In het noordpoolgebied is de klimaatwijziging niet alleen een bedreiging voor het ijs. Ook veranderingen op de toendra kunnen de CO2-opstoot flink doen toenemen. Als die kale vlakte ontdooit, dan dreigen massa's organische koolstof in de Noordelijke IJszee terecht te komen, blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Göteborg (Zweden).
Op de onherbergzame toendra groeien alleen grassen, mossen en kleinere struiken. De bodem blijft voor het grootste deel van het jaar bevroren. In de zomer ontdooit alleen een dunne bovenlaag, ongeveer een halve meter diep.
Als de toendra helemaal smolt, dan zouden grote hoeveelheden organische koolstof vrijkomen, zegt onderzoeker Sofia Hjalmarsson. Die koolstof zit in de permafrostlaag opgeslagen. Het vrijgekomen organische afval komt in de rivieren terecht, bijvoorbeeld in de Lena, een van de langste rivieren ter wereld, en die voeren dat naar de Noordelijke IJszee, de oceaan in het noordpoolgebied. Als de koolstof wordt afgebroken in de kustwateren, dan leidt dit tot een aanzienlijke CO2-uitstoot, blijkt uit het onderzoek.
Hjalmarsson bestudeerde het koolstofsysteem in twee zones, enerzijds de Baltische Zee, met het Kattegat en Skagerrak, en anderzijds de kust voor Siberië met onder meer de Laptevzee. In beide gebieden worden de zeeën gevoed door grote hoeveelheden rivierwater met organische koolstof.
©MO