lagere breedtegraden die wordt aangevoerd door golfstromen."

Satellieten
Uit metingen van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA blijkt dat ook het ijsniveau op de Zuidpool bijzonder laag is voor de tijd van het jaar. Tot 2014 groeide de ijsmassa op Antarctica nog jaarlijks, maar nu lijkt er sprake van een ommekeer. Volgens de NASA heeft er in dit jaargetijde sinds het begin van de satellietmetingen in 1979 nog nooit zo weinig ijs gelegen in de Zuidelijke oceaan.

"Het lijkt erop we op zowel op de Noord- als de Zuidpool sinds het begin van oktober een recordminimum aan ijs zien", verklaart onderzoeker Walt Meier op CNN.

http://www.nu.nl/wetenschap/4354030/historisch-laag-ijsniveau-noord--en-zuidpool.html

---

Op de noordpool viel het nog wel mee, totdat eind september de groei afnam, halverwege oktober kwamen we onder 2012.
En nu neemt de ijsbedekking zelfs wat af!


De zuidpool is een heel ander verhaal, in augustus lag daar zelfs even meer ijs dan normaal, maar sindsdien smelt het ijs sneller dan normaal, waardoor er daar momenteel ook minder een minder grote ijsbedekking is dan normaal.

A massive chasm in Antarctica's ice is threatening to cut off a crucial research station

The Antarctic research station that originally discovered the ozone hole in Earth's atmosphere during the 1980s is now facing a different kind of environmental crisis that's much closer to home.

A huge ice chasm nearby that was dormant for 35 years has started to split open again, and is encroaching toward the Halley VI Research Station, situated on the Brunt Ice Shelf in East Antarctica.

The chasm, which became active again in 2012, is moving northwards towards Halley VI at a rate of about 1.7 kilometres (1 mile) per year. While the crack is unlikely to open up underneath the station and swallow it whole, all indications are that if Halley VI doesn't relocate to safer ground, it will get cut off from the majority of the shelf and become adrift at sea.

Fortunately, Halley VI, which is the sixth iteration of the Halley Research Station, was built with such extreme eventualities in mind.

The facility, which is operated by the British Antarctic Survey (BAS), consists of eight connected station modules held up by ski-fitted hydraulic legs. Once these modules are uncoupled from one another, each can be towed by large tractors to new locations, which is what the plan is here.

"Halley was designed and engineered specifically to be re-located in response to changes in the ice," says BAS director of operations Tim Stockings.

"Over the last couple of years our operational teams have been meticulous in developing very detailed plans for the move and we are excited by the challenge."

Not that there isn't some drama to the mission, as the structure hasn't been moved since it was originally constructed in its present location in 2012.

But more pressing is that the Antarctic field season – which coincides with the start of summer in the Southern Hemisphere – only lasts nine weeks.

During this short window, the researchers will have to cart their entire research station piece by piece as far as they can towards its eventual destination – some 23 kilometres to the east (see the map below).

Their new home will see Halley VI situated on the eastern side of the chasm, before it cleaves the north-west tip from the remainder of the Brunt Ice Shelf.

The move will only be possible during the nine weeks of the field season, before harsh winter conditions descend upon the ice shelf again. The whole convoy is expected to take three years – i.e. three season windows – to complete its journey, and here's hoping that the chasm opening doesn't speed up in the meantime.

With the planet already losing enough ice to cover India this year, things aren't looking great.

"Antarctica can be a very hostile environment," says Stockings. "Each summer season is very short… And because the ice and the weather are unpredictable we have to be flexible in our approach."

What complicates the situation further is that another new crack was discovered in the ice shelf in October this year. This crevasse runs east to west along the ice shelf, northwards of where Halley VI is now.

It's significantly narrower and shallower than the chasm currently threatening the station, but it does cut off one of the routes used to resupply Halley VI with necessary provisions from time to time – and shows how constantly unforgiving this environment can be.

While the relocation effort is underway, the scientists stationed at Halley VI will continue their research as much as is possible, monitoring things like extreme space weather events, climate change, and other atmospheric phenomena.

"We are especially keen to minimise the disruption to the science programs," says Stockings.

"We have planned the move in stages – the science infrastructure that captures environmental data will remain in place while the stations modules move."

Life goes on it seems – even when you're racing to avoid being stranded on a drifting ice shelf in one of the most inhospitable places on Earth.
Bron: http://www.sciencealert.com/a-massive-chasm-in-antarctica-s-ice-is-threatening-to-cut-off-a-crucial-research-station  | Gewijzigd: 31 januari 2017, 14:00 uur, door Joyce.s

Föhnwinden en albedo-effect veroorzaken smelt ijs Oost-Antarctica

Tot nu toe werd gedacht dat het oosten van Antarctica te koud was om ijs te doen smelten, onderzoekers van het IMAU komen tot andere conclusie´s.....

Overal op de wereld smelt het ijs. Grote gletsjers, het ijs op de Noordpool, Groenland en op het westelijk deel van de Zuidpool. Tot nu toe werd gedacht dat het in het oosten van Antarctica te koud was (-50 graden) om het ijs te doen smelten. Onderzoekers van het IMAU op de Zuidpool hebben echter ontdekt dat het ijs aan de randen van de ijskap ook aan het smelten is. De ijsplaten blokkeren de gletsjers die in zee uitmonden. Als smeltwater en ijs van de gletsjers in zee terecht komen zal de zeespiegel op aarde tientallen meters stijgen. Daarom is het belangrijk de smeltprocessen in het oosten van Antarctica in de gaten te houden…


Onder de ijsplaten op Oost/Antarctica bevinden zich smeltmeren van enkele kilometers breed. Foto IMAU

Mysterieuze krater
Een paar jaar geleden werd melding gemaakt van een bijzonder fenomeen op een van de ijsplaten in Oost-Antarctica. Een mysterieuze kraterachtige reuzencirkel in het ijs van de Koning Boudewijn ijsplaat werd ontdekt vanuit een vliegtuig. Eerst werd gedacht aan een meteorietinslag. Na twee jaar komt poolonderzoeker Dr. Jan Lenaerts van het IMAU Utrecht tot de conclusie dat de krater in het oosten van Antarctica een smeltwatermeer is, een paar meter onder het ijsoppervlak op de grens waar landijs en zeeijs elkaar ontmoeten. In de ijscirkel van ongeveer 3 kilometer doorsnee is het ondergrondse smeltwater weggestroomd, waarna het bovenliggende ijspakket in zijn geheel een paar meter is in gezakt. 

Föhnwinden
De krater op de Boudewijn ijsplaat is niet het enige smeltmeer in het oosten van Antarctica. De afgelopen twee zomers deden onderzoekers van het IMAU onderzoek op de Zuidpool en ontdekten meerdere smeltmeren en snelstromende rivieren van ijswater zoals we de afgelopen jaren ook op Groenland zien. Sommige meren bleken zelfs kilometers groot, maar slechts enkele meters diep. De onderzoekers maakten gaten in ijs en keken met camera’s onder het ijs. Ze verzamelden radargegevens en bouwden weerstations. Volgens Dr. Jan Lenaerts ontstaat de smelt op de overgang van vlakke ijsplaten naar steile gletsjers aan de kust. Daar waait een harde (föhn) wind vanaf het midden van de Zuidpool. Door turbulentie wordt warmere lucht uit de hogere lagen van de atmosfeer vermengd met de koude lucht boven het ijs waardoor de temperatuur in een klein gebied veel hoger uitkomt dan in de omliggende omgeving. In dit ‘microklimaat’ kan de temperatuur in de zomer zelfs enkele graden boven het vriespunt komen en smelt het ijs…. 


Vanaf het midden van de Zuidpool waait een harde wind naar zee. Op weg wordt de lucht vermengd met warme lucht. Bron IMAU

Albedo-effect 
Bovendien waait het zo hard dat de losse sneeuw op het ijs wordt weggeblazen. In plaats van het witte sneeuwoppervlak dat zonlicht weerkaatst, ontstaat er een zwart ijsoppervlak dat zonlicht juist absorbeert waardoor het smeltproces nog verder versterkt. Dit wordt ook wel het albedo-effect genoemd. Het smeltwater verzamelt zich op en onder het ijsoppervlak en kruipt via scheuren in het ijs naar beneden. Uiteindelijk wordt het smeltwater via rivieren afgevoerd naar zee.


De wind blaast het ijs schoon. Zwart ijs abosbeert warmte waardoor het ijs nog harder smelt.

Klimaatverandering 
Waarschijnlijk komt deze vorm van smelt in het ijskoude oosten van Antarctica door lokale föhnwinden vaker voor. De smelt verschilt van jaar tot jaar. Op dit moment vertonen de ijsplaten in het oosten van Antarctica geen tekenen van onstabiliteit en is het klimaat redelijk stabiel. Door klimaatverandering in de toekomst zal het ijs op meer plaatsen op deze manier verdwijnen waardoor het klimaat onstabiel wordt en ijssmelt op grote schaal in het oosten van Antarctica een flinke zeespiegelstijging tot gevolg kan hebben.


Het ijs smelt, het water komt op of onder het ijs en stroomt via scheuren naar zee.

Bronnen: MeteoGroup, IMAU.

Wetenschappers hebben een plan bedacht om de arctic opnieuw te laten bevriezen

Als je leest wat ze van plan zijn, is dat bijna ondenkbaar.

Men wilt 10 miljoen pompen, door windkracht aangedreven, installeren en hiermee het ijs besproeien met 1,3 meter water. Als dit bevriest komt er circa een meter dikke ijslaag bovenop.
Echter, dit geld dan "slechts" voor een gebied van 10% van de antarctic. Zouden ze de hele antarctic willen doen, dan hebben ze 100 miljoen pompen nodig. Kosten voor dit project 500 biljoen us dollar!

Scientists Have Announced a Plan to 'Refreeze' the Arctic - and It's Wild

So crazy, it just might work.

©Roxanne Desgagnés/Unsplash
Desperate times call for desperate measures, and with temperatures near the North Pole hitting an unheard-of 20°C (36°F) warmer than average last year, things in the Arctic are undeniably grim right now.

But rather than sit by and watch as the sea ice disappears from the region at an unprecedented rate, scientists have hatched a crazy plan to 'refreeze' the Arctic, by installing some 10 million wind-powered pumps over the ice cap to spray sea water over the surface and replenish the sea ice.

"Our only strategy at present seems to be to tell people to stop burning fossil fuels," lead researcher and Arizona State University physicist, Steven Desch, toldThe Guardian. 

"It's a good idea, but it is going to need a lot more than that to stop the Arctic's sea ice from disappearing."

A new paper outlining the team's plan to 'refreeze' the Arctic estimates that 10 million wind-powered pumps could add an extra metre of sea ice onto the region's current layer, which would help protect it from the globe's rapidly increasing temperatures.

"Thicker ice would mean longer-lasting ice," he says. "In turn, that would mean the danger of all sea ice disappearing from the Arctic in summer would be reduced significantly."

The idea is to erect millions of wind-powered pumps around the Arctic region, which would disperse sea water onto the icy surface to freeze as an extra layer and thicken up the ice cap. 

The team predicts that pumping 1.3 metres of water on the surface will result in the ice being thicker by 1 metre (3.2 feet). In other words, that's 7.5 kg per second of water (16.5 pounds), or 27 metric tonnes per hour.

"It is noteworthy that half of the Arctic sea ice currently has a mean annual thickness of only 1.5 metre [4.9 feet]," they report. "Adding 1 metre of ice in the course of one winter is a significant change."

They also note that adding 1 metre will be like pushing time back by 17 years.

"Implementation over the entire Arctic in the early 2030s - in one year adding 1 metre of ice - would reset the clock to the present day, instead of the largely ice-free summer state one expects by the 2030," they conclude.

But how many pumps would you need? That's when the numbers get mind-boggling:

"The area of the Arctic Ocean is about 107 km2 [3.8 million miles2]. If the wind-powered pumps are to be distributed across 10 percent of that area, this would necessitate about 10 million wind-powered pumps; if distributed across the entire Arctic, about 100 million would be needed. 

[I]t would require a wind turbine with blades on order 6 metres in diameter [19 feet], with weight on the order of 4,000 kg of steel [8,818 pounds]. To keep this afloat would require the buoy contain a roughly equal weight of steel. As a round number, we estimate about 10,000 kg of steel [22,046 pounds] would be required per device."

They add that to build a fleet of 10 million pumps, it would require roughly 10 million tons of steel per year. If you wanted to deploy pumps over the entire Arctic, you'd need 100 million tons of steel per year.

For comparison, the US currently produces about 80 million tons of steel annually, and world production of steel is 1,600 million.

Yep, it's just... wow.

This isn't the first time that researchers have seriously considered 'geoengineering' the Arctic in response to human-caused warming. 

Previous proposals have included artificially whitening the Arctic by dispersing bright aerosol particles over the ice to help reflect solar radiation back into space, or creating artificial clouds above the region that would prevent the heat from getting to the surface in the first place - something that NASA is about to do to investigate aurorae.

This new project has an estimated price tag of around US$500 billion, which means multiple governments around the world would have to commit funds to pay for the astronomical costs of setting up what is essentially a giant air-conditioning system around the Arctic.

But with the region warming faster than anywhere else on the planet right now, and political efforts to decrease CO2 emissions so far proving ineffective, the risk is we'll lose much of the Arctic's summer sea ice in the next couple of decades.

And that will have untold effects not just on the local ecosystems, but the world at large.

Not only would we lose already dwindling species like polar bears and Arctic cod, but if all that ice disappears, we'll lose one of the biggest mechanisms Earth has for reflecting solar radiation back into space.

As Mark Fischetti reports for Scientific American, the difference between Arctic temperatures and those seen across the midlatitudes of North America, Europe, and Asia last 2016 was the smallest in recorded history. 

And that appears to be triggering extreme weather near the equator, such as heat waves, droughts, and heavy snowfalls, by causing big swings in the jet stream - ribbons of very strong winds that move weather systems around the globe.

"The records [for the Arctic] are astounding because there are so many of them. The extra warming that is happening up in the Arctic - the 'Arctic amplification' - has been the greatest we've ever seen," Jennifer Francis from the Institute of Marine and Coastal Sciences at Rutgers University told Fischetti.

"What we think is happening is that amplification is favouring these very wavy patterns in the jet stream. When those waves get large, we tend to see very persistent weather patterns across midlatitudes."

Extreme events that are being investigated for their connection to the Arctic messing with the jet stream are the California drought, recent 'snowmageddon' winters in the US and Siberia, and extreme flooding in the UK.

We're not just headed for some unprecedented and difficult-to-predict weather fluctuations - we're already living with them. 

Desch argues that current government plans to curb the effects of climate change aren't going to be near enough to save the Arctic, because it's already warming twice as fast as climate models predicted only a few years ago.

"The situation is causing grave concern," Julienne Stroeve from University College London, who isn't involved in the project, told Robin McKie at The Guardian. 

"It is now much more dire than even our worst case scenarios originally suggested."

Let's be real here - this project is so big, it's never going to happen in its current form. But maybe it's time humans considered taking a risk and tried something crazy - because we're starting to see just how dangerous it's going to be to stick to the status quo.

The project has been outlined in Earth's Future.
Bron: http://www.sciencealert.com/scientists-have-announced-a-plan-to-refreeze-the-arctic-and-it-s-wild

'Smelten zee-ijs op Noordpool niet alleen veroorzaakt door mens'

©123RF
Het smelten van het zee-ijs op de Noordpool wordt niet alleen veroorzaakt door de mens. Uit een studie van de Universiteit van Californië is gebleken dat warme lucht naar de pool voert, waardoor het ijs sneller smelt.De warme lucht wordt veroorzaakt door een afwijking in de luchtcirculatie, stellen de onderzoekers in het blad Nature Climate Change.

De studie verklaart voor het eerst waarom het smelten van het ijs op de Noordpool sneller gaat dan de meeste klimaatmodellen eerder voorspelden.

"Het Arctische zee-ijs is minder gevoelig voor de menselijke invloeden dan wanneer men aanneemt dat alle waargenomen ijsverlies door de mens wordt veroorzaakt", stelt een van de onderzoekers.

Eerder werd bekend dat het poolijs nog 14,3 miljoen vierkante kilometer beslaat. Dat is volgens onderzoekscentrum NSIDC een miljoen vierkante kilometer minder dan het gemiddelde over de afgelopen drie decennia.

Regen

In hetzelfde blad concluderen klimaatonderzoekers Richard Bintanja en Olivier Andry dat door de opwarming van de aarde neerslag in het gebied rond de Noordpool aan het eind van de eeuw vooral uit veel regen zal bestaan. Nu is dat nog voornamelijk sneeuw. 

Volgens Bintanja, werkzaam bij het KNMI en hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen, krijgt dit ''enorme'' consequenties. Bijvoorbeeld voor de afsmelting van sneeuw, gletsjers, zee-ijs en permafrost, waardoor mogelijk meer broeikasgas methaan vrijkomt. Ook komen hierdoor onder meer allerlei ecosystemen die van vers water afhankelijk zijn in gevaar.

Drie jaar geleden stelden KNMI-onderzoekers al vast dat de opwarming in het Noordpoolgebied leidt tot meer neerslag. Maar toen gingen ze ervan uit dat door de lage temperaturen deze extra neerslag vooral in de vorm van sneeuw zou gaan vallen.Door: NU.nl/ANP
Bron: http://www.nu.nl/wetenschap/4538730/smelten-zee-ijs-noordpool-niet-alleen-veroorzaakt-mens.html