Citaat van Jan van Ooijen, vrijdag 9 september 2011, 10:21 uur Na enkele honderden miljarden jaren is het afgelopen en blaast het ding zichzelf op.
Honderden miljarden jaren kan niet, zou oud is het Heelal nog niet eens.


De ster is al ontploft hoor.


Is met het blote oog niet eens te zien. Er is minimaal een flinke verrekijker nodig, met daarbij waarneemervaring.
Met een grotere telescoop is het makkelijk te zien, en dan nog blijft het een sterretje!


Nope, geen kleuren te zien. (zie ook foto onderaan dit bericht).


Als je iets in het NO ziet, kan dat natuurlijk nooit de poolster zijn, die staat (bijna) in het Noorden.
Die bijzonder heldere ster is waarschijnlijk de planeet Jupiter. Is heel gemakkelijk te herkennen: is (op Venus na) de helderste stip aan de hemel, en duidelijk iets geler dan de sterren. Ook twinkelt een planeet niet zoals een ster.


Klopt, het is de ster in het puntje van de staart.

Overigens was hier al een topic voor: http://forum.onweer-online.nl/index.php?showtopic=28019

En als laatste nog een plaatje van deze nova, zoals je kunt verwachten op een langbelichte opname in een dikke telescoop: http://www.rochesterastronomy.org/sn2011/n5457s1.jpg Overigens is deze foto al een beetje gedateerd, de nova is nu ongeveer net zo helder als de kern van het sterrenstelsel.

Op dit moment heeft de nova ongeveer een helderheid van magnitude 10. Het blote oog kan na een een half uur in het pikdonker (dus vrijwel niet in Nederland) een magnitude zien van 6. De magnitudeschaal is logaritmisch en omgekeerd. Magnitude 10 wil zeggen dat dit 2,512 tot de macht (10 min 6) zwakker is, dus bijna 40 keer zo zwak als je met het blote oog kunt zien.
Sorry voor de ontnuchtering, maar voor de leek is dit allerminst spectaculair. | Gewijzigd: 10 september 2011, 02:19 uur, door Arends

iemand er nog wat van gezien?

Citaat van debbieke, vrijdag 9 september 2011, 14:20 uur Ik vond daarnet onderstaand bericht. Misschien geeft dit artikel wat meer duidelijkheid voor sommigen

Supernova

Een supernova is een ster die een gigantische ontploffing ondergaat. Er blijft alleen een kleine, zeer zware kern over. Het meervoud van supernova is supernovae.

Aan het eind van zijn levensloop heeft een zware ster alleen in zijn buitenste lagen nog waterstof. Meer naar binnen toe komen voornamelijk zwaardere elementen voor zoals helium, koolstof, magnesium, zuurstof en silicium. De kern van zo'n ster bestaat zelfs voor een deel uit ijzer. Natuurlijk niet in vaste vorm. Daar is de temperatuur binnen in de ster immers veel te hoog voor. Alle stoffen kunnen in sterren alleen maar in gasvorm voorkomen.

Nu kan het bij zulke zware sterren gebeuren, dat de kern volledig in elkaar stort. We zeggen dat de kern van de ster implodeert. Een implosie is een ontploffing naar binnen toe, dus het omgekeerde van een explosie. Bij een implosie van de kern komen geweldige hoeveelheden energie vrij.

Daardoor vindt in de buitenlagen van de ster eveneens een hevige uitbarsting plaats. De buitenlagen van de ster worden de ruimte ingeslingerd. Alleen de ineengestorte kern blijft over. Zo'n uitbarsting noemen we een supernova.

Supernovae zijn erg zeldzaam. Waarschijnlijk komen er in ons melkwegstelsel maar enkele per eeuw voor. Daar komt nog bij dat we de meeste supernovae in ons melkwegstelsel niet kunnen waarnemen. Het licht van de explosie wordt teveel verzwakt door stof en gas dat zich tussen de sterren bevindt ( inter stellaire absorptie noemen we dat). Wel worden er jaarlijks enkele tientallen supernovae in andere sterrenstelsels waargenomen. Soms zijn deze net zo helder als het sterren stelsel zelf. Hieruit blijkt wel hoeveel energie er vrij komt tijdens zo'n supernova-explosie. Die energie kan wel een miljoen keer groter zijn als bij een gewone nova uitbarsting. Een supernova heeft een lichtkracht die wel zo'n vier miljard keer groter is dan de lichtkracht van de zon. Dat betekent dat er bij een supernova in één seconde net zoveel energie vrijkomt als bij de zon in vier miljard seconden. Dat is 130 jaar! Eén van de bekendste supernovae verscheen in het jaar 1054 in het sterrenbeeld Stier. Het restant van deze gigantische explosie kunnen we nog steeds waarnemen. Het is de beroemde Krabnevel. De supernova waardoor de Krabnevel is ontstaan was zó helder, dat hij zelfs 23 dagen lang midden op de dag met het blote oog zichtbaar is geweest. Het verschijnsel is beschreven in Chinese en Japanse kronieken. Vooral in China werd er in die tijd veel aan sterrenkunde gedaan. De grootste helderheid van de supernova uit 1054 is waarschijnlijk magnitude-6 geweest. Dat is ongeveer vijf keer zo helder dan de grootste helderheid van de planeet Venus. Of bijna honderd keer zo helder dan Sirius, de helderste ster aan de hemel.

Een andere bekende supernova is de supernova van Tycho die in 1572 in het sterrenbeeld Cassiopeia verscheen. De grootste helderheid van deze supernova was ongeveer magnitude -4,1. Dat is net zo helder als Venus. In 1604 verscheen een supernova die naar Kepler is genoemd. Deze bereikte een maximale helderheid van magnitude -2,6.

Sinds het begin van onze jaartelling zijn er in ons Melk wegstelsel supernovae verschenen in de jaren 185, 396, 437, 827, 1006, 1054, 1181, 1203, 1230, 1572 en 1604. Rond het jaar 1700 moet er bovendien in het sterrenbeeld Cassiopeia een supernova opgevlamd zijn. Dat hebben sterrenkundigen afgeleid uit de zeer sterke radiostraling die ze uit een bepaald gebied aan de hemel ontvingen. Het is wel vreemd dat er geen enkele waarneming van deze supernova bekend is.

Sinds 1930 onderscheiden we twee typen supernovae. Ze worden type I en type II genoemd. Ze hebben een verschillend hel derheidsverloop. Bij beide typen neemt de helderheid bij de uitbarsting in zeer korte tijd toe totdat de grootste helderheid is bereikt. Bij een supernova van type I wordt de helderheid dan gedurende ongeveer een maand snel kleiner.

Hierna verloopt de helderheidsafname langzamer.

Bij supernovae van type II daalt de helderheid na het maximum enkele weken lang wat minder snel dan bij die van het type I. Hierna verloopt de helderheidsafname gedurende een maand of twee nóg trager. Dan opeens daalt de helderheid weer sneller. De absolute magnitude van supernovae van type I is gemiddeld -18,7 en bij die van type II -16,3. Daaruit volgt dat supernovae van type I gemiddeld ongeveer tien keer zo veel licht uitstralen dan die van type II (Een verschil van 2« magnitude komt namelijk overeen met een factor 10 in helderheid). Waar schijnlijk komen supernovae van type II vijf keer zo vaak voor als die van type I.

Alhoewel supernovae slechts enkele keren per eeuw in een sterrenstelsel voorkomen zijn er toch al vele waargenomen.

Dat komt omdat er miljarden sterrenstelsels zijn.

Op 23 februari 1987 ontplofte in een naburig sterrenstelsel, de Grote Magelhaense Wolk, een ster. Helaas was deze mooiste supernova-uitbarsting alleen op het zuidelijk halfrond te zien. De ster was aan het eind van z'n levensloop gekomen.

Hij heette Sanduleak -690202 en z'n resten worden aangeduid als supernova SN1987A. Inmiddels zijn de buitenlagen al ver uitgedijd en kunnen we de resten van de ster in elke fase bestuderen.

De ster was op het laatst een zogeheten blauwe superreus, die wel twintig keer zo zwaar was als de zon. Daarvoor was Sanduleak -690202 een rode superreus, maar vlak voor de ontploffing ontdeed hij zich al van z'n buitenste laag, waardoor diepere en dus hetere en blauwere lagen aan de oppervlakte kwamen.

De explosie op 23 februari 1987 werd gevolgd door het wegslingeren van materiaal met een snelheid van 10.000 kilometer per seconde. De helderheid nam snel toe tot 260 miljoen keer die van de zon, maar bereikte pas in juni 1987 z'n maximum. Nog steeds worden de uitdijende resten van SN1987A scherp in de gaten gehouden. Recente opnamen met de Hubble Space Telescope laten prachtige, elkaar doorsnijdende ringen zien, waarschijnlijk een gevolg van het botsen van buitenlagen die op verschillende tijdstippen zijn afgestoten.

SN1987A is de eerste supernova waarvan we de explosie en de uitdijing vanaf het begin hebben kunnen volgen. De waar genomen verschijnselen zijn in grote lijnen in overeen stemming met de eerder geformuleerde theorie over supernova explosies. Die was gebaseerd op waarnemingen van soms wel 10.000 jaar oude supernovaresten, met de meest bekende de reeds vermelde Krabnevel.

Omdat zware sterren doorgaans vele miljoenen jaren leven, zijn supernovae zeldzaam. Het kan daarom best tientallen jaren duren eer er opnieuw een supernova zo dicht in onze buurt verschijnt.

_{Bron: Sterrenkunde.nl}


weet je wat ik in dit verhaal nog mis??
bij het begin van de jaartelling is er toch ook een supernova geweest!
ik wil niemand tegen het zere been schoppen maar de ster boven Bethlehem moet er dat toch ook 1 geweest zijn.

Firstwingbreda, de chinezen hebben dat meestal in mooi kaart gebracht.(ik weet niet of begin van jaartelling ook er tussen staat )
Je moet echter niet van een hollywood flits uitgaan, de meest recente die zelfs overdag te zien was, is messier object 1 rond jaar 1055.

Mooi hiervan is dat deze supernova restanten nog steeds uitdijen,en is te zien op fotos door de jaren heen

Citaat van FirstwingBreda, woensdag 14 september 2011, 13:10 uur weet je wat ik in dit verhaal nog mis??
bij het begin van de jaartelling is er toch ook een supernova geweest!
ik wil niemand tegen het zere been schoppen maar de ster boven Bethlehem moet er dat toch ook 1 geweest zijn.
Mij is eerder altijd verteld dat de ster van Betlehem de mensen (of misschien alleen de drie wijzen uit het oosten) vertelde waar Jezus was. Nu weet ik dat, alleen al op grond van het draaien van de aarde, en dus het bewegen van de sterrenhemel, dit pertinente onzin is aangezien een zich verplaatsend object nooit een richting kan aangeven.
Maar misschien heb ik het toen wel niet goed begrepen.

In oude prenten zie je vrijwel altijd een object met een staart. Als die prenten echt natuurgetrouw zijn weergegeven, dan kan de ster van Bethlehem alleen maar een komeet zijn geweest.

Citaat van Erwin, vrijdag 16 september 2011, 20:06 uur Hier trouwens een rede waarom ik niet van media houd, die geen verstand van zaken hebben.

deze opname, gemaakt met een telescoop met een brandpunt van 1,8 meter ( dus ga uit van een telelens van 1800mm )
de media laat niet weten dat het gewoon een puntje is, dus mensen die geen verstand van zaken hebben zoeken in het duister.
Eens, je komt steeds meer onzin en fouten tegen, vooral in dit soort berichten en artikelen. Alles verandert, zo ook dit fenomeen. De jongere generatie heeft internet als 'kennisbak', alleen hebben ze geen referentiekader om de onzin eruit te filteren. | Gewijzigd: 17 september 2011, 15:16 uur, door Arends