De laatste dagen gaat alles zo een beetje aan me voorbij. We lopen hier thuis allemaal met een krop in onze keel...

Maandag merkten we dat onze hond Sam (Dalmatier) een verdikking had ter hoogte van zijn keel. Woensdag zou mijn zus met hem naar de DA gaan. Toen het zover was bleek ook nog dat hij één van zijn achterbenen niet goed meer gebruikte en dat hij over heel zijn rug allemaal bultjes had. Heel vreemd.

Bij de DA aangekomen heeft die ons direct doorverwezen naar de dierenkliniek, we mochten er direct naar toe. Daar hebben ze bloed afgenomen, vocht uit zijn lymfeklier gehaald, foto's genomen van zijn rug, lever en nieren. Bleek daar dat hij wat water op zijn longen heeft en de opgezwollen lymfeklier drukt ook zijn luchtpijp omhoog. Verder drukt er ook een lymfekanaal op de zenuwbanen van zijn rug.

Helaas kon die professor er geen diagnose op plakken. Het zou kunnen zijn dat onze hond leukemie heeft. Maar het zou ook iets anders kunnen zijn. We moeten een week wachten op de uitslag van de labo resultaten.
We zijn naar huis gestuurd met antibiotica en pijnstillers.
Maar naarmate de tijd vooruit ging, ging ook onze hond achteruit. Hij kreunde constant van de pijn. Donderdag nacht hebben we gewoon niet geslapen. Zijn kreunen ging letterlijk door merg en been.
Dus gisterenmorgen toch maar weer contact opgenomen met de kliniek, moesten we de pijnstillers niet meer geven maar vervangen door cortisonen en iets om zijn maag te beschermen.

Gisterenavond leek het dan toch iets beter te gaan en nu kwam hij toch ook weer een beetje giezen aan tafel.
Nu is het bang afwachten op de uitslag van het lab en mogelijke diagnose.

Ook al is Sam maar een hond, voor ons is hij al bijna 9 jaar een lid van ons gezin. En ik kan jullie zeggen, het doet enorm pijn om hem zo te zien lijden. Maar we houden ons vast aan dat ene sprankeltje hoop dat misschien alles toch nog goed kan komen...

Hè jakkes wat een naar verhaal!
Natuurlijk is dat helemaal niet leuk! Ik heb zelf 2 katten waar ik verschrikkelijk dol op ben, en ik zou ook helemaal gek worden als daar wat mee zou gebeuren. Je houdt toch van ze, ook al is het 'maar een huisdier'.
Heel veel sterkte verder en hopelijk komt het allemaal goed!!!

Een zwaai van mijn kat Poema.

heel veel sterkte ermee en hoop dat het goed komt
ik zelf heb ook 1 maand afscheid moeten nemen van mijn lieve kat van 11 jaar hij had op eens een knobbel onder zijn tong en eten kon die ook niet normaal meer deed hem gewoon pijn dus ik naar de dierenarts heeft gekeken en kwam tot de conclusie dat hij tongkanker heeft en weg halen kon gewoon weg niet dus heeft die een spuitje gekregen van antibiotica en een pijnstiller maar niks heeft geholpen week daar na heb ik hem moeten laten inslapen gewoon omdat het niet meer ging en ik kon het niet langer aan zien dat hij zo verder moest dus heb ik die weg gekozen zodat hij geen pijn meer heeft ik weet het is een moeilijke keuze maar soms moet je die keuze gewoon maken omwille van het dier al is het niet leuk maar hoop echt voor je dat de hond er boven op komt en dat je er nog lang van kan genieten sucses

Veel stertke er mee.. kan me nog goed herinneren dat wij een jack-russel hadden die het me de longen had..
Hij was slechts 3 weken toen we hem hebben laten inslapen, en dat deed ons allen al veel pijn.. Kan me goed voorstellen als je je hond al jaren hebt dat het toch wel anders is..

Nogmaals sterkte!

Sterkt meid,
Heb zelf een hond gehad die 14 is geworden en weet hoe pijn het doet als er iets met dat beestje is..
Hoop dat het snel beter met hem gaat.

Bedankt allemaal voor jullie medeleven, het is fijn om jullie lieve berichtjes te lezen.

Vanmiddag leek Sam een beetje te heropleven, maar naarmate de dag vorderde zag ik hem terug achteruit gaan. Zijn ogen zitten diep in zijn hoofdje...en het is gewoon een hoopje ellende.
Was het al maar maandag, dan is er misschien duidelijkheid over zijn ziekte. Ofwel komt er een behandeling ofwel moeten we hem uit zijn lijden verlossen. Zoals hij daar nu ligt hoeft het voor mij niet meer.

We hebben destijds voor een Dalmatier gekozen omdat de gemiddelde levensverwachting bij dit ras 16 jaar is...hij is bijna 9.
Als pupje was hij helemaal wit, de vlekjes komen pas later. Wisten jullie dat hij twee vlekken heeft in de vorm van een hartje?

Aan iedereen die een vriendje is verloren, sterkte!!!

Ik zal zeker posten zodra er nieuws is, goed of slecht. Bedankt nog eens voor jullie steun!

Isabelle, veel sterkte!

heel veel sterkte Isabelle...

ik weet hoe verdrietig het is om een gezinslid (want dat zijn meestal dieren toch voor hun huisgenoten) pijn te zien hebben en niet te weten wat te moeten doen of wat er nou precies aan de hand is...

begin dit jaar is onze oudste poezebeest in 2 maanden tijd ook 2 keer heel ziek geweest, en de tweede keer dat ik met haar naar de DA ging wist ik niet of ze wel weer mee naar huis zou komen dus hebben de kinderen en ik en m'n vriend afscheid genomen... alle vijf (ja zelfs mijn vriend die al 1,5 jaar heel hard gilt dat hij niet van kattten houd maar wel elke avond met ze knuffelt en gepikeerd is als ze hem negeren ) dikke tranen en dikke kelen van verdriet...
gelukkig had ze niet waar we bang voor waren en mocht ze met een tweede zware AB-kuur toch mee naar huis...
maar ow wat deed het pijn om er alleen maar aan te denken dat ze er niet meer zou zijn...

ik hoop voor je dat er in ieder geval duidelijkheid komt over wat er nou aan de hand is...

Je huisdieren zijn inderdaad een deel van je gezin!!!

Heel veel sterkte toegewenst en ik hoop dat het goedkomt!!!

Ow meissie wat erg van je hond, echt heel naar als ze zo ziek zijn, net als 'n klein kind kun je ze het ook niet uitleggen wat er aan de hand is. Heel heel heeeeeel veel sterkte.

Liefs Patries