Met de ultieme bui van 10 mei 2012 nog vers in het geheugen was het na 10 dagen weer raak. De temperaturen liepen flink hoger op als verwacht en de instabiliteit van de atmosfeer was behoorlijk, kortom: prima onweerskansen!
Zoals gezegd was er dus genoeg instabiliteit, maar dynamisch was het echter niet heel sterk. Nogal weinig wind aan de grond en op hoogte was het ook niet noemenswaardig. Met de convergentielijn recht boven mn hoofd in de Betuwe was het gewoon genieten hoe het in de verte maar bleef rommelen en hoe de cumels maar de lucht in bleven schieten. Onder het genot van een ijskoud drankje en een bbq was het gewoon wachten tot er wat mooie buien ten zuiden van ons ontstonden.
Wat wij verwachtte gebeurde ook. Kleine cumuli schoten als kanonskogels de lucht in en waren al snel voorzien van regen en onweer. Op dit moment zijn we maar in de auto gesprongen om voor de buien te komen. Op dit moment waren wij nog in Elst en de buien ongeveer 10km ten oosten van Tiel.
Op het moment dat wij in Elst de A15 op draaide keken wij tegen de achterkant van een goed ontwikkelde onweersbui aan. Na een kleine 2 minuten had had de stijgstroom zelfs wat weg van een meso met een kleine wallcloud eronder!! Of het nu wel of niet zo was, het was een prachtig gezicht!
Niet veel later zaten we ter hoogte van Tiel al naast de bui en bij Gorinchem er ruim voor. Gezien de treksnelheid van de buien hadden we ruim de tijd om een geschikte plek te zoeken om het onweer vast te kunnen leggen. We herinnerden ons nog een plek waar we 10 september 2011 hadden gestaan en zijn maar die kant uit gereden. Vanaf dit moment was het maar wachten en genieten van het diepe zware gedreun vanuit de bui.
Na ongeveer een kleine 20 minuten gewacht te hebben bereikte de bui ons. Een fel wit neerslagscherm bereikte ons en het ging aardig los! De hemelpoorten gingen open en er kwam een beste bult water naar beneden, ook zaten er hagelstenen tussen van zeker 1,5cm. Dit ging ongeveer 5 minuten lang door, waarna het rustiger werd en er weer meer wolkenspel te zien was. Niet veel later was dus ook een enorme zuil van de stijgstroom zichtbaar.
Een kleine minuut later kwam Lynette even buurten, en toen gebeurde het: Ze stapte de auto uit, zei dat op een sarcastische manier dat je zou zien dat het nu zou inslaan. Nog geen anderhalve seconde later was het dus ook flits, BAM!!! Een bliksemschicht schoot als een pijl naar de grond op minder als 100 meter van ons, wat een klap wat het!
Met het kippenvel over de rug zijn we maar weer oostwaarts gereden. De buienradar begon er interessant uit te zien en we hoopten op vorming van een wolkenkraag voor de bui uit. Toen we in Ochten van de snelweg af gingen was ook snel duidelijk dat er een heuze rolwolk voor de bui uit ging. (Dit hadden wel ook al stiekem doorgekregen van andere chasers) Op de Waaldijk in Ochten vonden we ons plekje en hebben daar staan genieten van de aanstormende rolwolk. De structuur werd alsmaar beter en het contrast in de lucht was weergaloos te noemen!!
Toen de rolwolk boven ons hing zijn we snel noordwaarts gegaan naar Rhenen. We wisten hier een viaduct te liggen waar we bliksemfoto's konden gaan maken. Snel bereikten we die plek en we hadden weer genoeg tijd om alles klaar te zetten, omdat we inmiddels weer een aantal kilometer voor de bui zaten. Toen de bui er was, was het prijsschieten. Hier een selectie van een aantal foto's:
Al met al mogen we zeker niet klagen over deze chase. De buien waren goed chasebaar gezien de lage treksnelheid, en we wisten door onze topografische kennis snel de wegen en spots te vinden. Een erg leerzame chase met een goed resultaat dus!
Wilfred Janssen
Volg me ook op twitter: https://twitter.com/#!/PhotographyMvA
En like me op facebook: http://www.facebook.com/MaximVanAsseldonkPhotography