Het wegsmelten van de belangrijkste poolijsvelden zal de zeespiegel niet love-uzoveel doen rijzen als in voorgaande onderzoeken is beweerd. Een team van onderzoekers kwam met dit bericht in Science. Waar men eerst sprak over 5 tot 6 meter, komen de onderzoekers met hoogop 3,3 meter als de West Antarctische ijsplaat totaal zou verdwijnen. Deze verdwijning zou volgens de wetenschappers niet een kwestie van een paar jaar zijn maar van meerdere eeuwen.
De wereld heeft drie ijsvlakken: Groenland, Oost Antarctica en West Antarctica. De laatste wordt beschouwd als de meest kwetsbare bij klimaatveranderingen. Professor Bamber, van de Bristol University Glaciology Centre:
“Voor meer dan 30 jaar is het idee dat West Antarctica onstabiel is. Deze instabiliteit betekend dat de ijsplaat mogelijk snel zou kunnen instorten of dat er in hoog tempo ijs in de oceaan verdwijnt. Toen dit idee eind jaren 70 opkwam, schatte men in dat de zeespiegel met 5 meter zou stijgen als dit zou gebeuren. Maar niemand heeft deze calculatie op basis van huidige data en kennis van de klimaatdynamiek opnieuw onderzocht. De originele schattingen waren gebaseerd op nogal basale ijsbasis gegevens.†Of het ijs gaat verdwijnen, is maar zeer de vraag. Recente studies geven aan dat er eerder sprake is van afkoeling van het klimaat en een stormachtige groei van het ijs.
Vanaf september 2008 tot nu is namelijk het ijs sinds 29 jaar niet zo snel toegenomen. Dit meldt het Illinois University Arctic Climate Research Center aan de hand van satellietwaarnemingen van de noordelijke en zuidelijke poolregionen. Ieder jaar smelten er miljoenen vierkante kilometers aan zee-ijs en dit bevriest weer in de winter. Zee-ijs drijft en reageert veel sneller op veranderingen in temperatuur dan landijs. Daarmee is het een bruikbare barometer.
’Over de afgelopen 30 jaar hebben we meer ijsdikte gegevens verzameld over geheel Antarctica dan ooit tevoren, in het bijzonder West-Antarctica. We hebben ook een veel betere oppervlakte topografie. Deze twee datagegevens zijn doorslaggevend om twee zaken te bepalen.
Het eerste is weten welk volume aan ijs bijdraagt aan een stijgende zeespiegel en de tweede is een beter begrip van het instabiele gebied in West Antarctica dat potentieel ontvankelijk is voor dit verval. ‘
Terug naar professor Bamber: ‘ Een mogelijke zeespiegelstijging is niet gelijk verdeeld over de wereldoceanen, dit als gevolg van disrupties in het zwartekrachtveld van de aarde. Het blijkt dat de maximale stijging gecentreerd is rond 40 graden langs de Atlantische en Pacific kust van Noord Amerika. Maar zoals we er nu tegen aankijken, zijn er meerdere eeuwen nodig om al het ijs van West-Antarctica te laten smelten. ‘
Meten is weten. Helaas wordt de huidige klimaatdiscussie gedomineerd door een allesoverheersend doemscenario, een politieke agenda en weinig tot geen aandacht voor onderzoek dat de mening van het IPCC tegenspreekt.
©Vrijspreker.nl