Het geluid van de donder..
Bliksem veroorzaken geluidsgolven, zogenaamd infrageluid, waarvan de frequentie zo laag ligt (onder 20 Hz), dat het menselijk gehoororgaan dit niet meer als geluid kan waarnemen, naarmate de afstand van het geluid toeneemt zullen uiteindelijk steeds lagere tonen overblijven, die op den duur niet meer voor het menselijk gehoor hoorbaar zijn..
Sommige diersoorten kunnen deze trillingen waarnemen en gaan die dan interpreteren als waarschuwing. Een erg bekend voorbeeld uit een iets andere invalshoek is de tsunami van 2e kerstdag 2004 .
Er werd toen gemeld dat dieren wegvluchtten van de kusten en veiligere oorden landinwaarts gingen opzoeken.
Deze dieren waren in staat het infrasone geluid waar te nemen die werden veroorzaakt door de zeer zware onderzeese aardbeving (die uiteindelijk tot de tsunami leidde.)
Over grote afstanden worden de hogere frequenties van het geluid geabsorbeerd, zodat alleen de lage frequenties overblijven. De scherpe knal bevat ook veel hoge frequenties, die als het onweer verder weg gehoord wordt, zijn geabsorbeerd.
*om infrageluid op te wekken zijn grote verplaatsende volumes lucht, of bewegende oppervlaktes, nodig.
bronnen van infrageluid zijn:
*exploderende vulkanen. De gewelddadige erupties van de Etna in de zomer van 2001 zijn in Nederland geregistreerd. Het infrageluid dat vrijkwam bij deze uitbarstingen heeft een afstand van 1800 km afgelegd.
*grote explosies, zoals die van de vuurwerkramp in Enschede.
*hevige onweerstormen
*vliegtuigen die door de geluidsbarrière gaan, zijn in staat onhoorbaar geluid voort te brengen. De dubbele knal die te horen is wanneer een vliegtuig sneller vliegt dan de geluidssnelheid (ca. 340 m/s = 1200 km/uur), kan op grote afstand nog worden waargenomen als infrageluid.
*bovengrondse kernbomproeven.
De "explosie" die door een bliksemflits tijdens een flinke storm ontstaat doordat de lucht binnen het pad van de vonk sterk verhit wordt en uitzet. De snelle en plotselinge uitzetting van de lucht veroorzaakt een flinke schokgolf die hoorbaar is als donder.
Als het onweer erg dichtbij is hoort men alleen een scherpe knal. Als het onweer ver weg is hoort men een gedempt, maar wel langdurig donderen en narommelen. Dit verschil komt door 2 effecten:
*de geluidsabsorptie van de atmosfeer en de bodem. Over grote afstanden worden de hogere frequenties van het geluid geabsorbeerd, zodat alleen de lage frequenties overblijven. De scherpe knal bevat ook veel hoge frequenties, die als het onweer verder weg gehoord wordt, zijn geabsorbeerd.
*de nagalm. Ook in de openlucht treden echo's op, waardoor de eenmalige knal verandert in een langdurig donderen.
Omdat geluid zich relatief langzaam voortplant en het bliksemkanaal soms kilometers lang is, hoort men niet één klap, maar het geluid achterelkaar van steeds verder van het waarnemingspunt weggelegen punten van het kanaal. | Gewijzigd: 26 april 2011, 21:13 uur, door Bac00
Sommige diersoorten kunnen deze trillingen waarnemen en gaan die dan interpreteren als waarschuwing. Een erg bekend voorbeeld uit een iets andere invalshoek is de tsunami van 2e kerstdag 2004 .
Er werd toen gemeld dat dieren wegvluchtten van de kusten en veiligere oorden landinwaarts gingen opzoeken.
Deze dieren waren in staat het infrasone geluid waar te nemen die werden veroorzaakt door de zeer zware onderzeese aardbeving (die uiteindelijk tot de tsunami leidde.)
Over grote afstanden worden de hogere frequenties van het geluid geabsorbeerd, zodat alleen de lage frequenties overblijven. De scherpe knal bevat ook veel hoge frequenties, die als het onweer verder weg gehoord wordt, zijn geabsorbeerd.
*om infrageluid op te wekken zijn grote verplaatsende volumes lucht, of bewegende oppervlaktes, nodig.
bronnen van infrageluid zijn:
*exploderende vulkanen. De gewelddadige erupties van de Etna in de zomer van 2001 zijn in Nederland geregistreerd. Het infrageluid dat vrijkwam bij deze uitbarstingen heeft een afstand van 1800 km afgelegd.
*grote explosies, zoals die van de vuurwerkramp in Enschede.
*hevige onweerstormen
*vliegtuigen die door de geluidsbarrière gaan, zijn in staat onhoorbaar geluid voort te brengen. De dubbele knal die te horen is wanneer een vliegtuig sneller vliegt dan de geluidssnelheid (ca. 340 m/s = 1200 km/uur), kan op grote afstand nog worden waargenomen als infrageluid.
*bovengrondse kernbomproeven.
De "explosie" die door een bliksemflits tijdens een flinke storm ontstaat doordat de lucht binnen het pad van de vonk sterk verhit wordt en uitzet. De snelle en plotselinge uitzetting van de lucht veroorzaakt een flinke schokgolf die hoorbaar is als donder.
Als het onweer erg dichtbij is hoort men alleen een scherpe knal. Als het onweer ver weg is hoort men een gedempt, maar wel langdurig donderen en narommelen. Dit verschil komt door 2 effecten:
*de geluidsabsorptie van de atmosfeer en de bodem. Over grote afstanden worden de hogere frequenties van het geluid geabsorbeerd, zodat alleen de lage frequenties overblijven. De scherpe knal bevat ook veel hoge frequenties, die als het onweer verder weg gehoord wordt, zijn geabsorbeerd.
*de nagalm. Ook in de openlucht treden echo's op, waardoor de eenmalige knal verandert in een langdurig donderen.
Omdat geluid zich relatief langzaam voortplant en het bliksemkanaal soms kilometers lang is, hoort men niet één klap, maar het geluid achterelkaar van steeds verder van het waarnemingspunt weggelegen punten van het kanaal. | Gewijzigd: 26 april 2011, 21:13 uur, door Bac00
