De eerste gedocumenteerde hook echo: 9 april 1953



Op 9 april 1953 waren Glenn Stout., hoofd meteorologie en Don Stadds, technicus aan de Illinois State Water Survey in Champaign (Illinois) een herbouwde weerradar unit aan het testen. De radar was gelokaliseerd bij Wilard Airport, ten zuiden van Champaign. De radar werd gebruikt in combinatie met een netwerk van neerslagmeters om de meetgegevens met elkaar te vergelijken. Staggs, de radar technicus, werkte tot laat in de avond over om de reparaties aan de radar te voltooien. Tijdens het testen van de radar zag Staggs een interessant radarbeeld verschijnen. Het leek erop, dat een staart en later een soort van haak werd gevormd. Hij begon het radarbeeld te filmen met een 35mm camera. Het resultaat hiervan is, dat hij een perfecte hook echo op film heeft vastgelegd. 

Toen Stout en collegae de onweersbui bestudeerden, bemerkten zij het radarbeeld een ongebruikelijke vorm had aangenomen. Later zouden zij te weten komen, dat op het moment, dat de hook-echo ontstond er een tornado aan de grond was. Tijdens latere analyse van de film bleek, dat de hook-echo een nauw verband vertoonde met de tornado. Voorts werden de radarbeelden gefilmd van de Waco tornado op 11 mei 1953 en de Worcester (MA) tornado op 9 juni 1953. Beide tornado's veroorzaakten een enorm ravage en waren er dodelijke slachtoffers te betreuren. Bij het vergelijken van de radarbeelden en de schade door de tornado's werd bevestigd, dat tornado's een unique hook-echo produceren. 

Deze ontdekking was een belangrijk keerpunt in de manier waarop het extreme weer gemonitord wordt, Tornado's waren vanaf nu herkenbaar op radarbeeld. Radar indicaties van hook -echo's werden het eerste belangrijke tastbare middel om tornado waarschuwingen te inïtieren. De ontdekking van de hook-echo was mede verantwoordelijk voor het opzetten van het eerste nationale weerradar netwerk in de USA, beter bekend als het WSR-57 radar netwerk.

© onweer-online
_{Bron: ABC}