Alleen de magnetische Noordpool verschuift, dat is iets anders dan de topografische Noordpool.
Klopt...maar alsnog verschuift dan de ''Noordpool''....wat me ook opvalt is dat ze t alleen over wamer worden hebben...Dat smeltwater is vooralsnog koud...asl dat door de stromingen word meegenomen en bij de noord-atlantische stroom terecht komt dan kan t ook kouder worden...Die stroom word namelijk al aangevallen door t smeltwater bij groendland...we gaan t meemaken
Al eerder schreven we op deze internetpagina dat de zeeën rondom Europa momenteel een stuk kouder zijn dan in andere jaren. De winter heeft zijn sporen achtergelaten en een grote zee als de Botnische Golf is nog steeds voor het overgrote deel bevroren. Terwijl het totale aandeel zee-ijs op het noordelijk halfrond tot en met half maart nog onder het gemiddelde was, heeft de laatste decade van de maartmaand een spurt gegeven en nu staan we op een totaal van 13.620.000 vierkante kilometer, tegen normaal 13.780.000 vierkante kilometer. We zitten dus sinds lange tijd weer rond een normale ijsbedekking. Wel is de verdeling van het ijs enigszins anders dan in de meeste andere jaren. En, betreft het voor een deel eenjarig ijs, wat gemakkelijk wegsmelt. De noordelijke vaarroute langs Siberië zal waarschijnlijk richting het najaar dus wel bevaarbaar worden.
Deze grafiek toont de ijsbedekking van de afgelopen twee jaar. Je ziet een duidelijke golfbeweging; in de late winter is er een piek, in het najaar is er steeds een dal. Momenteel zitten we voor begin april heel dicht tegen de gemiddelde zee-ijs bedekking aan. In het rood onderaan is de afwijking ten opzichte van normaal te zien. Die is nu nog maar heel erg klein; 160.000 vierkante kilometer.
Andere verdeling
In de meeste winters vormt zich dik ijs rondom de Noordpool en Groenland, maar ook ten noorden van Siberië en rondom Canada. De Hudsonbaai vriest dicht en bij Newfoundland komt een dikke laag ijs tot stand. Dit jaar is in het laatstgenoemde gebied en aan de zuidwestzijde van Groenland minder zee-ijs dan normaal ontstaan. Dat heeft alles te maken met de bijzondere atmosferische indeling tijdens de wintermaanden.
Op deze kaart is de bedekking door zee-ijs in verschillende kleuren weergegeven. Deze kleuren tonen de concentratie aan ijs. In de paarse gebieden is de ijsomving meer dan 90 procent, in de oranjegele gebieden tussen 85 en 90 procent.
Deze grafiek toont het oppervlak aan zeeijs op het noordelijk halfrond, vanaf december vorig jaar. De dikste lijn is de 'normaal', de gestreepte dunne lijn is de omvang van het ijs in de winter van 2006/2007, de blauwe lijn is de winter van dit jaar, tot aan begin april. De blauwe lijn toont een vrij snelle groeispurt in de afgelopen maand. Het gaat hier over het areaal dat ten minste voor 15 procent met zee-ijs is bedekt.
Daar waar Europa steeds ondergedompeld werd in koude lucht die vanuit het noorden binnen stroomde, daar lag er boven de westelijke en centrale delen van de Atlantische Oceaan steevast een hogedrukgebied. Dat hogedrukgebied veroorzaakte aan de oostzijde (‘Europese’zijde) vrijwel continu een koude noordelijke wind en aan de westzijde juist vrijwel continu een vrij milde zuidelijke luchtaanvoer. Dientengevolge is de St Lawrence Bay, de zee rond Nova Scotia en het zuidelijk deel van Newfoundland nagenoeg ijsvrij. Ook het zuidwesten van Groenland heeft beduidend minder ijs dan normaal. De noordwesthoek van Canada en ook het zuidwesten van Groenland hebben dus een tamelijk zachte winter achter de rug.
Sneeuwbedekking
Als we kijken naar het aandeel sneeuw dat momenteel op het noordelijk halfrond ligt, is dat nog steeds groot. Op de kaart hiernaast is te zien dat heel Siberië nog wit is, heel Finland en grote delen van Zweden en Noorwegen. Ook Schotland wordt nog in wit aangegeven, daar heeft het barre weer van vorige week niet alleen geleid tot stormwinden, maar ook tot flink wat sneeuw. Tot in de Yorkshire Dales (Noord-Engeland) ligt er nog sneeuw. Het zal daar aanvoelen als een winter zonder einde. Die winter begon op 19 december 2009 en is dus nog steeds niet voorbij.
Sneeuw- en ijsbedekking op het noordelijk halfrond. Het blauwe gaat over ijs, het witte over sneeuw. Scandinavie is nog behoorlijk wit. Ook IJsland en Schotland worden wit weergegeven. Nova Zembla is door ijs ingesloten, zij het wel veelal eenjarig ijs.
Dikte ijs
Het aandeel ijs wordt opgemeten door middel van satellieten. Deze kunnen niet de dikte van de ijslaag bepalen. Het dikste ijs zal zo’n 3 of 4 meter zijn en niet veel meer. Nieuwgevormd ijs zal gemiddeld zo’n 1,5 meter dik zijn. Dat Noordpoolijs niet veel dikker kan worden heeft alles te maken met de zeestromingen die het poolijs geleidelijk richting het oosten van Groenland voeren. Daar aangekomen smelt het langzaam, terwijl er op de Noordpool juist weer ijs vanuit de zeegebieden ten noorden van Siberië binnenschuift.
Wat is normaal aan ijsbedekking? Dat toont deze kaart van het NSIDC. Hieruit blijkt het gemis aan zee-ijs aan de oostkust van Canada: Nova Scotia, Newfoundland en de St Lawrence Bay. Ook een deel van de Labradorzee, die reikt totaan het zuidwesten van Groenland, zou bevroren moeten zijn, maar is het niet.
Het ijs heeft niet overal een bedekkingsgraad van 100 procent.
Het ijs dat eind maart nog is gevormd, zal behoorlijk dun zijn en dit voorjaar dan ook gemakkelijk smelten. De kaarten aangaande de zee-ijs-concentratie laten zien in hoeverre het ijs aaneengesloten is of meer in schotsen en plakken aanwezig is. Rondom de geografische Noordpool is het over een heel groot oppervlak aaneengesloten ijs. Meer naar de randen van het verspreidingsgebied wordt de concentratie variabeler. Zo is het ijs in de enorme Hudsonbaai (Canada) nog deels aaneengesloten, maar deels ook al wat verbrokkeld met ijspercentages van 70 tot 90 procent.
Bronnen: Meteo Consult, Cryosphere today, NOAA, NSIDC.