Op 6 juni zal er even iets minder licht zijn. Dat komt omdat de planeet Venus dan voor de zon langs schuift. Wie het spektakel wil zien moet wel vroeg uit de veren. De verduistering begint namelijk rond half 6. Sterrenwacht Sonnenborgh in Utrecht organiseert een speciaal kijkontbijt. Volgens de sterrenwacht is de miniverduistering goed te zien, als het weer het natuurlijk toelaat.
De verduistering
Een Venusovergang is een mini-zonsverduistering. Iets minder dan 1/1000 van de zon wordt bedekt door de Venusschijf. Het zal dus niemand opvallen dat de zon wat minder fel schijnt als hij op 6 juni opkomt. Maar wie goed kijkt (met een beschermend brilletje zoals ook gebruikt wordt bij een zonsverduistering) ziet al met het blote oog een donker stipje rechtsboven vlak bij de zonnerand. En wie dat ziet krijgt een goed beeld van de enorme afmetingen van de zon ten opzichte van Venus, een planeet die even groot is als onze aarde! Het geeft dan ook iets weer van de grootheid van de zon ten opzichte van onze aarde. Pas in 2117 is weer een zogenoemde Venusovergang te zien, aldus de sterrenwacht.
Bron: Blikopnieuws | Gewijzigd: 4 mei 2017, 11:30 uur, door Joyce.s
Op woensdag 6 juni vindt een bijzondere gebeurtenis plaats aan de hemel. De planeet Venus trekt dan als een zwarte erwt voor de zon langs. De Rijksuniversiteit Groningen stelt telescopen op bij de Vismarkt in Groningen om de Venusovergang te zien, terwijl sterrendeskundigen uitleg geven. De laatste keer dat Venus voor de zon schoof was op 8 juni 2004, de volgende keer is pas op 11 december 2117. Het is te vergelijken met een kleine zonsverduistering en is vanaf 06.00 uur te zien. Een uur later is het weer voorbij.
De omstandigheden om de gebeurtenis te zien zijn in Nederland niet ideaal. Omdat de zon laag boven de horizon staat, is alleen het laatste stukje van de Venusovergang zichtbaar. Een Groningse sterrendeskundige reist daarom af naar China. Via een liveverbinding kan daar vanaf de Vismarkt naar toe worden geschakeld.
Bron: nieuws.nl
De planeet Venus zal voor het laatst deze eeuw voorbij de zon passeren op 6 juni 2012. Dat laat de ULB weten. Voor de gelegenheid zal het instituut voor astronomie en astrofysica van de ULB via het internet beelden verspreiden van het fenomeen.
De gebeurtenis is 'extreem zeldzaam'. Het is immers maar de zevende keer sinds 1639 dat we kunnen bewonderen hoe Venus de zon passeert. Het fenomeen zal te zien zijn in België op zes juni tussen 5 uur en 6 uur 57.
Het blijft erg gevaarlijk om met het blote oog naar de zon te kijken. Er wordt dan ook aangeraden om een speciale bril, een eclipsbril te dragen. Net zoals bij een zonsverduistering volstaat een gewone zonnebril immers niet.
Bron: Nieuwsblad | Gewijzigd: 4 mei 2017, 11:31 uur, door Joyce.s
Een eenvoudige (verre)kijker op statief met daarachter een muziekstandaard met een wit vel papier is de eenvoudigste manier om het een beetje aanschouwelijk te maken.
Maar ik weet niet of ik er mijn bed voor uit kom.
dagen,waarvan...zwaar onweer op 0 dagen,onweer met hagel 4 dagen,onweer met windstoten 1 dagen.NOODWEER 0 DAGEN,alleen het weerlicht gezien verweg 3 dagen, alleen de donder gehoord 5 dagen van het onweer rondom nijmegen,onweer met veel regen 25 mm en meer 2 dagen
Niet alleen amateurastronomen en toevallige hemeltuurders, maar ook wetenschappers lopen warm voor de Venustransit van woensdag. Dan komt Venus tussen de zon en de Aarde. Het is daarna meer dan honderd jaar wachten op de volgende Venustransit.
Voor de transits van 1761 en 1769 waren er al uitgebreide waarnemingsprogramma's, met als meest in het oog springende die van de Engelse kapitein James Cook in de Stille Zuidzee.
Afstand Aarde-Venus
Bedoeling was toen de afstand van onze planeet tot onze ster te meten. De toenmalige wetenschappers konden dit al verbazend accuraat, tot op enkele miljoenen kilometers na. Luidens het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA kwam men toen al aan 149 tot 156 miljoen km. Voor de Venusovergangen van 1874 en 1882 zijn meer dan zestig expedities opgezet. 1882 was de voorlaatste keer dat het hemelfenomeen in onze contreien te zien was.
Gassen identificeren
Wetenschappers willen tegenwoordig van de gelegenheid gebruik maken om gassen te identificeren in de atmosfeer van Venus, wat ook kan helpen in de jacht op planeten buiten ons zonnestelsel.
Zo bevinden zich sinds gisteren ook vorsers van het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA) in het Noorse Svalbard. Het BIRA-team dat de atmosfeer van Venus bestudeert, heeft tevens webpagina's klaargestoomd met video's, foto's en meer technische en wetenschappelijke uitleg over het hemelfenomeen.
De Koninklijke Sterrenwacht van België volgt het fenomeen ook met de Belgische satelliet Proba-2. In het (deels ook Belgische) Internationaal Ruimtestation ISS zal de Amerikaanse astronaut Don Pettit de Venustransit fotograferen. De zes leden van 31ste hoofdbemanning van de spacemeccano zijn immers de eerste mensen die het fenomeen vanuit de ruimte kunnen zien.
Bron: HLN | Gewijzigd: 4 mei 2017, 11:31 uur, door Joyce.s
Vannacht en morgenochtend staan de planeet Venus, de aarde en de zon mooi op een lijn en vanaf de aarde is dan te zien hoe Venus als een kleine zwarte stip over de zon trekt. Dat fenomeen is erg zeldzaam. De volgende Venusovergang zal pas eind 2117 plaatsvinden.De overgang van Venus over de zon begint kort na middernacht en duurt zo'n zes uur. Wij Belgen hebben echter pech want de zon is 's nachts uiteraard niet te zien, zij bevindt zich dan onder de horizon. Pas na zonsopgang, rond half zes, kunnen we hier het laatste deel van de overgang nog meemaken. Iets voor zeven uur is het fenomeen dan voorbij.
In 2004 was de Venusovergang beter te zien in ons land.
De overgang van Venus over de zon begint kort na middernacht en duurt zo'n zes uur. Wij Belgen hebben echter pech want de zon is 's nachts uiteraard niet te zien, zij bevindt zich dan onder de horizon. Pas na zonsopgang, rond half zes, kunnen we hier het laatste deel van de overgang nog meemaken. Iets voor zeven uur is het fenomeen dan voorbij.Venusovergangen zijn een zeldzaam fenomeen, maar ze vinden wel met een zekere regelmaat plaats. Ze komen voor in paren, met acht jaar tussen, en tussen twee paren ligt achtereenvolgens 105,5 en 121,5 jaar. Zo waren er overgangen in 1631 en 1639, 1761 en 1769, 1874 en 1882. De laatste en de eerste van het paar vond plaats in 2004, op het volgende paar is het wachten tot 2117 en 2125.
Dergelijke overgangen kunnen uiteraard alleen voorkomen bij de binnenplaneten, planeten die een baan hebben tussen de aarde en de zon: Venus en Mercurius. Als een planeet tussen de aarde en de zon in beweegt, noemt men dat een benedenconjunctie.Men zou misschien denken dat er bij elke benedenconjunctie een overgang te zien is, maar dat is niet het geval. Het zonnestelsel is immers geen perfecte vlakke schijf, de banen van de planeten liggen niet allemaal in hetzelfde vlak. Zo staat de baan van Venus in een hoek van 3,39 graden op de baan van de aarde en ze snijdt die slechts op twee punten, de zogenaamde knopen. Daardoor lijken de binnenplaneten vaak net "onder" of "boven" de zon te passeren en niet over het oppervlak. Enkel wanneer de planeet tussen de aarde en de zon staat en haar baan net die van de aarde snijdt in een van de knopen, kunnen we de overgang zien.Mercuriusovergangen komen vaker voor dan Venusovergangen, maar aangezien Mercurius veel kleiner is dan Venus en veel verder staat, zijn die enkel met een telescoop te zien.
Overigens mag men nooit rechtstreeks en onbeschermd naar de zon kijken, en al helemaal niet met een verrekijker of telescoop. In slechts een fractie van een seconde kan wie door een kijker naar de zon ziet, blind worden. Om rechtstreeks naar de zon te kijken, moet men een eclipsbrilletje gebruiken, met een telescoop moet men het beeld projecteren op een wit scherm achter de telescoop of een veilige zonnefilter gebruiken.
Venus(archief foto)
Afstanden berekenen
In het verleden zijn de Venusovergangen gebruikt om de gemiddelde afstand van de zon tot de aarde, de Astronomische Eenheid, te berekenen. Men had immers lange tijd geen idee van die afstand en enkel ruwe schattingen die er ver naast zaten.De astronoom Edmond Halley, naar wie de komeet genoemd is, had in 1677 een Mercuriusovergang geobserveerd op het eiland Sint-Helena. Hij had nauwkeurig de tijdstippen genoteerd van de intrede en de uittrede van Mercurius over de zon en hij besefte dat als men de overgang zou waarnemen van op verschillende breedtegraden op aarde, men de afstand tot de zon zou kunnen berekenen. Waarnemers op verschillende plaatsen zien de planeet immers via verschillende koorden over de zon trekken, wat bekend staat als de parallax.
Halley zelf was echter een van de weinigen die de Mercuriusovergang in 1677 waarnam en dus kon men geen afstand bepalen. Hij zelf zou bovendien de volgende Venusovergang, die veel geschikter is dan een Mercuriusovergang, niet meer meemaken want die vond pas in 1761 plaats. Hij had wel een oproep gedaan naar zijn opvolgers om de overgangen te bestuderen en dat is ook gebeurd.
Een replica van de Endeavour
De Venusovergang van 1761 bleek niet zo geschikt, omdat de planeet net langs de rand van de zon trok maar de volgende overgang, van 1769 was dat wel.Er werden verschillende expedities op touw gezet om de overgang te observeren van op verre plaatsen. De beroemdste daarvan was die van de Engelse kapitein James Cook, die met zijn schip de Endeavour in Tahiti een observatiepost opzette. Hoewel Engelang toen in oorlog was met Frankrijk, gaf de Franse overheid de marine het bevel de Endeavour niet aan te vallen en vrije doorgang te verlenen "omdat Cook op een missie was in dienst van de gehele mensheid".
Omdat het toen echter moeilijk was om de preciese locatie van een waarnemer te bepalen en omdat de klokken niet volledig synchroon liepen, waren de meetingen eerst nog niet zo nauwkeurig. Uiteindelijk kwam men toch op een getal van 153 miljoen kilometer voor de Astronomische Eenheid, de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon, wat slechts twee procent afligt van de huidige meting, 149,6 miljoen kilometer.
Bron: De Redactie | Gewijzigd: 4 mei 2017, 11:31 uur, door Joyce.s
Er is lang naar uitgekeken door amateursterrenkundigen. Morgen, 6 juni trekt Venus voor de zon langs. Ook vanuit Nederland zou deze sterrenkundige curiositeit te zien zijn, mits het weer geen roet in het eten gooit. Helaas trekt er juist tijdens de Venustransitie een zone met wolken en regen van zuidwest naar noordoost over ons land en is de kans klein dat we dit zeldzame schouwspel kunnen zien of je moet ergens boven de wolken zitten!
Zeldzaam en regelmatig
De Venusovergang is een zeldzaam verschijnsel dat alleen plaats vindt als Venus, die dichter bij de zon staat dan de aarde, tussen ons en de zon in bevindt. Meestal beweegt de planeet boven of onder de zonneschijf langs, omdat de baan van Venus een beetje scheef staat ten opzichte van de aardbaan. Alleen als de zon, Venus en de aarde exact op een lijn staan, zie we de planeet als een donker schijfje langzaam over de zon schuiven. Venusovergangen vertonen een opmerkelijke regelmaat. Ze treden in paren op die 8 jaar uiteen liggen. Ook nu is dat het geval. Op 8 juni 2004 schoof Venus het laatst voor de zon. Tussen de paren liggen periodes van 121,5 of 105, 5 jaar.
Venus is als een klein rond stipje te zien op de zon. Kijk alleen met beschermde ogen!
De hele wereld over
Wetenschappelijk gezien stelt de Venus overgang nog maar weinig voor. Enkele eeuwen geleden was dat wel anders. Sterrenkundigen reisden de hele wereld over om vanaf zoveel mogelijk plaatsen op aarde het zwarte silhouet van de planeet Venus te kunnen zien bewegen. Door de overgang nauwkeurig te timen en de tijdstippen van verschillende locaties met elkaar te vergelijken, konden astronomen de afstand van de aarde en de overigens planeten tot de zon bepalen. Sinds de eerste waarneming in 1639 is het slechts vijf maal te zien geweest! Voor zover bekend is de eerste waarneming van de overgang van Venus uitgevoerd door de Engelse astronoom Jeremiah Horrocks (1618-1641) in 1639. Horrocks gebruikte een simpele telescoop om de zon op een stuk papier te projecteren. Op basis van zijn waarnemingen maakte Horrocks een schatting van de grootte van Venus en van de afstand van de aarde tot de zon. De Engelse astronoom Edmond Halley (1656-1742) stelde al in 1716 voor om de overgang van Venus vanaf verschillende plaatsen op aarde waar te nemen. Door de waarnemingen te vergelijken wilde hij via een driehoeksmeting de afstand tot de zon bepalen. Deze vorm van driehoeksmeting noemen we parallax. In 1716 was het nog niet mogelijk om een parallax direct te meten: de gevoeligheid van de beschikbare instrumenten was beperkt, en er waren geen snelle communicatiemiddelen. Fotografie bestond nog niet. Halley stelde daarom voor om vanaf verschillende plaatsen de tijd te bepalen waarop de overgang begint of eindigt. Er zit een klein verschil tussen deze tijden, afhankelijk van de plaats waar je naar de Venusovergang kijkt. Met de grootte van dit tijdsverschil en de exacte waarneemplaats op is de driehoeksmeting ook uit te voeren. Zo kon men de afstand aarde-zon bepalen en had men een maat voor de afstanden in het zonnestelsel.
Het pad van Venus over de zonneschijf tijdens de overgang van 2004, van links naar rechts.
James Cook
Een van de beroemdste expedities is die van kapitein James Cook in 1769 naar Tahiti in de Stille Zuidzee. De Royal Society vanuit London organiseerde tegelijkertijd ook expedities naar de Noordkaap en Prince of Wales fort aan de Hudson Baai in Canada. De Engelse astronoom Charles Green was verantwoordelijk voor de waarnemingen in Tahiti. Tahiti werd als ideale plaats gezien omdat het een van de weinige eilanden op het zuidelijk halfrond was waarvan men nauwkeurig de positie op aarde had bepaald. De plaats van de waarnemingen wordt op Tahiti nog steeds aangegeven als Point Venus. De waarnemingen waren, ondanks een strakblauwe lucht, geen groot succes en men vertrok teleurgesteld terug naar Londen. Charles Green heeft nooit zijn verslag kunnen uitbrengen aan de Royal Society. Op de terugreis naar Engeland overleed hij aan boord van het schip van James Cook aan dysenterie.
Zijaanzicht van banen (blauw) en aarde (groen), onder: bovenaanzicht van de Venusovergang.
App
Tegenwoordig zijn er veel betere technieken om de afstand van de aarde en de overigens planeten tot de zon bepalen. Er is zelfs een app op de smartphone beschikbaar. Op https://itunes.appple.com/app/venustransit/id502494620?mt=8 is een smartphone-app te downloaden waarmee het tijdstip waarop Venus de zonneschijf raakt, kan worden geregistreerd en doorgegeven. De op deze manier verkregen waarnemingen worden dan gebruikt om de afstand van de zon opnieuw te bepalen.
Animatie van de Venusovernag van 6 juni 2012 in rquetoriale coordinaten en Midden-Europese Zomertijd.
Hubble-telescoop
Voor de wetenschap hebben Venusovergangen geen geheimen meer, maar toch laten sterrenkundigen het verschijnsel niet helmaal links liggen. Zo zal de Hubble-ruimtetelescoop de overgang volgen, niet door naar de zon te kijken maar naar de maan. Tijdens de overgang gaat een klein deel van het zonlicht door de dampkring van Venus, dat uiterst zwakke vingerafdrukken in het door de maan weerkaatste zonlicht achterlaat. Daaruit valt dan weerde samenstelling van de Venusatmosfeer af te leiden. Die is allang bekend, maar wetenschappers willen met de Hubble-telescoop aantonen of het zwakke signaal van de Venusdampkring wel waarneembaar is. Dezelfde techniek kan dan vervolgens worden gebruikt bij planten rond andere sterren dan de zon die op dezelfde wijze als bij een Venusovergang hun atmosferische vingerafdruk aan het sterlicht meegeven. Wie weet worden langs de ze weg sporen van leven op verre aardachtige planeten ontdekt.
Slechte timing van het weer
De Venusovergang begint even na middernacht, maar omdat de zon bij ons pas rond 5.20 uur opkomt, kunnen we alleen het laatste anderhalf uur van het verschijnsel zien. Om 6.37 uur raakt Venus de rechter bovenrand van de zonneschijf en 18 minuten later is de planeet die rand alweer gepasseerd. Helaas trekt er ten tijde van de zichtbare reis van Venus langs de zon een frontale storing van zuidwest naar noordoost over het land. Er is er hele kleine kans dat om 5.20 uur in het uiterste noordoosten van het land de bewolking nog net dun genoeg is om iets van het verschijnsel op te vangen. Ontzettend jammer dat de timing van het weer zo tegenwerkt. De volgende Venusovergang zullen wij helaas niet meer meemaken, die vindt plaats om 2117 en 2125.
Venuschasen?
Wil je toch kans maken op een glimp van Venus moet je een eindje rijden. Tussen 5 en 7 morgenochtend is de bewolking in het noordoosten van Duitsland, omgeving Bremen en Hamburg en in Denemarken dun genoeg de om overgang te kunnen zien.
Filmpje van de unviversiteit van Oxford legt in een duidelijke animatie uit waarom dit maar zo zelden gebeurt.
Bron: Meteo consult
dagen,waarvan...zwaar onweer op 0 dagen,onweer met hagel 4 dagen,onweer met windstoten 1 dagen.NOODWEER 0 DAGEN,alleen het weerlicht gezien verweg 3 dagen, alleen de donder gehoord 5 dagen van het onweer rondom nijmegen,onweer met veel regen 25 mm en meer 2 dagen
Nederlanders hebben vanochtend nauwelijks zicht gehad op de 'Venusovergang'. Een dik pak bewolking verhinderde dat mensen Venus als een zwarte stip voorbij de zon konden zien schuiven. Verschillende sterrenwachten waren geopend en ook op andere plaatsen waren sterrenkijkers opgesteld. Zo hadden zich op de Groningse Vismarkt zo'n 50 belangstellenden verzameld. Om oogletsel te vermijden, was kijkers aangeraden een speciale eclipsbril op te zetten, maar de zon bleef achter de wolken verscholen.
Deze foto is niet meer beschikbaar
Venusovergang te zien in Indonesië. | EPA
Wel elders
In andere landen was de Venusovergang wel te bewonderen. Onder meer in Oost-Azië, Australië en de Verenigde Staten konden mensen de zwarte stip zien. Op de volgende Venusovergang is het nog even wachten. Die vindt plaats in het jaar 2117.
Bron: NOS
Alleen in het uiterste noorden van Nederland en het oosten van Duitsland had men vanochtend een goed zicht op de Venusovergang. Aan ons land ging het unieke fenomeen, waarbij de planeet Venus als een zwarte stip voor de zon langs schuift, voorbij door een dik pak bewolking.
Bij Volkssterrenwacht Urania in Hove daagden deze ochtend zestig bezoekers op om de planeet Venus voor de zon te zien schuiven. "Maar er trok een regenzone over ons land", zegt directeur Marc Van den Broeck. "We hebben daardoor van hieruit niets kunnen waarnemen. We hebben de Venusovergang wel gevolgd via webcams in Scandinavië en Hawaï: daar was ze zeer goed te zien."
Binnen 105 jaar
De volgende Venusovergang is ten vroegste binnen 105 jaar. "Toch ben ik niet erg teleurgesteld. Ik zag de Venusovergang al acht jaar geleden van begin tot einde." Volkssterrenwacht Mira telde tachtig bezoekers. Ook zij moesten naar de Venusovergang kijken via de webcam. De bezoekers kregen bij een ontbijt ook uiteenzettingen over de historische context van de Venusovergang en het wetenschappelijk belang ervan. "Op het weer na was dit een perfecte ochtend", zegt Francis Meeus van Mira.
Wie de Venusovergang écht wou zien, moest daarvoor minstens naar het uiterste noorden van Nederland. Ook in het oosten van Duitsland was er een heldere hemel. Een ideale locatie was het oosten of centrum van Australië, waar het fenomeen bijna zeven uur te zien was.
EK-wedstrijd
In het noorden van Nederland had men dus meer geluk. "Kort na zonsopkomst konden we de zon goed zien en zelfs foto's maken", zei de Nederlander Martin Ingen, die in alle vroegte op de dijk bij de Waddenzee bij het Groningse Warffum was gaan staan. "We stonden er met een groep van 18 mensen met zonnekijkers en fotocamera's. We hebben zelfs kunnen fotograferen voordat de zon ook hier in de wolken verdween."
"Het leek wel een EK-wedstrijd. We volgden alles via grote schermen en ondertussen gaven experts uitleg over wat er precies te zien was. Voor het publiek was het, ondanks het slechte weer, een bijzondere ochtend", vertelde Robert Wielinga van de sterrenwacht. De bezoekers konden er overigens ook in thema ontbijten, pannenkoeken met een heel zwart puntje stroop.
Bron: HLN | Gewijzigd: 4 mei 2017, 11:31 uur, door Joyce.s
http://www.weerwoord.be/includes/forum_read.php?id=1624142&tid=1624142
De planeet Venus trekt voor de zon voorbij, een unieke gebeurtenis die pas opnieuw te zien zal zijn in 2117. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zendt dan ook rechtstreekse beelden uit vanop een handvol plaatsen op de wereld, zoals Alice Springs in het centrum van Australië.Die plaats werd gekozen omdat heel de overgang er te zien was en het er zelden bewolkt is, zodat het unieke fenomeen goed kon worden waargenomen.
Ongeluk
Een arbeider in Mataranka stak echter een stokje voor de uitzending door met een graafmachine een glasvezelkabel te vernielen en zo een deel van deelstaat Northern Terriritory zonder internet, gsm-bereik en telefoonverbindingen te zetten. De reparaties waren pas klaar toen het fenomeen in Australië al voorbij was.
Bron: ad.nl | Gewijzigd: 4 mei 2017, 11:33 uur, door Joyce.s
Al om vijf uur 's ochtends stonden zo'n twintig Zeeuwse amateurastronomen in een regenachtig Veere. Ze hoopten een glimp op te vangen van de Venusovergang. Daarbij schuift de kleine planeet Venus tussen de zon en de aarde waardoor er een klein stipje op de zon te zien is. Maar helaas voor de cosmosfanaten was er door het dikke pak wolken niets te zien.
Bron: PZC
Een selectie:Deel 1
Photo News
Bulgarije
Libanon
Reuters
Thailand
Canada
India
Zuid korea
Saudi Arabia
Ecuador
Bron: Nieuwsblad
| Gewijzigd: 4 mei 2017, 11:33 uur, door Joyce.s
South Korea
Deze foto is niet meer beschikbaar
US
Deze foto is niet meer beschikbaar
REUTERS
Deze foto is niet meer beschikbaar
AP
Deze foto is niet meer beschikbaar
AFP
Deze foto is niet meer beschikbaar
AP
Deze foto is niet meer beschikbaar
AP
Deze foto is niet meer beschikbaar
Filipijnen
Deze foto is niet meer beschikbaar
AP
Deze foto is niet meer beschikbaar
Bron: Nieuwsblad