Van alle hemellichamen in het zonnestelsel lijkt de Saturnusmaan Titan het meest op de Aarde. Dat zeggen astronomen op de Algemene Vergadering van de Internationale Astronomische Unie in Rio de Janeiro, op basis van observaties van de Amerikaanse Saturnussonde Cassini.
Dikke atmosfeer
Als een van de grootste manen van ons zonnestelsel beschikt Titan over een dikke atmosfeer en zijn er stabiele 'plassen' van vloeibare stoffen op het oppervlak. De meren in noordelijke breedtegraden en her en der ook ter hoogte van de zuidelijke breedtegraden bevatten wellicht koolwaterstoffen zoals ethaan en methaan. Gezien de ijzige oppervlaktetemperatuur van min 180 graden Celsius kan er geen (vloeibaar) water zijn, tenzij als rotsvast diepbevoren ijs, zegt Rosaly Lopes van het Jet Propulsion Laboratory van de NASA in Pasadena.
Methaan
Op Titan neemt methaan dus de plaats in van het water in de hydrologische cyclus van verdamping en neerslag (regen of sneeuw). De stof kan voorkomen als gas, vloeibaar en vast. Methaanregen klieft kanalen doorheen het oppervlak, vormt er meren en zorgt voor erosie die de impactkraters van meteorieten, die de meeste andere werelden van gesteente pokdalig hebben gemaakt, wegveegt.
Vulkanen
Bovendien kent Titan vulkanische activiteit. In plaats van heet magma komt uit die 'cryovulkanen' echter waterijs en ammoniak tevoorschijn. De ammoniak komt op de hellingen van die vulkanen terecht, waar het goedje verdampt. Samen met methaan en stikstof is ammoniak de belangrijkste component van de atmosfeer van de maan, die bijna zo groot is als Mars.
Duinen en bergen
Nog gelijkend op de Aarde zijn door koude winden gevormde duinen (eerder bestaande uit ijskristallen dan uit zand) en bergketens. Die bergen zijn misschien tektonisch ontstaan toen de korst van Titan compresseerde wanneer die diepbevroren raakte. Op Aarde daarentegen blijft de aardkorst bewegen, met bijvoorbeeld aardbevingen tot gevolg.
©Hln | Gewijzigd: 12 juni 2017, 16:42 uur, door Joyce.s