Niets gaat sneller dan licht, maar gaat dit ook op voor zwaartekracht? Stel dat het zwarte gat midden in het melkwegstelsel ineens zou verdwijnen. zou het dan een aantal jaren (gelijk aan de afstand in lichtjaar) duren voordat ons zonnestelsel van koers veranderd. Mischien makkelijker, als onze zon zomaar ineens zou verdwijnen, zou het dan 8 minuten duren voordat de aarde van koers veranderd?
Een goede vraag, Lourens. In het kort: volgens de speciale relativiteitstheorie van Einstein kan er inderdaad niets maar dan ook helemaal niets sneller gaan dan het licht. Dat geldt dus ook voor zwaartekracht. Als de zon zou verdwijnen zou het inderdaad acht minuten duren voordat we daar iets van zouden merken – door het licht en door de verandering aan de beweging van de aarde. Als het zware geheimzinnige object in het centrum van de melkweg waarvan we vermoeden dat het een zwart gat is zou verdwijnen, zou het 26.000 jaar duren voor we het aan de zwaartekracht zouden merken. Overigens valt de massa van Sagittarius A*, enkele miljoenen zonsmassa’s, in het niet vergeleken met die van de rest van de melkweg: honderd miljard zonsmassa’s, duizenden malen zoveel.
De mysterieuze verschuiving van Mercurius verklaard
Een goede vraag, omdat in feite zelfs voor het eerst bewezen dat de relativiteitstheorie van Einstein klopt, toen astronomen ontdekten dat zwaartekracht zo snel beweegt als het licht. De aarde draait als het ware niet rond de zon, maar rond de plaats waar de zon zich acht minuten geleden bevond. Daardoor gaan ze langzaam verschuiven. De planeet Mercurius staat vlak bij de zon en draait om die reden heel snel rond de zon: een jaar op Mercurius duurt minder dan drie maanden. Daardoor is het effect bij Mercurius het sterkst: elke eeuw verschuift Mercurius ongeveer 42 boogseconden aan de hemel. Astronomen zochten jarenlang tevergeefs naar Vulcanus, een mythische planeet binnen de baan van Mercurius die deze verschuivingen zou verklaren. Einstein was de eerste die geen extra planeet nodig had.
Om elkaar tollende neutronensterren zenden volgens de theorie veel zwaartekrachtsgolven uit. Resultaten van metingen tot nu toe: nul.
Theorie, geen direct bewijs
Zwaartekrachtsgolven zijn nog steeds niet direct waargenomen, ze zijn (dat heb je ondertussen denk ik begrepen) namelijk extreem zwak en daardoor uiterst moeilijk vast te stellen. Zelfs de vele peperdure detectors die worden gebruikt om te proberen zwaartekrachtsgolven waar te nemen hebben nog niet definitief zwaartekrachtsgolven waargenomen. Wel is ontdekt dat om elkaar ronddraaiende neutronensterren, uitgebrande zware sterren die een bolletje van ongeveer vijftien kilometer doorsnede vormen, precies zoveel energie verliezen door het uitzenden van zwaartekrachtsgolven als de theorie van Einstein voorspelt. Door het uitzenden van zwaartekrachtsgolven gaan ze steeds dichter om elkaar heen draaien en steeds sneller draaien, tot ze op een gegeven moment op elkaar klappen. Door hun enorme gewicht in een klein volume geeft dat een enorme explosie.
Bron Faqt
Laat ze maar 'ns gaan accepteren dat het universum geen kwestie van zwaartekracht, maar van plasma en elektriciteit is, dan zullen heel wat dingen heel wat logischer op hun plek gaan vallen.
Als voorbeeld neem een steen aan een touw. Draai het touw + steen boven je hoofd snel rond en de steen wil van je weg, zoals iedereen snapt. Snij (of knip) dan het draad door en de steen zal direct van je wegvliegen. Hoe lang dat touw dan is, 1 meter of een miljard kilometer, zal denk ik niet veel uitmaken.. de spanning is constant totdat je het touw doorsnijd. Zo denk ik dat het zit, maar het heelal is zo ingewikkeld dat ik me er geen hoofd over ga breken | Gewijzigd: 21 augustus 2010, 19:17 uur, door vossejongk
hoe komt het licht dan bij ons van de zon ?
of het licht is sneler dan de zwaartekracht ?
je kan en ruimtvaartuig voort laaten bewegen op zonnen wind en dat is licht ?
wat is dan zwaarder licht of zwaartekracht?
Ok, ok, ok, maar in dit geval is de stelling / vraag; "Wat beweegt sneller; zwaartekracht of licht?" Dus niet; 'Wat is zwaarder?" Overigens heb ik het antwoord hier ook niet op, was nooit zo goed in biologie.
dat was een vraag voor mij he
Snelheid van het zwaartekrachtveld
Newton dacht dat de zwaartekracht direct, zonder vertraging van invloed is. Uit Einsteins algemene relativiteitstheorie volgt daarentegen dat zwaartekrachtvelden zich voortplanten met de lichtsnelheid.
Dat de theorie van Einstein overeenkomt met de werkelijkheid is al vaak gebleken, maar op 7 januari 2003 is de snelheid van het zwaartekrachtveld voor het eerst (indirect) gemeten door Ed Fomalont en Sergei Kopeikin. Met behulp van de bewegingen van de planeet Jupiter hebben zij deze metingen verricht. Op 8 september 2002 stond Jupiter namelijk vanaf de aarde gezien zeer dicht bij een quasar, die heldere radiogolven uitzendt. Fomalont en Kopeikin combineerden metingen van een aantal radiotelescopen verspreid over de aarde. Hiermee konden ze de schijnbare verplaatsing van de quasar als gevolg van het zwaartekrachtveld van Jupiter bepalen. Uit deze gegevens konden zij berekenen dat het zwaartekrachtveld 1.06 ±0.21 keer zo snel beweegt als het licht; hieruit kan dus geen verschil tussen de twee snelheden worden gezien. De resultaten zijn controversieel; er zijn andere wetenschappers die zeggen dat de metingen niets met de snelheid van het zwaartekrachtveld te maken hebben.
[bewerken]Zwaartekrachtsgolven
De algemene relativiteitstheorie voorspelt dat er ook zwaartekrachtsgolven bestaan. Deze kunnen bijvoorbeeld optreden bij een grote explosie in het heelal. Zwaartekrachtsgolven zijn naar verwachting transversaal, al voorspellen sommige theorieën daarnaast ook longitudinale golven. Indien zwaartekrachtsgolven kunnen optreden bij grote explosies in het heelal dan vertaalt zich dat in een tijdelijke ruimtevermeerdering, die waargenomen kan worden door tijdelijke grotere spectrale roodverschuivingen. Omgekeerd krijg je bij implosies ruimtevermindering, wat zich vertaalt in spectrale blauwverschuiving.
Aan de universiteit van Leiden wordt in het Kamerlingh Onnes Laboratorium gewerkt aan een uiterst gevoelige bolvormige antenne die zwaartekrachtsgolven kan waarnemen. De naam van het project is MiniGrail. Deze antenne is zo gevoelig, dat trillingen met een uitwijking van ongeveer 10-20 meter kunnen worden gedetecteerd.