krienie komt ook kijken
Hoi Ik ben krienie, oftwel Karin, 32 jaar, woonachtig in Monster (onder Den Haag, bij zee).
Ik ben mijn leven lang al helemaal weergek.
Ik ben opgegroeid in brabant en mijn opa heeft de winhoos meegemaakt die op 10 augustus 1925 over het oosten van het land raasde. Hij had er een boekje over waar ik als kind al wekelijks in zat te bladeren en ik kon geen genoeg krijgen van zijn verhalen.
Als het onweerde 's nachts, moest mijn moeder me altijd wakker maken en dan ging ik samen met mijn zus gefascineerd voor het raam zitten kijken tot de bui voorbij was.
toen ik rond mijn 10e een keer een kleine windhoos (het was meer een dustdevil, maar hij trok wel drie dakpannen van het dak) bij mijn opa langs zag komen was ik helemaal niet meer te stuiten!
als puber kocht ik elke documentaire over bliksem en tornado's en ik was waarschijnlijk een van de eersten die bij de film 'twister' in de bioscoop zat te kwijlen hihi.
Als er in de buurt onweer hing sprong ik in de auto om er zo dicht mogelijk bij te komen.
van echt stormchasen is nooit wat gekomen (al zou ik nog steeds dolgraag een keer met een Amerikaans stormchase-team op pad gaan), maar als er serieus onweer voorspeld wordt ben ik nog steeds de hele dag zenuwachtig. Ik wordt serieus chagrijnig als er heftig onweer voorspeld is en het halve land wordt erop getracteerd....behalve ik!!
Als er onweer in de lucht hangt kan ik niet normaal autorijden...levensgevaarlijk want ik staar alleen maar omhoog.
en ook zonder onweer in de lucht hoor....ik ben een echte luchtfreak. zodra ik buiten kom kijk ik direct naar de lucht, de wolken en ik kan dan ook echt genieten van mooie wolken
vorige week zag ik nog een waterhoosje boven de kust hangen, toen ik naar mijn werk reed.....nou dan baal ik echt dat ik geen camera bij me heb hoor!!!
dus....dat ben ik. aangenaam
Ik ben mijn leven lang al helemaal weergek.
Ik ben opgegroeid in brabant en mijn opa heeft de winhoos meegemaakt die op 10 augustus 1925 over het oosten van het land raasde. Hij had er een boekje over waar ik als kind al wekelijks in zat te bladeren en ik kon geen genoeg krijgen van zijn verhalen.
Als het onweerde 's nachts, moest mijn moeder me altijd wakker maken en dan ging ik samen met mijn zus gefascineerd voor het raam zitten kijken tot de bui voorbij was.
toen ik rond mijn 10e een keer een kleine windhoos (het was meer een dustdevil, maar hij trok wel drie dakpannen van het dak) bij mijn opa langs zag komen was ik helemaal niet meer te stuiten!
als puber kocht ik elke documentaire over bliksem en tornado's en ik was waarschijnlijk een van de eersten die bij de film 'twister' in de bioscoop zat te kwijlen hihi.
Als er in de buurt onweer hing sprong ik in de auto om er zo dicht mogelijk bij te komen.
van echt stormchasen is nooit wat gekomen (al zou ik nog steeds dolgraag een keer met een Amerikaans stormchase-team op pad gaan), maar als er serieus onweer voorspeld wordt ben ik nog steeds de hele dag zenuwachtig. Ik wordt serieus chagrijnig als er heftig onweer voorspeld is en het halve land wordt erop getracteerd....behalve ik!!
Als er onweer in de lucht hangt kan ik niet normaal autorijden...levensgevaarlijk want ik staar alleen maar omhoog.
en ook zonder onweer in de lucht hoor....ik ben een echte luchtfreak. zodra ik buiten kom kijk ik direct naar de lucht, de wolken en ik kan dan ook echt genieten van mooie wolken
vorige week zag ik nog een waterhoosje boven de kust hangen, toen ik naar mijn werk reed.....nou dan baal ik echt dat ik geen camera bij me heb hoor!!!
dus....dat ben ik. aangenaam
