Uitleg bij de jaarlijkse meteoorzwermen

Meteoren zijn de lichtende sporen die zo nu en dan in een flits aan de sterrenhemel verschijnen. In de volksmond worden ze wel vallende sterren genoemd. De flitsen hebben echter niets met sterren te maken, die vaak duizenden lichtjaren ver weg staan. Het zijn atmosferische verschijnselen die zich 80 tot 120 km boven ons hoofd afspelen. De werkelijke aard van meteoren is dat het kleine stukjes steen en stof zijn, vaak niet groter dan een kiezelsteen, die toevallig in de aardatmosfeer terecht komen. Dit gebeurt met zo'n grote snelheid, dat de stenen verhitten door wrijving en uiteindelijk “verdampen”. Het oplichtende spoor aan de hemel dat men ziet zijn moleculen uit de atmosfeer die door de hitte uit elkaar geslagen (geïoniseerd) worden en vervolgens weer recombineren. Heldere meteoren (helderder dan de planeet Venus) worden ook wel vuurbollen genoemd.

Wanneer men goed oplet, blijkt dat meteoren niet gladjes uitgesmeerd over het jaar voorkomen, maar in kleinere en grotere zwermen, die ieder jaar rond dezelfde datum terugkomen. Bovendien lijken de meteoren in zo'n zwerm allemaal uit hetzelfde punt aan de hemel te komen. Dit komt doordat de stenen en stofdeeltjes die uiteindelijk de meteoren gaan vormen, de zogenaamde meteoroïden, in wolken voorkomen, waar de Aarde in haar jaarlijkse gang om de Zon doorheen beweegt. Wanneer men voor in een trein zit, ziet men de rails en bovenleiding uit één punt in de verte komen. Dichterbij bewegen al deze evenwijdige lijnen uit elkaar om aan alle kanten aan de reiziger voorbij te trekken. Op die manier beweegt de Aarde zich met enorme snelheid (17.000 km/uur) door zo'n wolk stenen en stofjes. Ook die lijken dus uit één punt te komen, en naar alle kanten te bewegen. Het punt waaruit deze meteoren komen heet de radiant van de zwerm. Een meteorenzwerm is meestal vernoemd naar het sterrenbeeld de radiant in (of dichtbij) ligt. Zo heet de bekende meteorenzwerm in november, waarvan de radiant in het sterrenbeeld Leeuw ligt, de Leoniden, maar ligt de radiant van de bekende zomermeteoren Perseïden niet in het sterrenbeeld Perseus, maar net over de “grens”, in Cassiopeia.

Het feit dat de beweging van de Aarde rond de Zon de meteorenzwerm veroorzaakt betekent ook dat het aantal meteoren in theorie vaak maximaal is rond zonsopkomst. Dan beweegt voor de lokale waarnemer de Aarde namelijk in de richting van het zuiden in haar beweging rond de Zon. De radiant staat dan dus in het zuiden en in z'n hoogste positie aan de hemel. In de praktijk is het natuurlijk beter voor de ochtendschemering te gaan waarnemen. Ook moet rekening gehouden worden met de Maan, die een belangrijke bron van storing kan zijn, en het feit dat de meteoroïden zelf ook met een bepaalde snelheid door het zonnestelsel bewegen.

De tabel in de post hieronder toont de belangrijkste meteorenzwermen, met de datum van het maximum, de naam van de zwerm, het sterrenbeeld waarin de radiant ligt, het ZHR, coördinaten van de radiant (in rechte klimming en declinatie), de maximale hoogte aan de hemel die de radiant in onze streken inneemt, en de voornaamste kenmerken van de meteoren.

_{Bron: Hemel.Waarnemen}