Panisch voor onweer en bliksem
Ervaringen met onweer / angst voor onweer
Panisch voor onweer en bliksem
Het volgende artikel is zeer interessant voor mensen met een panische angst voor onweer.
Heb jij een onweerfobie? Overdonderd door onweer
De lucht wordt grijs, donker en dreigend. Er beginnen regendruppels te vallen. Onweer en bliksem komen onvermijdelijk dichterbij. Wat doe je? Met een aangename siddering door je ruggenmerg het naderende onweer afwachten? Of breekt het koude zweet je uit en weet je niet hoe snel je jezelf in veiligheid moet brengen? Iedereen schrikt tot op zekere hoogte als onweer onverwacht losbarst. Veel mensen zijn er zelfs bang voor.
Kenmerken onweerfobie
Toch gaat de angst van mensen met onweerfobie verder dan alleen schrikken.
Mensen met een onweerfobie:
* controleren meerdere malen per dag het weerbericht;
* houden tv en radio nauwlettend in de gaten op (onweer)nieuws;
* durven tijdens het onweer het huis niet uit;
* willen dat partner en kinderen ook thuis zijn;
* verschuilen zich tijdens een onweersbui onder het bed of in de kelder;
* zoeken onderdak in een openbaar gebouw, bijvoorbeeld een school of ziekenhuis;
* bakenen het huis af met bliksemafleiders;
* gaan niet op vakantie uit angst voor onweer;
* zijn overgevoelig voor woorden die met dezelfde letters als onweer beginnen, zoals onwerkelijk en onwaarschijnlijk.
Kindertijd
Angst voor onweer kan al op jonge leeftijd ontstaan. Soms nemen kinderen de angst over van hun ouders. De angst voor onweer is één van de meest besmettelijke vormen van angst. Soms is de angst aangeboren en zijn kinderen om onverklaarbare redenen bang. Ze weten niet wat onweer is en kunnen de bliksem en donderslagen niet plaatsen. Dat maakt onweer eng. Daarom is het voor ouders erg belangrijk om uitleg te geven over de weersverschijnselen. Ga er bijvoorbeeld samen met je kind naar kijken en wijs erop hoe fascinerend de bliksem is. Maak er een gezellig schouwspel van! Of maak er een spel van: wie ziet de langste bliksemflits? Meestal went een kind op deze manier aan onweer en verdwijnt de angst.
Astrafobie
Kinderen groeien niet altijd zomaar over hun angst heen. Bovendien kan onweervrees ook ontstaan na een traumatische ervaring met onweer op latere leeftijd. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als iemand een blikseminslag meemaakt op korte afstand van hem vandaan. Wanneer een angst zo ernstig is dat het dagelijks leven erdoor overheerst wordt, is er sprake van een fobie. Onweerfobie valt onder de omgevingsfobieën. Het heeft zelfs een officiële naam: astrafobie. Angst voor onweer treft ongeveer 1,5 procent van de bevolking.
Vermijden is geen oplossing!
Wanneer er sprake is van een fobie, is behandeling zinvol. Zelf over de angst heenkomen lukt meestal niet. Daarvoor is de angst te overweldigend. Mensen met een onweerfobie vermijden onweer het liefst helemaal. Ze nemen zo min mogelijk risico om te voorkomen dat ze onverwacht door een onweersbui overvallen worden. Toch is vermijding het soort gedrag dat de fobie in stand houdt. Vermijden werkt eigenlijk als een beloning. Je mijdt het onweer, verstopt je, gaat op vakantie naar winterse oorden en verhip: je voelt geen vrees meer! Daarmee is de fobie alleen niet weg! Op het moment dat je toch onverwacht in contact komt met onweer, steekt de angst net zo hard de kop weer op.
EMDR of gedragstherapie
Het doel van de behandeling is om iemand minder gevoelig te maken voor onweer. Dit kan op twee manieren: via EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) en gedragstherapie. EMDR wordt toegepast wanneer iemand onweerfobisch is geworden door een trauma. Terwijl de cliënt met zijn ogen een bewegend object volgt, wordt het trauma opnieuw beleefd en in een positief daglicht geplaatst. Onweerfobie die in de kindertijd is ontstaan, wordt behandeld met gedragstherapie en psycho-educatie. Patiënten krijgen een draaiboek mee naar huis, waarin staat wat ze kunnen doen bij onweer. Een voorbeeld: bij elke onweersbui verder uit de kelder komen. Hulpverleners staan tijdens een onweersbui telefonisch paraat om patiënten door hun vrees heen te praten. Daarnaast is het mogelijk de patiënt te laten wennen aan harde knallen (desensitiseren). Ook leren ze hun gevoelens te registreren en krijgen ze informatie over reacties op onweer. Uit de praktijk blijkt dat bijna iedereen van een onweerfobie af te helpen is. Als het weer meewerkt, kan dit zelfs binnen één seizoen!
Bron: gezondheidsnet
Heb jij een onweerfobie? Overdonderd door onweer
De lucht wordt grijs, donker en dreigend. Er beginnen regendruppels te vallen. Onweer en bliksem komen onvermijdelijk dichterbij. Wat doe je? Met een aangename siddering door je ruggenmerg het naderende onweer afwachten? Of breekt het koude zweet je uit en weet je niet hoe snel je jezelf in veiligheid moet brengen? Iedereen schrikt tot op zekere hoogte als onweer onverwacht losbarst. Veel mensen zijn er zelfs bang voor.
Kenmerken onweerfobie
Toch gaat de angst van mensen met onweerfobie verder dan alleen schrikken.
Mensen met een onweerfobie:
* controleren meerdere malen per dag het weerbericht;
* houden tv en radio nauwlettend in de gaten op (onweer)nieuws;
* durven tijdens het onweer het huis niet uit;
* willen dat partner en kinderen ook thuis zijn;
* verschuilen zich tijdens een onweersbui onder het bed of in de kelder;
* zoeken onderdak in een openbaar gebouw, bijvoorbeeld een school of ziekenhuis;
* bakenen het huis af met bliksemafleiders;
* gaan niet op vakantie uit angst voor onweer;
* zijn overgevoelig voor woorden die met dezelfde letters als onweer beginnen, zoals onwerkelijk en onwaarschijnlijk.
Kindertijd
Angst voor onweer kan al op jonge leeftijd ontstaan. Soms nemen kinderen de angst over van hun ouders. De angst voor onweer is één van de meest besmettelijke vormen van angst. Soms is de angst aangeboren en zijn kinderen om onverklaarbare redenen bang. Ze weten niet wat onweer is en kunnen de bliksem en donderslagen niet plaatsen. Dat maakt onweer eng. Daarom is het voor ouders erg belangrijk om uitleg te geven over de weersverschijnselen. Ga er bijvoorbeeld samen met je kind naar kijken en wijs erop hoe fascinerend de bliksem is. Maak er een gezellig schouwspel van! Of maak er een spel van: wie ziet de langste bliksemflits? Meestal went een kind op deze manier aan onweer en verdwijnt de angst.
Astrafobie
Kinderen groeien niet altijd zomaar over hun angst heen. Bovendien kan onweervrees ook ontstaan na een traumatische ervaring met onweer op latere leeftijd. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als iemand een blikseminslag meemaakt op korte afstand van hem vandaan. Wanneer een angst zo ernstig is dat het dagelijks leven erdoor overheerst wordt, is er sprake van een fobie. Onweerfobie valt onder de omgevingsfobieën. Het heeft zelfs een officiële naam: astrafobie. Angst voor onweer treft ongeveer 1,5 procent van de bevolking.
Vermijden is geen oplossing!
Wanneer er sprake is van een fobie, is behandeling zinvol. Zelf over de angst heenkomen lukt meestal niet. Daarvoor is de angst te overweldigend. Mensen met een onweerfobie vermijden onweer het liefst helemaal. Ze nemen zo min mogelijk risico om te voorkomen dat ze onverwacht door een onweersbui overvallen worden. Toch is vermijding het soort gedrag dat de fobie in stand houdt. Vermijden werkt eigenlijk als een beloning. Je mijdt het onweer, verstopt je, gaat op vakantie naar winterse oorden en verhip: je voelt geen vrees meer! Daarmee is de fobie alleen niet weg! Op het moment dat je toch onverwacht in contact komt met onweer, steekt de angst net zo hard de kop weer op.
EMDR of gedragstherapie
Het doel van de behandeling is om iemand minder gevoelig te maken voor onweer. Dit kan op twee manieren: via EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) en gedragstherapie. EMDR wordt toegepast wanneer iemand onweerfobisch is geworden door een trauma. Terwijl de cliënt met zijn ogen een bewegend object volgt, wordt het trauma opnieuw beleefd en in een positief daglicht geplaatst. Onweerfobie die in de kindertijd is ontstaan, wordt behandeld met gedragstherapie en psycho-educatie. Patiënten krijgen een draaiboek mee naar huis, waarin staat wat ze kunnen doen bij onweer. Een voorbeeld: bij elke onweersbui verder uit de kelder komen. Hulpverleners staan tijdens een onweersbui telefonisch paraat om patiënten door hun vrees heen te praten. Daarnaast is het mogelijk de patiënt te laten wennen aan harde knallen (desensitiseren). Ook leren ze hun gevoelens te registreren en krijgen ze informatie over reacties op onweer. Uit de praktijk blijkt dat bijna iedereen van een onweerfobie af te helpen is. Als het weer meewerkt, kan dit zelfs binnen één seizoen!
Bron: gezondheidsnet
Every cloud has a silver lining
zeer herkenbaar,ik werd vroeger uit bed gehaald door mijn ouders.
stekkers werden er allemaal uitgehaald en kaarsen aan.
ben heel bang geweest voor onweer maar is gelukkig minder geworden
kan er nu rustig naar kijken maar wel binneshuis, gaat er niet door naar buiten no way
stekkers werden er allemaal uitgehaald en kaarsen aan.
ben heel bang geweest voor onweer maar is gelukkig minder geworden
kan er nu rustig naar kijken maar wel binneshuis, gaat er niet door naar buiten no way
Vorige weekmaandag wou ik iemand van zijn fobie afhelpen,toen zei ik van ga maar mee dan gaan we onder het afdakje staan en dan zie je dat het niet erg is.
Ineens komt er een blikseminslag van 500 meter van ons vandaan
Dus die is nog steeds niet van zijn fobie af. | Gewijzigd: 20 juli 2010, 14:36 uur, door melvin344
Ineens komt er een blikseminslag van 500 meter van ons vandaan
Dus die is nog steeds niet van zijn fobie af. | Gewijzigd: 20 juli 2010, 14:36 uur, door melvin344
Ook ik werd 's nachts uit bed gehaald en werden de stekkers overal uitgehaald. Ik dacht altijd dat onweer iets heel ergs was. Mijn moeder was ook bang voor onweer en ik nam het achteraf gezien ook over. Mijn angst voor onweer werd met de jaren minder. Maar, op een of ander manier bleef mijn angst toch nog een obsessie zoals buienradar in de gaten houden als er onweer werd voorspelt. Begin 2010 heb ik door overspannenheid bij de psych gelopen en kreeg daar EMDR. Die behandeling sloeg heel goed aan. Ik heb toen gevraagd of mijn angs voor onweer wou proberen om te zetten naar gezonde angst. Dit werkte heel goed en mijn angst is nu gezonde angst.
Zoals met alle angsten is de angst voor onweer een irreële angst.
De kans dat je iets overkomt door onweer of bliksem is gering.
Het is nooit 100% uit te sluiten dat er iets gebeurd maar dat is met alles zo.
Je moet dus gewoon de feiten op een rijtje zetten en je afvragen waarom je angstig bent voor onweer.
Een forum (zoals dit) lezen kan ook helpen.
Je wordt dan in ieder geval gewaarschuwd voor naderend onweer en je kunt je er dan op voorbereiden.
Het onweer kan je dan niet overvallen, want dat lijkt me zeker niet prettig al je al angstig bent.
Het kan overigens geen kwaad om de stekkers uit je TV/radio te trekken. Blikseminslag ergens in de buurt kan wel degelijk tot schade leiden. Dat heeft niets met angst te maken met meer met gezond verstand om schade te voorkomen.
De kans dat je iets overkomt door onweer of bliksem is gering.
Het is nooit 100% uit te sluiten dat er iets gebeurd maar dat is met alles zo.
Je moet dus gewoon de feiten op een rijtje zetten en je afvragen waarom je angstig bent voor onweer.
Een forum (zoals dit) lezen kan ook helpen.
Je wordt dan in ieder geval gewaarschuwd voor naderend onweer en je kunt je er dan op voorbereiden.
Het onweer kan je dan niet overvallen, want dat lijkt me zeker niet prettig al je al angstig bent.
Het kan overigens geen kwaad om de stekkers uit je TV/radio te trekken. Blikseminslag ergens in de buurt kan wel degelijk tot schade leiden. Dat heeft niets met angst te maken met meer met gezond verstand om schade te voorkomen.
En ook voo rmij is dit heel herkenbaar.
Ik kreeg altijd last van hyperventilatie.
Voor me angst ben ik vorig jaar naar een psycholoog geweest. Helaas heeft dit vrij weinig opgeleverd aangezien het je overkomt en je het niet weg kan halen (als bijv een spin of kan ontwijken bij bijv een tunnel).
Ik heb toen Oxazepam gekregen en die werkt heel goed voor mij. Ik moet wel nog steeds in een kamer zitten waar ik NIKS kan zien. Horen gaat al iets beter, me Ipodgeluid is gehalveerd. Maar me hyperventilatie en trillingen zijn over.
Wel check ik nog heel vaak het weerbericht en de buienradar op de dag zelf om dan plannen te maken waar ik me dag ga doorbrengen.
Ik ben inmiddels een beetje op weg dus met het geluid. Nu de rest nog.
(de reden dat ik er bang voor ben is al van jongs af aan. Heb altijd schrikreacties gehad bij harde knallen, dus ook angst voor vuurwerk. Daarbij komt nog dat ik ontzettend veel mee heb gemaakt met vuur. En toen 5 jaar geleden 2 klasgenootjes om zijn gekomen door de bliksem was het gedaan.
Angsten dus voor vuur, vuurwerk maar het meest nog voor onweer, omdat je daar niks tegen kan doen) | Gewijzigd: 20 juli 2010, 16:19 uur, door channiej
Ik kreeg altijd last van hyperventilatie.
Voor me angst ben ik vorig jaar naar een psycholoog geweest. Helaas heeft dit vrij weinig opgeleverd aangezien het je overkomt en je het niet weg kan halen (als bijv een spin of kan ontwijken bij bijv een tunnel).
Ik heb toen Oxazepam gekregen en die werkt heel goed voor mij. Ik moet wel nog steeds in een kamer zitten waar ik NIKS kan zien. Horen gaat al iets beter, me Ipodgeluid is gehalveerd. Maar me hyperventilatie en trillingen zijn over.
Wel check ik nog heel vaak het weerbericht en de buienradar op de dag zelf om dan plannen te maken waar ik me dag ga doorbrengen.
Ik ben inmiddels een beetje op weg dus met het geluid. Nu de rest nog.
(de reden dat ik er bang voor ben is al van jongs af aan. Heb altijd schrikreacties gehad bij harde knallen, dus ook angst voor vuurwerk. Daarbij komt nog dat ik ontzettend veel mee heb gemaakt met vuur. En toen 5 jaar geleden 2 klasgenootjes om zijn gekomen door de bliksem was het gedaan.
Angsten dus voor vuur, vuurwerk maar het meest nog voor onweer, omdat je daar niks tegen kan doen) | Gewijzigd: 20 juli 2010, 16:19 uur, door channiej
Onweersdagen 2011: 66 juni; 28/29 juni; 21 en 23 augustus, 26 augustus, 3/4 september
heeel herkenbaar ook voor mij. Mij helpt het juist om op onweeronline te zitten, en te chatten met zowel liefhebbers als mede-angstigen. Ben al wat stapjes verder gekomen! De gordijnen gaan niet meer dicht, mijn ipod blijft soms helemaal af, de stekkers gaan er niet meer uit (tenzij noodweer boven mijn hoofd maar dat vind ik gezond verstand) en soms maak ik foto's (als het op afstand is). Maar de angst? Poe. die blijft hoor. Zeker bij voorspellingen/verwachtingen! Dat vind ik vreselijk. Wat ik nu probeer (is ook een tip voor anderen misschien), is me NIET alvast druk te maken voor de volgende bui of voorspelling. Negen van de tien keer valt het namelijk mee.
Nog een dikke anderhalve maand voor ons angsthaasjes, dan is het "seizoen" over. Krijgen we heus nog wel onweer, maar dan is het dikke hitte ontladingsonweer wel een hele kleine kans
Nog een dikke anderhalve maand voor ons angsthaasjes, dan is het "seizoen" over. Krijgen we heus nog wel onweer, maar dan is het dikke hitte ontladingsonweer wel een hele kleine kans
Citaat van Janet1814, dinsdag 20 juli 2010, 16:31 uur
Nog een dikke anderhalve maand voor ons angsthaasjes, dan is het "seizoen" over. Krijgen we heus nog wel onweer, maar dan is het dikke hitte ontladingsonweer wel een hele kleine kans
Euh winteronweer is heftiger dan zomeronweer Maar zou gewoon in een auto gaan zitten op een open plaats, auto is het veiligste waar je je maar kunt bevinden
Euh winteronweer is heftiger dan zomeronweer Maar zou gewoon in een auto gaan zitten op een open plaats, auto is het veiligste waar je je maar kunt bevinden
Ook dit stukje is voor mij heel herkenbaar,ik ben als de dood van onweer,tegenwoordig durf ik wel steeds meer buiten te gaan kijken.Maar vroeger toen ik nog wat jonger was heeft de bliksem zowat me vader geraakt en sinds dien harstikke bang er voor.Hij was bij de overburen en wilde terug naar huis komen,en uit het niets kwam er ineens een onweersbui op zetten,pff dan schrik je wel als je ziet dat je vader bijna geraakt wordt want het scheelde niet veel.Maar dankzij o-o begint me angst beetje bij beetje minder te worden ik hoop er op een dag helemaal van af te zijn.
daar ik ook redelijk bang ben voor onweer, lekker binnen blijven dus.ramen en deuren lekker dicht. weet ik dat de auto een veilige plek is om in te zitten ,maar hoe zit dat dan met een cabrio (heb er sinds kort eentje),maar heb er nog niet mee gereden met bliksem,ga dan ook gewoon niet weg, wat als daar de bliksem inslaat zit ten slotte geen vast dak op(linnen)wie heefft daar enige ervaring mee, vriendeljke groeten Theo
Heerhugowaard
Citaat van Verwijderde_gebruiker_01, dinsdag 20 juli 2010, 16:50 uur
Euh winteronweer is heftiger dan zomeronweer Maar zou gewoon in een auto gaan zitten op een open plaats, auto is het veiligste waar je je maar kunt bevinden
Wat gebeurt er met winteronweer dan?
Wat gebeurt er met winteronweer dan?
Maxim1110
Lid
Woonplaats: Nijmegen(ma-vr), Eindhoven(weekend)
Berichten: 4041
Lid sinds: 25 okt. 2009
Bij winteronweer is de bliksemfrequentie weliswaar vaak lager, maar de wolken hangen ook veel lager bij de grond waardoor de kans op een cg inslag veel groter is
Helemaal vernieuwd: mijn eigen fotografiewebsite: www.maximvanasseldonk.com
Volg me ook op twitter: https://twitter.com/#!/PhotographyMvA
En like me op facebook: http://www.facebook.com/MaximVanAsseldonkPhotography
Volg me ook op twitter: https://twitter.com/#!/PhotographyMvA
En like me op facebook: http://www.facebook.com/MaximVanAsseldonkPhotography
Erg interessant en hoe ontzettend waar.
Ikzelf was panisch en zal niet gauw de eerste onweersbui vergeten toen ik hier op de chat zat (al een overwinning op zich )
Wilde eindelijk wel eens weten waar ik zo bang voor was. Nu ik het weet en wat ervaringen rijker ben plus luisteren naar hen die weten wat onweer is en inhoudt is die angst anders.
Of ik blij wordt van onweer weet ik (nog) niet. Ik wacht het wel af maar weet nu wel dat kleine stapjes beter werken dan forceren
De paniek van 'er komt misschien' onweer is in ieder geval voorbij, en het wachten op die onweer is al een crime an zich | Gewijzigd: 20 juli 2010, 19:38 uur, door Marjoo
Ikzelf was panisch en zal niet gauw de eerste onweersbui vergeten toen ik hier op de chat zat (al een overwinning op zich )
Wilde eindelijk wel eens weten waar ik zo bang voor was. Nu ik het weet en wat ervaringen rijker ben plus luisteren naar hen die weten wat onweer is en inhoudt is die angst anders.
Of ik blij wordt van onweer weet ik (nog) niet. Ik wacht het wel af maar weet nu wel dat kleine stapjes beter werken dan forceren
De paniek van 'er komt misschien' onweer is in ieder geval voorbij, en het wachten op die onweer is al een crime an zich | Gewijzigd: 20 juli 2010, 19:38 uur, door Marjoo
Ik lees nu een paar keer iets over stekkers eruit halen.
Dat is OK, maar doe het dan wel op tijd.
Zogauw je onweer kunt horen, is er gevaar, een bliksem kan tientallen kilometers lang zijn.
Dus op tijd je stekkers eruit (als je dat al wilt).
De clou is om niet aan metalen leidingen te zitten vlak voor, tijdens, of vlak na een onweersbui.
Dit is niet om je banger te maken, dit is kennis. Vroeger stierven door onweer meer mensen dan nu,
vooral door gebrek aan kennis. De hedendaagse sterfgevallen zijn vooral te wijten aan dat de mensen
gewoon buiten zijn, op het strand liggen, aan het golfen zijn, met een vaste lijn aan het bellen zijn enz.
Misschien helpt het ook om het aantal bliksemdoden af te zetten tegen het totaal aantal sterfgevallen:
dat is in nederland per jaar: 2 a 3 tegen 140.000. (CBS). Je moet je dus meer zorgen maken als je je bijvoorbeeld
in het verkeer begeeft, dan over onweer.
In amerika heeft men ook wat onderzoek gedaan: de meeste slachtoffers zijn jongere mannen !
Dat zullen dan hoogstwaarschijnlijk de chasers zijn.
Dat is OK, maar doe het dan wel op tijd.
Zogauw je onweer kunt horen, is er gevaar, een bliksem kan tientallen kilometers lang zijn.
Dus op tijd je stekkers eruit (als je dat al wilt).
De clou is om niet aan metalen leidingen te zitten vlak voor, tijdens, of vlak na een onweersbui.
Dit is niet om je banger te maken, dit is kennis. Vroeger stierven door onweer meer mensen dan nu,
vooral door gebrek aan kennis. De hedendaagse sterfgevallen zijn vooral te wijten aan dat de mensen
gewoon buiten zijn, op het strand liggen, aan het golfen zijn, met een vaste lijn aan het bellen zijn enz.
Misschien helpt het ook om het aantal bliksemdoden af te zetten tegen het totaal aantal sterfgevallen:
dat is in nederland per jaar: 2 a 3 tegen 140.000. (CBS). Je moet je dus meer zorgen maken als je je bijvoorbeeld
in het verkeer begeeft, dan over onweer.
In amerika heeft men ook wat onderzoek gedaan: de meeste slachtoffers zijn jongere mannen !
Dat zullen dan hoogstwaarschijnlijk de chasers zijn.
Herkenbaar allemaal!
Ik was ook panisch voor onweer. Vooral dankzij een paar actieve onweerszomers toen we nog op een boerderij op de vlakte woonden. Leverde zelfs wel steekvlammen uit apparaten op. Bijzonder was dat we ooit een keer een tv hadden die geen enkele stekker waar dan ook maar in had zitten en door pure inductiespanning om zeep ging (inslag op ong. 10 meter afstand).
Sindsdien ben ik als de dood voor onweer. En het slaat hier behoorlijk vaak vlakbij in.
Maarrrr...
Zoals Jan al zei zit je veilig in een auto. Er kan je daar gewoon niets gebeuren (binnen ook niet, maar dat wil er na die boerderij niet meer in) dus hoe laat en wanneer het onweer dan ook is: ik zit in de auto als het dichtbij komt. Bijkomend voordeel is dat dat erg mooie foto's oplevert.
Vorige week nog een inslag vlakbij de auto gehad en het deed me weinig (ik had er tot mijn eigen verbazing wel lol in). Als dat gebeurt als ik in mijn bed lig dan gaat mn hartslag naar 200... Ik slaap toch niet met onweer, dus kan ik net zo goed in de auto gaan rondrijden.
Het blijft een automatische reactie: je gek schrikken bij een inslag vlakbij, maar door constant jaar na jaar op mezelf in te praten, alle gevaren (en de onmogelijkheid dat jou wat daarbij overkomt) voor mezelf doornemen merk ik dat het minder wordt. 's Nachts als het me onverwacht overvalt knal ik gewoon oordopjes erin en zorg ik dat er geen licht bij mn ogen kan komen. Door de knallen en flitsen te dempen wen je er ook langzaamaan aan.
En probeer de angst die je voelt te linken aan de opwinding van bijvoorbeeld een achtbaan. Probeer jezelf verslaafd te maken aan de adrenaline en voor je het weet ben je volgens mij een onweersjunky... Zijn er meer van hier...
Ik was ook panisch voor onweer. Vooral dankzij een paar actieve onweerszomers toen we nog op een boerderij op de vlakte woonden. Leverde zelfs wel steekvlammen uit apparaten op. Bijzonder was dat we ooit een keer een tv hadden die geen enkele stekker waar dan ook maar in had zitten en door pure inductiespanning om zeep ging (inslag op ong. 10 meter afstand).
Sindsdien ben ik als de dood voor onweer. En het slaat hier behoorlijk vaak vlakbij in.
Maarrrr...
Zoals Jan al zei zit je veilig in een auto. Er kan je daar gewoon niets gebeuren (binnen ook niet, maar dat wil er na die boerderij niet meer in) dus hoe laat en wanneer het onweer dan ook is: ik zit in de auto als het dichtbij komt. Bijkomend voordeel is dat dat erg mooie foto's oplevert.
Vorige week nog een inslag vlakbij de auto gehad en het deed me weinig (ik had er tot mijn eigen verbazing wel lol in). Als dat gebeurt als ik in mijn bed lig dan gaat mn hartslag naar 200... Ik slaap toch niet met onweer, dus kan ik net zo goed in de auto gaan rondrijden.
Het blijft een automatische reactie: je gek schrikken bij een inslag vlakbij, maar door constant jaar na jaar op mezelf in te praten, alle gevaren (en de onmogelijkheid dat jou wat daarbij overkomt) voor mezelf doornemen merk ik dat het minder wordt. 's Nachts als het me onverwacht overvalt knal ik gewoon oordopjes erin en zorg ik dat er geen licht bij mn ogen kan komen. Door de knallen en flitsen te dempen wen je er ook langzaamaan aan.
En probeer de angst die je voelt te linken aan de opwinding van bijvoorbeeld een achtbaan. Probeer jezelf verslaafd te maken aan de adrenaline en voor je het weet ben je volgens mij een onweersjunky... Zijn er meer van hier...
Jelte Media: webdesign, fotografie en video van Terschelling
H2O Hotel Terschelling: Mijn werk en weerchasecentrum. Hotelkamers met fantastisch uitzicht over de wolken!
H2O Hotel Terschelling: Mijn werk en weerchasecentrum. Hotelkamers met fantastisch uitzicht over de wolken!
En ook ik herken me heel erg in de fobie, althans, ik heb um ver overwonnen! Ik kan nu op mijn gemakkie naar bliksems kijken, ga ze zelfs "spotten" als dr een onweersbui aankomt, maar desalniettemin (pff wat een woord ) schrik nog steeds enorm als dr een inslag vlakbij is. Maar als ik eenpaar jaar geleden keek, toen durfde ik dus echt niet in de buurt van ramen te staan, en lag ik snachts met een kussen over mijn hoofd te janken tegen mijn man aan. Heb denk ik een beetje kunnen relativeren wat er vroeger gebeurd is (blikseminslag thuis). Maar dan nog, ik kan het niet laten om de radars en o-o in de gaten te houden :P
Citaat van bikkel, dinsdag 20 juli 2010, 18:03 uur
daar ik ook redelijk bang ben voor onweer, lekker binnen blijven dus.ramen en deuren lekker dicht. weet ik dat de auto een veilige plek is om in te zitten ,maar hoe zit dat dan met een cabrio (heb er sinds kort eentje),maar heb er nog niet mee gereden met bliksem,ga dan ook gewoon niet weg, wat als daar de bliksem inslaat zit ten slotte geen vast dak op(linnen)wie heeft daar enige ervaring mee, vriendelijke groeten Theo
Een auto is veilig omdat het metaal als een kooi van Faraday fungeert.
Een cabrio heeft echter geen gesloten metalen dak, alleen misschien een strip of balk van metaal. Dat is onvoldoende om een kooi van Faraday te vormen. Een cabrio is dus niet veilig.
Er zijn uitzonderingen, er zijn autofabrikanten die metaal in het kunststof cabriodak verwerken zodat er wel een kooi gevormd kan worden. Dat zou je dus eerst goed moeten navragen of jouw auto dat ook heeft.
Op Youtube kun je wel filmpjes vinden die laten zien wat het principe van de kooi van Faraday is.
Zoals je ziet ben je in een kooi volkomen veilig.
Zie dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=Zi4kXgDBFhw
Een auto is veilig omdat het metaal als een kooi van Faraday fungeert.
Een cabrio heeft echter geen gesloten metalen dak, alleen misschien een strip of balk van metaal. Dat is onvoldoende om een kooi van Faraday te vormen. Een cabrio is dus niet veilig.
Er zijn uitzonderingen, er zijn autofabrikanten die metaal in het kunststof cabriodak verwerken zodat er wel een kooi gevormd kan worden. Dat zou je dus eerst goed moeten navragen of jouw auto dat ook heeft.
Op Youtube kun je wel filmpjes vinden die laten zien wat het principe van de kooi van Faraday is.
Zoals je ziet ben je in een kooi volkomen veilig.
Zie dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=Zi4kXgDBFhw
