Grote uitbarsting op zon
Grote uitbarsting op zon
In de ochtend van 7 juni, rond 08.41 uur Nederlandse tijd, vond op de zon een energierijke zonnevlam plaats, waarbij tevens een krachtige 'coronal mass ejection' werd geproduceerd - een wolk van energetische geladen deeltjes die met hoge snelheid de ruimte in is geblazen. De M2-klasse zonnevlam is onder andere gedetailleerd waargenomen door de Amerikaanse Solar Dynamics Observatory (SDO), een zonneobservatorium in een baan om de aarde.
Op een (versneld) filmpje dat door SDO is gemaakt op extreem ultraviolette golflengten is te zien hoe materiaal van het oppervlak van de zon omhoog wordt geblazen en gedeeltelijk terugvalt over een gebied dat bijna de helft van het zonsoppervlak beslaat.De coronal mass ejection heeft een snelheid van ca. 1400 kilometer per seconde; de deeltjesstorm komt naar verwachting in de nacht van 8 op 9 juni in de buurt van de aarde aan. Omdat de uitbarsting niet recht op de aarde was gericht, lijkt het echter onwaarschijnlijk dat er opvallend poollicht zichtbaar zal zijn.
Bron Allesoversterrekunde.nl
In de ochtend van 7 juni, rond 08.41 uur Nederlandse tijd, vond op de zon een energierijke zonnevlam plaats, waarbij tevens een krachtige 'coronal mass ejection' werd geproduceerd - een wolk van energetische geladen deeltjes die met hoge snelheid de ruimte in is geblazen. De M2-klasse zonnevlam is onder andere gedetailleerd waargenomen door de Amerikaanse Solar Dynamics Observatory (SDO), een zonneobservatorium in een baan om de aarde.
Op een (versneld) filmpje dat door SDO is gemaakt op extreem ultraviolette golflengten is te zien hoe materiaal van het oppervlak van de zon omhoog wordt geblazen en gedeeltelijk terugvalt over een gebied dat bijna de helft van het zonsoppervlak beslaat.De coronal mass ejection heeft een snelheid van ca. 1400 kilometer per seconde; de deeltjesstorm komt naar verwachting in de nacht van 8 op 9 juni in de buurt van de aarde aan. Omdat de uitbarsting niet recht op de aarde was gericht, lijkt het echter onwaarschijnlijk dat er opvallend poollicht zichtbaar zal zijn.
Bron Allesoversterrekunde.nl
ik was beniwued naat dat filmpje waar ze het over hebben, dus ff opgezocht
sodejus wat een eruptie is dat.
http://www.nasa.gov/mission_pages/sunearth...0711-blast.html
lijkt wel een flinke ontploffende puist.
sodejus wat een eruptie is dat.
http://www.nasa.gov/mission_pages/sunearth...0711-blast.html
lijkt wel een flinke ontploffende puist.
Firstwing
net frank de boosere gehoord en die vertelde dat er deze avond en nacht een aanzienlijke kans is op poollicht/ noorderlicht
dus het is in de donkere uurtjes turen naar de noordelijke horizon
dus het is in de donkere uurtjes turen naar de noordelijke horizon
Mijn twitter: https://twitter.com/#!/debbietje128
Onweersdagen: 0
Onweersdagen: 0
Enorme zonnevlam vuurt deeltjesstorm op aarde af
NASA's zonneobservatorium Solar Dynamics Observatory filmde gisteren een bijzondere zonnevlam. 'Het was een van de meest spectaculaire uitbarstingen ooit geobserveerd', aldus het Amerikaanse agentschap.
Door de uitbarsting werd een wolk van energetische geladen deeltjes met hoge snelheid de ruimte ingeblazen. Deze 'coronal mass ejection' komt met een snelheid van ongeveer 1400 kilometer per seconde op de aarde af.
De deeltjesstorm kan storingen geven bij satellieten, waardoor er problemen kunnen ontstaan voor het gsm- en gps-gebruik. De kans hierop is echter niet groot. Sommige deeltjes kunnen vanavond laat of morgen het magnetisch veld rond de aarde bereiken. Daardoor zou het poollicht goed te zien kunnen zijn, aldus Nasa.
Bron AD
NASA's zonneobservatorium Solar Dynamics Observatory filmde gisteren een bijzondere zonnevlam. 'Het was een van de meest spectaculaire uitbarstingen ooit geobserveerd', aldus het Amerikaanse agentschap.
Door de uitbarsting werd een wolk van energetische geladen deeltjes met hoge snelheid de ruimte ingeblazen. Deze 'coronal mass ejection' komt met een snelheid van ongeveer 1400 kilometer per seconde op de aarde af.
De deeltjesstorm kan storingen geven bij satellieten, waardoor er problemen kunnen ontstaan voor het gsm- en gps-gebruik. De kans hierop is echter niet groot. Sommige deeltjes kunnen vanavond laat of morgen het magnetisch veld rond de aarde bereiken. Daardoor zou het poollicht goed te zien kunnen zijn, aldus Nasa.
Bron AD
Citaat van onweerwoudenberg, woensdag 8 juni 2011, 15:47 uur
is het al zeker dat het poollicht ook hier te zien is??
een zo ja hoelaat ong?
http://tinyurl.com/3dvnsft
een zo ja hoelaat ong?
http://tinyurl.com/3dvnsft
www.marmod.nlGeef O-O wat extra zon deze lente ;-)
Heb er niet veel verstand van hoor. Maar heeft dit geen gevolgen voor de tektoniche platen op aarde. Want zuid america heeft opvallend veel aardschokken van allemaal ruim 5,0 Weet dat het daar al dagen rommelt. Zoon vlam zal zeker wel invloed hebben op de aardkorst. En deze vlam is best Bizar
Hier in Den Helder kan ik zo niet veel zien, er heeft hier iets in de fik gestaan en op de dijk hangt een rookgordijn als ik richting de vuurtoren kijk. Dus veel zie ik hier niet, mijn fam in Assen heeft wel wat gezien.. zit nu te poken als ze foto's kunnen maken, maar ze zitten nu alweer in de (verlichte) stad zelf.
--Edit
Heb de boosdoener voor het rookgordijn en mijn koppijn gevonden:
00:35:37 09-06-11 GROUP-1 Prio 2 (NB..: middel_brand) HAGEDOORNSTRAAT 13 DEN HELDER Buitenbrand NHN522 DHD642 DHD CDT, DHD Info BGM
Is bij een voetbal veld pal achter de dijk / duinen... grrrrrr | Gewijzigd: 9 juni 2011, 01:18 uur, door Chase-Stormer
--Edit
Heb de boosdoener voor het rookgordijn en mijn koppijn gevonden:
00:35:37 09-06-11 GROUP-1 Prio 2 (NB..: middel_brand) HAGEDOORNSTRAAT 13 DEN HELDER Buitenbrand NHN522 DHD642 DHD CDT, DHD Info BGM
Is bij een voetbal veld pal achter de dijk / duinen... grrrrrr | Gewijzigd: 9 juni 2011, 01:18 uur, door Chase-Stormer
Sneeuwdagen winter 2011/ 2012: 2
Onweer dagen 2012: 1 !
Onweer dagen 2012: 1 !
Ik ben net druk bezig geweest met het fotograferen van star trails (foto komt later op het forum) en op een gegeven moment dacht ik iets groens te zien flikkeren laag in het noorden. Nu ik dit topic zie ben ik er 100% zeker van dat dit het poollicht geweest moet zijn!
Aan de tijd van mijn tweet (Ben ik nu gek aan het worden of zag ik net #poollicht?) te zien moet dit rond 0:50 geweest zijn
Aan de tijd van mijn tweet (Ben ik nu gek aan het worden of zag ik net #poollicht?) te zien moet dit rond 0:50 geweest zijn
Groeten Kees
Zonnevlekken
De aarde draait om de zon en alles op aarde is van de zon afhankelijk. De diameter van de zon is ongeveer 110 keer groter dan die van onze aarde en in de zon vinden allerlei kernreacties plaats. Hetgeen dat daar gebeurt, lijkt ook in onze levenssfeer van belang te zijn. We kijken naar zonnevlekken en tegen het einde ook even naar zonnewind.
Wat zijn zonnevlekken
We hebben het over tijdelijk aanwezige donkere plekken op de zon, die ten opzichte van hun omgeving minder heet zijn. Er zijn vlekken die enkele honderden kilometers in doorsnee zijn, maar ook vlekken die tienduizenden kilometers bemeten. De zon kent perioden met veel en weinig zonnevlekken, die elkaar afwisselen, de zogeheten zonnecycli. Gedurende de perioden met de meeste zonnevlekken spreken we van een zonnemaximum (solar maximum) en de perioden met geen of nauwelijks zonnevlekken staan bekend als zonneminima (solar minimum).
Het zijn vlekken op een gigantisch hete bol. De buitenrand van de zon is ongeveer 6000 graden, in de kern is het een ondenkbare 15 miljoen graden Celsius. Vlak onder het zonoppervlak bevinden zich massieve circulaties van vuurplasma (zie plaatje), bestaande uit twee stromingstakken die elk rond 40 jaar nodig hebben om hun hele route af te leggen. Die stromen komen deels tot stand doordat de zon bij haar evenaar sneller draait dan bij de polen. Het idee is dat die stromen bepalend zijn voor de manier waarop zonnevlekkencycli verlopen. Volgens de theorie is het zo dat de snelheid van plasmastromen - die ervoor zorgen dat zonnevlekken ontstaan, maar ook weer worden afgevoerd - op de zon een indicatie is voor het aantal zonnevlekken, ongeveer 20 jaar later. Een tragere stroom betekent daarbij minder vlekken.
De huidige zonnevlekken. Het zijn er 45, maar je ziet ze bijna niet. Ze zijn dus niet heel groot.
Nummer 24
Na een top en een dal aan zonnevlekken, begint steeds de volgende cyclus met het verschijnen van de nieuwe donkere plekken. Teruggerekend tot 1750 hebben we 23 van deze cycli achter de rug en deze duren per stuk ongeveer 11 jaar. Begin 2008 dachten de sterrenkundigen dat de 24e zonnecyclus zou starten, maar dat werd steeds weer uitgesteld omdat het aantal zonnevlekken nagenoeg nul bleef. Uiteindelijk ontstonden pas in juni 2009 de langverwachte eerste kleine zonnevlekken van de nieuwe periode. En zo werd dus de oude cyclus afgesloten en de nieuwe gestart. De NASA bepaalt het precieze moment daarvan. In totaal zaten we in 2009 maarliefst 260 dagen zonder zonnevlekken en dat jaar is dan ook het jaar van het absolute zonnevlekkenminimum geworden. Rond die tijd beleefden we tevens een tweetal relatief koude winters (de winter van 2008/2009 en de winter van 2009/2010).
In 2010 liep het aantal zonnevlekloze dagen terug tot 51 en dit jaar tot nu toe is er nog maar 1 dag geweest zonder één of meerdere zonnevlekken. We bevinden ons dan ook in een opgaande lijn voor wat betreft zonne-activiteit. De NASA maakt verwachtingen voor wat betreft sterkte van de cycli en zij verwachten nu een minder sterker cyclus dan de vorige. De voorbije zonnecyclus piekte in 2000/2001, de volgende zal in 2013/2014 op zijn maximum zijn. De sterkte daarvan lijkt dermate beperkt te blijven, dat wordt gesproken van de kleinste zonnevlekkencyclus sinds 1907.
Hier de zonnevlekkencyclus. Nummer 24 is nu goed op gang gekomen. Het vorig maximum lag in 2000/2001, we zijn op weg naar een volgend maximum. Dat volgende maximum ligt hoogstwaarschijnlijk lager dan het vorige.
Zonnevlekken en het weer
De relatie tussen weinig zonnevlekken en koude winters in ons land is al even genoemd. Ook op andere vlakken lijkt er een (bescheiden?) verband te zijn tussen wat er op de zon gebeurt en wat er in onze atmosfeer allemaal geschiedt. Zo zijn de fluctuaties in UV-straling tijdens zonnevlekkencycli groot. UV-straling valt uiteen in de zogenoemde UV-A, UV-B en UV-C componenten. Van die componenten wordt UV-C straling geabsorbeerd door de ozonlaag, UV-B straling gedeeltelijk. UV-A straling kan de aarde geheel bereiken. Zowel van de B als de A component verbrandt onze huid. Nu blijkt de door de zon uitgezonden hoeveelheid UV-C straling tijdens een zonnevlekkencyclus sterk te variëren. Hoe actiever de zon, des te groter is de hoeveelheid UV-C straling die wordt uitgezonden. Omdat UV-C tevens verantwoordelijk is voor de aanmaak van ozon in de ozonlaag, blijkt de dikte van die laag te variëren. Tijdens actieve perioden van de zon is de ozonlaag dus dikker, tijdens inactieve perioden juist dunner.
Ozon is een gas dat meer warmte direct uit de straling van de zon absorbeert dan andere bestanddelen van de aardse dampkring. Een dikkere ozonlaag leidt daardoor mogelijk tot een warmere stratosfeer (de ozonlaag bevindt zich op een hoogte van rond 20 kilometer in de atmosfeer). En een relatief warme stratosfeer wordt vaak in verband gebracht met een relatief zwakke straalstroom in de troposfeer (het deel van de atmosfeer waarin ons weer zich afspeelt) eronder. Een relatief dunne ozonlaag betekent zo door geredeneerd een relatief koude stratosfeer en in de troposfeer waarschijnlijk een relatief sterke straalstroom. Op die manier hebben veranderingen in de activiteit van de zon mogelijk dus invloed op het klimaat op aarde. Verder lijkt het erop dat kosmische straling, die de ene keer meer dan de andere keer tot de aardatmosfeer weet door te dringen, een rol kan spelen bij wolkenvorming. Verhoogde kosmische straling (in geval van geringe zonneactiviteit) zou leiden tot extra condensatie van waterdamp, wolkenvorming en daarmee tot afkoeling en meer neerslag.
Dit beeld laat zien hoe de van de zon afkomstige geladen deeltjes vanuit de ruimte onze atmosfeer binnendringen. In de geel-oranje cirkel (rond de pool) komen de meeste deeltjes binnen. Daar is de kans op noorderlicht het grootst.
Zonnestorm
Op de zon heersen altijd zonnewinden. Dat zijn stromingen van geladen deeltjes die ontsnappen uit het oppervlak van de zon. Daardoor worden electrisch geladen deeltjes de ruimte in geslingerd. Eergisteren, 7 juni, was er sprake van een heftige zonnewind; een zonnestorm. Op dat moment zijn de snelheden van de deeltjes groter dan normaal en ze kunnen dan bij de aardatmosfeer naar binnen worden getrokken door het aardmagnetisch veld. Als de snelheid dermate hoog is, kun je noorderlicht krijgen. Dat zie je dan vooral rond de beide polen, omdat daar het sterkste aardmagnetisch veld zit. Hoe meer zonnevlekken, hoe meer van deze zonnestormen.
Bronnen: Meteo Consult, NASA, spaceweather.com, Wikipedia, Solarscience,msfc.nasa.gov.
De aarde draait om de zon en alles op aarde is van de zon afhankelijk. De diameter van de zon is ongeveer 110 keer groter dan die van onze aarde en in de zon vinden allerlei kernreacties plaats. Hetgeen dat daar gebeurt, lijkt ook in onze levenssfeer van belang te zijn. We kijken naar zonnevlekken en tegen het einde ook even naar zonnewind.
Wat zijn zonnevlekken
We hebben het over tijdelijk aanwezige donkere plekken op de zon, die ten opzichte van hun omgeving minder heet zijn. Er zijn vlekken die enkele honderden kilometers in doorsnee zijn, maar ook vlekken die tienduizenden kilometers bemeten. De zon kent perioden met veel en weinig zonnevlekken, die elkaar afwisselen, de zogeheten zonnecycli. Gedurende de perioden met de meeste zonnevlekken spreken we van een zonnemaximum (solar maximum) en de perioden met geen of nauwelijks zonnevlekken staan bekend als zonneminima (solar minimum).
Het zijn vlekken op een gigantisch hete bol. De buitenrand van de zon is ongeveer 6000 graden, in de kern is het een ondenkbare 15 miljoen graden Celsius. Vlak onder het zonoppervlak bevinden zich massieve circulaties van vuurplasma (zie plaatje), bestaande uit twee stromingstakken die elk rond 40 jaar nodig hebben om hun hele route af te leggen. Die stromen komen deels tot stand doordat de zon bij haar evenaar sneller draait dan bij de polen. Het idee is dat die stromen bepalend zijn voor de manier waarop zonnevlekkencycli verlopen. Volgens de theorie is het zo dat de snelheid van plasmastromen - die ervoor zorgen dat zonnevlekken ontstaan, maar ook weer worden afgevoerd - op de zon een indicatie is voor het aantal zonnevlekken, ongeveer 20 jaar later. Een tragere stroom betekent daarbij minder vlekken.
De huidige zonnevlekken. Het zijn er 45, maar je ziet ze bijna niet. Ze zijn dus niet heel groot.
Nummer 24
Na een top en een dal aan zonnevlekken, begint steeds de volgende cyclus met het verschijnen van de nieuwe donkere plekken. Teruggerekend tot 1750 hebben we 23 van deze cycli achter de rug en deze duren per stuk ongeveer 11 jaar. Begin 2008 dachten de sterrenkundigen dat de 24e zonnecyclus zou starten, maar dat werd steeds weer uitgesteld omdat het aantal zonnevlekken nagenoeg nul bleef. Uiteindelijk ontstonden pas in juni 2009 de langverwachte eerste kleine zonnevlekken van de nieuwe periode. En zo werd dus de oude cyclus afgesloten en de nieuwe gestart. De NASA bepaalt het precieze moment daarvan. In totaal zaten we in 2009 maarliefst 260 dagen zonder zonnevlekken en dat jaar is dan ook het jaar van het absolute zonnevlekkenminimum geworden. Rond die tijd beleefden we tevens een tweetal relatief koude winters (de winter van 2008/2009 en de winter van 2009/2010).
In 2010 liep het aantal zonnevlekloze dagen terug tot 51 en dit jaar tot nu toe is er nog maar 1 dag geweest zonder één of meerdere zonnevlekken. We bevinden ons dan ook in een opgaande lijn voor wat betreft zonne-activiteit. De NASA maakt verwachtingen voor wat betreft sterkte van de cycli en zij verwachten nu een minder sterker cyclus dan de vorige. De voorbije zonnecyclus piekte in 2000/2001, de volgende zal in 2013/2014 op zijn maximum zijn. De sterkte daarvan lijkt dermate beperkt te blijven, dat wordt gesproken van de kleinste zonnevlekkencyclus sinds 1907.
Hier de zonnevlekkencyclus. Nummer 24 is nu goed op gang gekomen. Het vorig maximum lag in 2000/2001, we zijn op weg naar een volgend maximum. Dat volgende maximum ligt hoogstwaarschijnlijk lager dan het vorige.
Zonnevlekken en het weer
De relatie tussen weinig zonnevlekken en koude winters in ons land is al even genoemd. Ook op andere vlakken lijkt er een (bescheiden?) verband te zijn tussen wat er op de zon gebeurt en wat er in onze atmosfeer allemaal geschiedt. Zo zijn de fluctuaties in UV-straling tijdens zonnevlekkencycli groot. UV-straling valt uiteen in de zogenoemde UV-A, UV-B en UV-C componenten. Van die componenten wordt UV-C straling geabsorbeerd door de ozonlaag, UV-B straling gedeeltelijk. UV-A straling kan de aarde geheel bereiken. Zowel van de B als de A component verbrandt onze huid. Nu blijkt de door de zon uitgezonden hoeveelheid UV-C straling tijdens een zonnevlekkencyclus sterk te variëren. Hoe actiever de zon, des te groter is de hoeveelheid UV-C straling die wordt uitgezonden. Omdat UV-C tevens verantwoordelijk is voor de aanmaak van ozon in de ozonlaag, blijkt de dikte van die laag te variëren. Tijdens actieve perioden van de zon is de ozonlaag dus dikker, tijdens inactieve perioden juist dunner.
Ozon is een gas dat meer warmte direct uit de straling van de zon absorbeert dan andere bestanddelen van de aardse dampkring. Een dikkere ozonlaag leidt daardoor mogelijk tot een warmere stratosfeer (de ozonlaag bevindt zich op een hoogte van rond 20 kilometer in de atmosfeer). En een relatief warme stratosfeer wordt vaak in verband gebracht met een relatief zwakke straalstroom in de troposfeer (het deel van de atmosfeer waarin ons weer zich afspeelt) eronder. Een relatief dunne ozonlaag betekent zo door geredeneerd een relatief koude stratosfeer en in de troposfeer waarschijnlijk een relatief sterke straalstroom. Op die manier hebben veranderingen in de activiteit van de zon mogelijk dus invloed op het klimaat op aarde. Verder lijkt het erop dat kosmische straling, die de ene keer meer dan de andere keer tot de aardatmosfeer weet door te dringen, een rol kan spelen bij wolkenvorming. Verhoogde kosmische straling (in geval van geringe zonneactiviteit) zou leiden tot extra condensatie van waterdamp, wolkenvorming en daarmee tot afkoeling en meer neerslag.
Dit beeld laat zien hoe de van de zon afkomstige geladen deeltjes vanuit de ruimte onze atmosfeer binnendringen. In de geel-oranje cirkel (rond de pool) komen de meeste deeltjes binnen. Daar is de kans op noorderlicht het grootst.
Zonnestorm
Op de zon heersen altijd zonnewinden. Dat zijn stromingen van geladen deeltjes die ontsnappen uit het oppervlak van de zon. Daardoor worden electrisch geladen deeltjes de ruimte in geslingerd. Eergisteren, 7 juni, was er sprake van een heftige zonnewind; een zonnestorm. Op dat moment zijn de snelheden van de deeltjes groter dan normaal en ze kunnen dan bij de aardatmosfeer naar binnen worden getrokken door het aardmagnetisch veld. Als de snelheid dermate hoog is, kun je noorderlicht krijgen. Dat zie je dan vooral rond de beide polen, omdat daar het sterkste aardmagnetisch veld zit. Hoe meer zonnevlekken, hoe meer van deze zonnestormen.
Bronnen: Meteo Consult, NASA, spaceweather.com, Wikipedia, Solarscience,msfc.nasa.gov.
