Prachtig stukje Kevin. Alleen ik ben niet zo kapot van de buienradar. De metingen die ze verrichten kloppen gewoon niet. Dat hebben ze afgelopen winter nog maar eens bewezen.

Mja dat zou je zeggen maar het is wel raar dat andere radars het wel aangeven en buienradar niet.

Tja buienradar is inderdaad een belangrijke bron van rescente weersinformatie voor ons (on)weer liefhebbers. Toch, kijk ik altijd met een beetje heimwee terug naar de tijden waarin we deze waardevolle informatiebron nog niet hadden.
De wereld is door internet een stuk kleiner geworden en als je wilt kun je nu zonder problemen het weer over de hele planeet tot in den treuren volgen. Met de komst van gemakkelijk te verkrijgen informatie via internet is uiteraard hetzelfde gebeurt met Nederland.
Voor die tijd was het namelijk zo dat je het met veel minder en vooral minder accurate informatie moest doen. Dat hield in dat je voor jou gebied en eventuele onweerskansen maar op de dienstdoende meteoroloog en eigen waarnemingen moest afgaan. Dit resulteerde in mijn geval in het doorslaan van mijn toen nog in de kinderschoenen staande weerhobby. Ik kon uren naar buieten kijken op zoek naar die ene opbollende stapelwolk of naar het langzaam wit wordende landschap.
Niet alleen bij onweerssituaties, maar ook sneeuw en veel wind waren favoriet. Eigenlijk alle extremen in het Nederlandse klimaat fascineerde mij. Ik vermaakte me kostelijk zo vlak bij het zolderraam, ik wist van alle radiozenders wanneer er een weerbericht gepland stond, en luisterde dan vele malen per dag hoe het er voor stond. Ik begon ook dingetjes te noteren en bij te houden in boekjes en probeerde zoveel mogelijk kennis op te doen.
Als er dan een keer een nachtelijk onweer begon of het werd langzaam wit, dan kwam dat als een behoorlijke verassing en was de spanning/vreugde niet meer te houden.
Meerder malen heb ik mijn ouders tot wanhoop gedreven als ik midden in de nacht mijn bed uit holde en het hele huis wakker maakte voor een onweersbui in de verte of het vallen van een sneeuwvlok.
Het gebeurde niet zelden dat ik naar zolder rende (waar ik later ook zou slapen) om met mijn halve lichaam uit het raam te hangen (gevaarlijk!) om een nóg beter zicht op een bui te verkijgen. Ik genoot toen met volle teugen en op een andere manier van mijn weerhobby dan nu.
Tegenwoordig is er bij mij door een opleiding meteo en door de enorme berg aan beschikbare informatie weinig verassing meer in het weer te bekennen. En als het dan wél gebeurt, en dat gebeurt gelukkig toch wel regelmatig in deze business, dan komt dat gevoel weer boven. Het gevoel wat ik had als klein kind, starend door het zolderraam, levend in een wereld van wolken en wind, een wereld vol dynamiek, rust en soms chaos, op zoek naar de ene opbollende stapelwolk op die warme zomeravond.....

Groeten,

Marsel

Ik heb ook nog in schriftjes geschreven als er weer een lekker onweer was, ik heb er nog een paar, ik was toen niet minder enthousiast als nu!

Mooi geschreven Kevin! Ik hoop alleen dat er aan de site van buienradar wat wordt gedaan want elke keer als er iets op til is ligt de site er gewoon uit.

Waar is de tijd dat we het moesten hebben van de weerpraatjes van Armand Pien?

Mijn grootvader en vader (allen tuinbouwers) konden aan de lucht en de vogels zien wat voor weer we kregen. Hun leven werd toen nog heel hard beïnvloed door de natuur.
Helaas heb ik de gave niet, maar heb gelukkig wel mijn pc

In ieder geval mijn fascinatie voor "het weer" heb ik zeker van hun doorgekregen. Tot grote frustratie van mijn zus. Ik kan namelijk ook helemaal door het dak gaan van opwinding wanneer er weer wat staat te gebeuren in de lucht.