Iets niet voor 100% zeker weten is vind ik niet hetzelfde als 'dat het allemaal gespeculeerd is.' Zie hier een deel van het artikel.
'In wetenschappelijke kringen is men het er echter tegenwoordig wel over eens dat de oorzaak gezocht moet worden in de ontploffing (dus geen inslag) van een vrij grote meteoriet, of zelfs komeet. Voor dat laatste zijn drie aanwijzingen:
- Een komeet is een 'vuile sneeuwbal', bestaande uit bevroren water en andere ijsachtige substanties, zoals bevroren kooldioxide, en talrijke zeer kleine deeltjes gesteente; rond het epicentrum en wijde omgeving zijn zeer kleine bolletjes van glasachtig materiaal gevonden, die wijzen op het smelten maar niet meer geheel vergloeien van gesteentepartikeltjes die door de wrijving met de dampkring of de explosie tot smelttemperatuur werden verhit. Bij de chemische analyse van de bolletjes werden hoge concentraties nikkel en iridium gevonden, wat er op wees dat ze mogelijk afkomstig waren van een meteoriet;[2]
- In de nachten die op de explosie volgden was het in West-Europa zo licht (een rood ochtendgloren) dat men om middernacht de krant kon lezen. Dit wijst op stof in de zeer hoge atmosfeer, beschenen door de zon toen die nog diep onder de oostelijke horizon stond;
- De datum van de explosie (30 juni) staat in verband met de 'Tauriden', een meteorenzwerm, die de baan van de Aarde kruist. Dergelijke zwermen stof en fijn gruis, vaak op Aarde zichtbaar als 'sterrenregen', ontstaan uit kometen die verdampen en uiteenvallen. Het is niet onmogelijk dat een nog niet geheel tot stof vergaan brokstuk van de moederkomeet (de komeet van Encke) de Aarde heeft getroffen.'
In de pdf die Jan heeft bijgevoegd staat het anders duidelijk:
the width of the objects was between 46 m and 795 m and its length between 68 m and 1,022 m
| Gewijzigd: 20 oktober 2011, 16:36 uur, door akammd
In augustus 1883 is de aarde misschien ontsnapt aan een catastrofale kosmische ramp. Die uiterst speculatieve conclusie trekken drie Mexicaanse wetenschappers uit een nieuwe analyse van waarnemingen van de Mexicaanse astronoom José y Bonilla. Die zag op 12 en 13 augustus 1883 honderden kleine, 'mistige' objecten voor de zon langs bewegen. Hij publiceerde zijn waarnemingen in 1886 in het Frans tijdschrift L'Astronomie , maar er is nooit een bevredigende verklaring voor gevonden.
Volgens Hector Manterola, Maria Ramos Lara en Guadalupe Cordero heeft Bonilla mogelijk de brokstukken van een gefragmenteerde komeet waargenomen. Die zouden dan op een hoogte van slechts een paar honderd tot een paar duizend kilometer langs de aarde zijn gescheerd.
Tientallen meters
De brokstukken zouden minstens tientallen meters groot zijn geweest; hun totale aantal wordt geschat op meer dan drieduizend. Als ze de aarde hadden geraakt, zouden er binnen twee etmaal dus een paar duizend inslagen hebben plaatsgevonden van het kaliber Tunguska - de inslag van (vermoedelijk) een komeetbrokstuk in 1908 in Siberië. De conclusies van de drie Mexicanen zijn echter uiterst speculatief. Er zijn geen onafhankelijke aanwijzingen dat het hier om komeetbrokstukken ging; de analyse van de waarnemingen van Bonilla is dus volledig gebaseerd op een aanname. Het suggestieve artikel is ook (nog) niet geaccepteerd voor publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift.
Bron Nu.nl
Jammer dat er in dit stuk dan totaal verkeerde informatie staat.
Knap staaltje inkortwerk. (NOT)
Ik zal de PDF doorlezen zodra ik tijd heb en dan kom ik er op terug.
[edit] Ik heb inmiddels de PDF doorgelezen en ik moet toegeven dat dat een duidelijker verhaal is. Ik snap niet hoe ze er deze verkortte versie van hebben kunnen maken. Een object van een kilometer is iets anders dan een object van enkele tientallen meters. En wat die ontploffing van een meteoriet boven de grond betreft, dat geloof ik ook. Ik denk zelf ook dat het zo gebeurd is, al weet nog niemand het zeker. Dat is juist het lastige van speculeren. Niemand weet het 100% zeker, dus kan ook niemand uitsluitsel geven. We kunnen wel veronderstellen dat het meest aannemelijke gepubliceerd word, dus daar moet ik je dan gelijk in geven.
over mijn "theorie" van een meteoriet van bijv. 20 meter, als deze onder een hoek van 180 graden op de aarde de dampkring schampt, denk ik nog steeds dat we een mooi schouwspel krijgen maar geen ontploffing. Ik denk dat de hoek een grote invloed heeft, stel dat deze loodrecht op de aarde af zou komen: omdat hoe dichter je op de aarde komt, hoe dichter de atmosfeer, dus groter de weerstand word. Op een bepaald punt zal hij vast ontploffen, volgens de theorie die er gemaakt is. (Waar ik nog steeds mijn twijfels over heb:
Maar goed, we zijn wel aan die ramp ontsnapt. Maar, paar dagen/jaar later hadden we toch Krakatoa? | Gewijzigd: 7 december 2011, 20:59 uur, door Herdervriend