Mijn verhaal over hoe onweer in elkaar zit...
Ervaringen met onweer / angst voor onweer
Mijn verhaal over hoe onweer in elkaar zit...
Hoi,
Ik ben van 3 december(2007) t/m 31 mei 2008 in Oklahoma, en omringende staten geweest. Ik heb hier een cursus/studie over het weer gevolgd. Ik heb mij destijds aangemeld bij Het Amerikaanse weerinstituut (National Weather Service) in Norman, Oklahoma. Door deze studie heb ik toegang gekregen tot duizenden artikelen, vooral over onderzoeken naar onweer. Hier in dit, lange verhaal leg ik uit wat ik heb geleerd over onweer, en hoe het volgens mij inzien in elkaar zit. Ik vind het toch wel leuk om te vertellen, en ik zou heel graag ook wat reacties van jullie willen horen.
Laat ik beginnen bij het ontstaan van onweersbuien. Ze ontstaan altijd door 2 luchtsoorten die samen komen, en daardoor botsen, zodat de lucht geneigd is om zich omhoog te plaatsen. Dit kan op verschillende manieren. Ik noem hier onder enkele:
- Koufront:
Warme lucht komt ik aanraking met koude lucht. De koude lucht is zwaarder als warme lucht. Hierdoor ontstaan sterke opwaartse luchtstromingen, want de warme lucht word door de koude lucht omhoog gestuwd. Daardoor ontstaat wrijving en er zullen zich cumulus wolken vormen. Bij sterke stijgingen van de warme luchtbellen kunnen deze onschuldige cumulus wolken zich vormen tot onweersbuien. Niet zelden gaat het bij een Koufront gepaard in een straks gelijnd gebied van koude lucht. Zo'n gebied met op-gelijnde convectie noemen wij een buienlijn, en wanneer goed georganiseerd; een squall line. Door de outflow van zwaar op-gelijnde convectie kunnen randverschijnselen ontstaan zoals een shelfcloud of rolwolk. Niet zelden kunnen deze ook gepaard gaan met zware windstoten. Onweer op een koufront word vaak frontaal onweer genoemd.
- Warmtefront:
Hier is de situatie echter andersom; alleen ontstaan in warmtefront onweer echter minder snel onweersbuien, aangezien de luchtmassa in deze situatie vaak een stuk stabieler is als een koufront. Bij een regengebied met frontale regen kunnen vooral in de zomer verscholen onweersbuien voorkomen. (Denk aan 15 juli 2007). Vandaar dus dat warmte fronten vaak slechts gepaard gaan met frontale neerslag.
- Surface based onweersbuien / warmte onweer
Deze onweersbuien worden zogenoemd vanaf de grond getriggerd. Wanneer op een warme zomerdag, de zon flink schijnt word het aardoppervlak warm. In de namiddag gaat deze warme lucht vaak stijgen omdat de omringende lucht langzaam afkoelt. Hierdoor ontstaat op-gelijding van warme lucht. Er moet echter wel aan een voorwaarde worden voldaan. Er MOET onstabiliteit aanwezig zijn, zo niet dan zal de dag droog verlopen met wat cumulus wolken. Een goede trigger voor vanaf de grond getriggerde buien is een Convergentielijn. (zie hieronder). Wanneer er gunstige omstandigheden zijn zoals low-level shear en hoge cape/lifted waarden kunnen Supercellen ontstaan.
Extra info: Convergentielijn
Een convergentielijn ontstaat waar 2 luchtstromingen naar elkaar toe waaien. Bijvoorbeeld wind vanuit het Zuidwesten en zuidoosten. Op deze plaats ontstaat een overschot aan lucht, en de lucht zal daarom omhoog gestuwd worden. Als de wind uit ZW en ZO komt zal de convergentielijn meestal van Z naar N georiënteerd liggen. Een convergentielijn kan vooral in de zomer voor heftige onweersbuien vormen. Een conv. lijn is vooral op de satelliet beelden te herkennen als een op-gelijnde wolkenband. Het is soms net een tijdbom; op de conv. lijn zitten al uren cumulus wolken. In de namiddag ontploft de hele lijn, en er ontstaat nu een lange trein met heftige onweersbuien. (Denk aan 10 april 2009).
- Polaire onweersbuien
Polaire onweersbuien komen vooral in het najaar en in de winter voor. Maar ook in de zomer komen ze voor. Wanneer vanuit het Noordwesten koele polaire lucht aangevoerd word, ontstaan vaak in de kustgebieden 'polaire' onweersbuien. Het zijn vaak losse buien, maar niet zelden ook in on-georganiseerde clusters. Desalniettemin kunnen het stevige buien zijn. (Denk aan 23 augustus 2008). De koele lucht beperkt zich vooral tot de kustgebieden, vandaar dat dit type buien hier ook het meest voor komt. Koelere lucht stroomt de kustgebieden in, zodat de warmere lucht vanuit het binnenland hiermee in aanraking komt, hierdoor ontstaat natuurlijk op-gelijding van warme lucht, zodat er gemakkelijk buien ontstaan. Vooral in het najaar en in de winter kunnen er in deze situaties talrijke buien ontstaan.
- Koudeput
Met een koude put bedoelen we koude bovenlucht die door lage- en hoge drukgebieden heen en weer gemanoeuvreerd worden. Doordat er veel koude luchtlagen zijn ontstaan er gemakkelijk regen- en onweersbuien. Een koude put kan niet altijd van te voren gezien worden op de weerkaarten.
En dan wilde ik het nu gaan hebben over bliksem. Het is een verschijnsel dat gemiddeld op elke locatie 25x per jaar word waargenomen. Een bliksem is een ontlading in een wolk, of een ontlading tussen wolk en aarde. Van het laatste type bestaan er 2 soorten; de meest voorkomende, negatieve ontlading, en de minder voorkomende positieve ontlading.
Ontlading in een wolk
Een ontlading in een wolk worden in de meteorologie intracloud ontlading genoemd. Het is een spontane electrische ontlading tussen positief en negatief geladen delen in een onweersbui. Het is echter ook de meest voorkomende bliksem. Wanneer deze bliksem door de basis van een onweersbui kruipt noemen we het vaak een CC (Cloud to cloud). We zien dan een lange sliert door de lucht heen gaan, met vaak veel vertakkingen.
Negatieve wolk-aarde (-CG)
Ongeveer 1/3e van de bliksems is in verbinding met de aarde. We noemen zo'n bliksem dan een CG (Cloud to ground). Zo'n bliksem slaat dus altijd in. Bij een negatieve ontlading gaan de elektronen vanaf de positief geladen aarde omhoog naar de negatief geladen wolken basis. Maar er gaat nog heel veel aan vooraf. Als eerste reist er vanaf de basis van de wolk een z.g.n. voorontlading naar beneden. Dit gaat in kleine stappen, en de voorontlading zoekt een weg naar de aarde. De voorontlading creëert zo een kanaal waar een fractie van een seconde later een zeer krachtige hoofdontlading door heen zal reizen. Zodra de voorontlading vlakbij de grond is gaan er talloze vangontladingen omhoog. Dit worden ook wel streamers genoemd. Één of meerdere streamers maken contact met de voorontlading. Zodra dit contact is gemaakt gaat er 1, en soms meerdere krachtige hoofdontladingen vanaf de aarde naar de wolk. Dit zien wij als een felle lichtflits. Zo'n krachtige hoofdontlading word ook wel een 'terugslag' of 'return stroke' genoemd. Ongeveer 30% van de blikseminslagen bevat 2 of meer return strokes. Zo'n return stroke is gemiddeld 35kA (35.000 kiloAmpere). Maar de stroomsterkte is zeer verschillend. Er zijn waardes van 1kA gemeten, maar de recordhouder bevatte ruim 900 kiloAmpéres. (900.000 A).
Vertakkingen van CG's
De vertakkingen van een CG zijn eigenlijk stukjes voorontlading die we zien. We zien vaak een dikke bliksemstraal met aan de zijkanten vertakkingen. Omdat deze vertakkingen een laag ampère gehalte bevatten zijn deze niet altijd dodelijk wanneer deze op mens of dier inslaat. Het ampére gehalte van zo'n voorontlading is meestal minder als 1kA. Dat is ook de reden waarom we bij een inslag vaak eerst wat gekraak horen, en daarna het gedreun van het veel krachtigere hoofdkanaal. Ter vergelijking; een wolk/CC bliksem bevat geen hoofdkanaal, het bestaat slechts alleen uit vertakkingen, en geeft daarom meestal een rommelend, krakend of rollend geluid.
Positieve wolk-aarde (+CG)
Een minder voorkomende bliksem is de positieve ontlading. Minder dan 5% van de wolk-aarde bliksems is positief geladen. Ze zijn echter vaak wel een stuk krachtiger. Het proces is vergelijkbaar met dat van een negatieve ontlading. Alleen begint de voorontlading nu niet in de basis van een bui, maar in de top, of anvil van een cumulonimbus. Zodra de voorontlading bij de grond is gaan er opnieuw weer streamers omhoog. Zodra er contact is gemaakt gaan er 1 of meerdere return strokes vanaf de top/anvil naar de aarde. De top/anvil van een bui is overigens positief geladen. (Vandaar ook de benaming). Zo'n +CG kan tot wel 20 kilometer van de regenbasis afslaan. Zo'n bliksem kan dus erg onverwachts toeslaan. Vandaar dat dit type bliksem ook de benaming heeft gekregen 'Bolt from the blue'. Vooral een bekend fenomeen is, is dat er boven U een melkwitte lucht hangt. U zit onder een anvil! Hieruit kan elk moment een bliksem uit schieten! Zeer gevaarlijk dus. De stroomsterkte van een gemiddelde +CG is zo'n 60-70kA. Maar dat is erg variërend. Want de stroomsterktes kunnen uiteen lopen van 10, tot wel 300kA (300.000 A). De recordhouder bevatte ruim 600kA (600.000 A). Tijdens een onweersbui kan men zonder een +CG te zien wel aan het geluid horen dat het een positief geladen bliksem was. De donder is meestal erg zwaar en hard. Bij zo'n ontlading komt vaak het bekende 'ramentrillen' voor.
Als afsluiter van dit verhaal hieronder een filmpje met een hoop positief geknal.
Hoop dat jullie genoten hebben.
Ik ben van 3 december(2007) t/m 31 mei 2008 in Oklahoma, en omringende staten geweest. Ik heb hier een cursus/studie over het weer gevolgd. Ik heb mij destijds aangemeld bij Het Amerikaanse weerinstituut (National Weather Service) in Norman, Oklahoma. Door deze studie heb ik toegang gekregen tot duizenden artikelen, vooral over onderzoeken naar onweer. Hier in dit, lange verhaal leg ik uit wat ik heb geleerd over onweer, en hoe het volgens mij inzien in elkaar zit. Ik vind het toch wel leuk om te vertellen, en ik zou heel graag ook wat reacties van jullie willen horen.
Laat ik beginnen bij het ontstaan van onweersbuien. Ze ontstaan altijd door 2 luchtsoorten die samen komen, en daardoor botsen, zodat de lucht geneigd is om zich omhoog te plaatsen. Dit kan op verschillende manieren. Ik noem hier onder enkele:
- Koufront:
Warme lucht komt ik aanraking met koude lucht. De koude lucht is zwaarder als warme lucht. Hierdoor ontstaan sterke opwaartse luchtstromingen, want de warme lucht word door de koude lucht omhoog gestuwd. Daardoor ontstaat wrijving en er zullen zich cumulus wolken vormen. Bij sterke stijgingen van de warme luchtbellen kunnen deze onschuldige cumulus wolken zich vormen tot onweersbuien. Niet zelden gaat het bij een Koufront gepaard in een straks gelijnd gebied van koude lucht. Zo'n gebied met op-gelijnde convectie noemen wij een buienlijn, en wanneer goed georganiseerd; een squall line. Door de outflow van zwaar op-gelijnde convectie kunnen randverschijnselen ontstaan zoals een shelfcloud of rolwolk. Niet zelden kunnen deze ook gepaard gaan met zware windstoten. Onweer op een koufront word vaak frontaal onweer genoemd.
- Warmtefront:
Hier is de situatie echter andersom; alleen ontstaan in warmtefront onweer echter minder snel onweersbuien, aangezien de luchtmassa in deze situatie vaak een stuk stabieler is als een koufront. Bij een regengebied met frontale regen kunnen vooral in de zomer verscholen onweersbuien voorkomen. (Denk aan 15 juli 2007). Vandaar dus dat warmte fronten vaak slechts gepaard gaan met frontale neerslag.
- Surface based onweersbuien / warmte onweer
Deze onweersbuien worden zogenoemd vanaf de grond getriggerd. Wanneer op een warme zomerdag, de zon flink schijnt word het aardoppervlak warm. In de namiddag gaat deze warme lucht vaak stijgen omdat de omringende lucht langzaam afkoelt. Hierdoor ontstaat op-gelijding van warme lucht. Er moet echter wel aan een voorwaarde worden voldaan. Er MOET onstabiliteit aanwezig zijn, zo niet dan zal de dag droog verlopen met wat cumulus wolken. Een goede trigger voor vanaf de grond getriggerde buien is een Convergentielijn. (zie hieronder). Wanneer er gunstige omstandigheden zijn zoals low-level shear en hoge cape/lifted waarden kunnen Supercellen ontstaan.
Extra info: Convergentielijn
Een convergentielijn ontstaat waar 2 luchtstromingen naar elkaar toe waaien. Bijvoorbeeld wind vanuit het Zuidwesten en zuidoosten. Op deze plaats ontstaat een overschot aan lucht, en de lucht zal daarom omhoog gestuwd worden. Als de wind uit ZW en ZO komt zal de convergentielijn meestal van Z naar N georiënteerd liggen. Een convergentielijn kan vooral in de zomer voor heftige onweersbuien vormen. Een conv. lijn is vooral op de satelliet beelden te herkennen als een op-gelijnde wolkenband. Het is soms net een tijdbom; op de conv. lijn zitten al uren cumulus wolken. In de namiddag ontploft de hele lijn, en er ontstaat nu een lange trein met heftige onweersbuien. (Denk aan 10 april 2009).
- Polaire onweersbuien
Polaire onweersbuien komen vooral in het najaar en in de winter voor. Maar ook in de zomer komen ze voor. Wanneer vanuit het Noordwesten koele polaire lucht aangevoerd word, ontstaan vaak in de kustgebieden 'polaire' onweersbuien. Het zijn vaak losse buien, maar niet zelden ook in on-georganiseerde clusters. Desalniettemin kunnen het stevige buien zijn. (Denk aan 23 augustus 2008). De koele lucht beperkt zich vooral tot de kustgebieden, vandaar dat dit type buien hier ook het meest voor komt. Koelere lucht stroomt de kustgebieden in, zodat de warmere lucht vanuit het binnenland hiermee in aanraking komt, hierdoor ontstaat natuurlijk op-gelijding van warme lucht, zodat er gemakkelijk buien ontstaan. Vooral in het najaar en in de winter kunnen er in deze situaties talrijke buien ontstaan.
- Koudeput
Met een koude put bedoelen we koude bovenlucht die door lage- en hoge drukgebieden heen en weer gemanoeuvreerd worden. Doordat er veel koude luchtlagen zijn ontstaan er gemakkelijk regen- en onweersbuien. Een koude put kan niet altijd van te voren gezien worden op de weerkaarten.
En dan wilde ik het nu gaan hebben over bliksem. Het is een verschijnsel dat gemiddeld op elke locatie 25x per jaar word waargenomen. Een bliksem is een ontlading in een wolk, of een ontlading tussen wolk en aarde. Van het laatste type bestaan er 2 soorten; de meest voorkomende, negatieve ontlading, en de minder voorkomende positieve ontlading.
Ontlading in een wolk
Een ontlading in een wolk worden in de meteorologie intracloud ontlading genoemd. Het is een spontane electrische ontlading tussen positief en negatief geladen delen in een onweersbui. Het is echter ook de meest voorkomende bliksem. Wanneer deze bliksem door de basis van een onweersbui kruipt noemen we het vaak een CC (Cloud to cloud). We zien dan een lange sliert door de lucht heen gaan, met vaak veel vertakkingen.
Negatieve wolk-aarde (-CG)
Ongeveer 1/3e van de bliksems is in verbinding met de aarde. We noemen zo'n bliksem dan een CG (Cloud to ground). Zo'n bliksem slaat dus altijd in. Bij een negatieve ontlading gaan de elektronen vanaf de positief geladen aarde omhoog naar de negatief geladen wolken basis. Maar er gaat nog heel veel aan vooraf. Als eerste reist er vanaf de basis van de wolk een z.g.n. voorontlading naar beneden. Dit gaat in kleine stappen, en de voorontlading zoekt een weg naar de aarde. De voorontlading creëert zo een kanaal waar een fractie van een seconde later een zeer krachtige hoofdontlading door heen zal reizen. Zodra de voorontlading vlakbij de grond is gaan er talloze vangontladingen omhoog. Dit worden ook wel streamers genoemd. Één of meerdere streamers maken contact met de voorontlading. Zodra dit contact is gemaakt gaat er 1, en soms meerdere krachtige hoofdontladingen vanaf de aarde naar de wolk. Dit zien wij als een felle lichtflits. Zo'n krachtige hoofdontlading word ook wel een 'terugslag' of 'return stroke' genoemd. Ongeveer 30% van de blikseminslagen bevat 2 of meer return strokes. Zo'n return stroke is gemiddeld 35kA (35.000 kiloAmpere). Maar de stroomsterkte is zeer verschillend. Er zijn waardes van 1kA gemeten, maar de recordhouder bevatte ruim 900 kiloAmpéres. (900.000 A).
Vertakkingen van CG's
De vertakkingen van een CG zijn eigenlijk stukjes voorontlading die we zien. We zien vaak een dikke bliksemstraal met aan de zijkanten vertakkingen. Omdat deze vertakkingen een laag ampère gehalte bevatten zijn deze niet altijd dodelijk wanneer deze op mens of dier inslaat. Het ampére gehalte van zo'n voorontlading is meestal minder als 1kA. Dat is ook de reden waarom we bij een inslag vaak eerst wat gekraak horen, en daarna het gedreun van het veel krachtigere hoofdkanaal. Ter vergelijking; een wolk/CC bliksem bevat geen hoofdkanaal, het bestaat slechts alleen uit vertakkingen, en geeft daarom meestal een rommelend, krakend of rollend geluid.
Positieve wolk-aarde (+CG)
Een minder voorkomende bliksem is de positieve ontlading. Minder dan 5% van de wolk-aarde bliksems is positief geladen. Ze zijn echter vaak wel een stuk krachtiger. Het proces is vergelijkbaar met dat van een negatieve ontlading. Alleen begint de voorontlading nu niet in de basis van een bui, maar in de top, of anvil van een cumulonimbus. Zodra de voorontlading bij de grond is gaan er opnieuw weer streamers omhoog. Zodra er contact is gemaakt gaan er 1 of meerdere return strokes vanaf de top/anvil naar de aarde. De top/anvil van een bui is overigens positief geladen. (Vandaar ook de benaming). Zo'n +CG kan tot wel 20 kilometer van de regenbasis afslaan. Zo'n bliksem kan dus erg onverwachts toeslaan. Vandaar dat dit type bliksem ook de benaming heeft gekregen 'Bolt from the blue'. Vooral een bekend fenomeen is, is dat er boven U een melkwitte lucht hangt. U zit onder een anvil! Hieruit kan elk moment een bliksem uit schieten! Zeer gevaarlijk dus. De stroomsterkte van een gemiddelde +CG is zo'n 60-70kA. Maar dat is erg variërend. Want de stroomsterktes kunnen uiteen lopen van 10, tot wel 300kA (300.000 A). De recordhouder bevatte ruim 600kA (600.000 A). Tijdens een onweersbui kan men zonder een +CG te zien wel aan het geluid horen dat het een positief geladen bliksem was. De donder is meestal erg zwaar en hard. Bij zo'n ontlading komt vaak het bekende 'ramentrillen' voor.
Als afsluiter van dit verhaal hieronder een filmpje met een hoop positief geknal.
Hoop dat jullie genoten hebben.
Citaat van Mark-Emmen, maandag 4 mei 2009, 21:27 uur
Deze is ook lekker
http://www.youtube.com/watch?v=O42nqdwxE38
NUTSS!!!
Ow heerlijk zeg dat, dat moet ik gewoon een keer meemaken!!! echt kicken
http://www.youtube.com/watch?v=O42nqdwxE38
NUTSS!!!
Ow heerlijk zeg dat, dat moet ik gewoon een keer meemaken!!! echt kicken
Check out the light show:)
Citaat van talkyr86, maandag 4 mei 2009, 22:44 uur
Applaus voor Onweergek (ZH)
ik heb genoten van je verslag, later nog maar eens een paar keer doorlezen zodat het goed blijft hangen.
Dank voor jullie leuke reacties! Als ik vanavond ff tijd heb zal ik ook nog wat informatie over een 'droogtelijn' neerkwakken. Het is iets wat vooral in Amerika voorkomt, en zorgt voor het nodige tornado geweld!
ik heb genoten van je verslag, later nog maar eens een paar keer doorlezen zodat het goed blijft hangen.
Dank voor jullie leuke reacties! Als ik vanavond ff tijd heb zal ik ook nog wat informatie over een 'droogtelijn' neerkwakken. Het is iets wat vooral in Amerika voorkomt, en zorgt voor het nodige tornado geweld!
Mooi overzicht Koos! Ik heb er een paar opmerkingen/toevoegingen bij:
Koufront en Convergentie lijn
In Nederland zie je vrijwel altijd dat er voor een koufront uit een convergentielijn zit, negen van de tien keer triggert de CL de buien al, die dan de onstabiliteit 'opgebruiken'. Als het KF zelf overkomt gebeurt er niks meer.
Warmte onweer
Hier kun je dicussieren over of er wel echt sprake is van een trigger. Een tirgger tilt de onderste lucht zover op dat hij uit zichzelf verder kan gaan stijgen. Een belangrijk punt hier bij is het Lifting Condensation Level, het punt waar de opgetilde lucht verzadigd raakt en minder snel afkoelt als het nog verder opgetild wordt.
Bij echt warmte onweer is er niet zo'n 'optillende' trigger maar wordt de lucht op de grond zo warm dat er vanaf de grond vrije convectie ontstaat: de lucht kan vanaf de grond al uitzichzelf stijgen. Het punt waarop de lucht hier verzadigd raakt heet het Convective Condensation Level. En de temperatuur die aan de grond nodig is heet de Convective Temperature.
Polaire lucht
Polaire lucht is van zichzelf bijna helemaal onstabiel. Vaak is het ook helder, met diepblauwe luchten. Als het dan gedurende de dag de lucht aan de grond maar iets opwarmt ontstaan er al buien. Vaak zijn dit veel kleine buien, die wel hagel en onweer kunnen bevatten. Dit zijn DE Maartste buien bij uitstek. Na zonsondergang verdwijnen deze buien snel.
Daniel
Koufront en Convergentie lijn
In Nederland zie je vrijwel altijd dat er voor een koufront uit een convergentielijn zit, negen van de tien keer triggert de CL de buien al, die dan de onstabiliteit 'opgebruiken'. Als het KF zelf overkomt gebeurt er niks meer.
Warmte onweer
Hier kun je dicussieren over of er wel echt sprake is van een trigger. Een tirgger tilt de onderste lucht zover op dat hij uit zichzelf verder kan gaan stijgen. Een belangrijk punt hier bij is het Lifting Condensation Level, het punt waar de opgetilde lucht verzadigd raakt en minder snel afkoelt als het nog verder opgetild wordt.
Bij echt warmte onweer is er niet zo'n 'optillende' trigger maar wordt de lucht op de grond zo warm dat er vanaf de grond vrije convectie ontstaat: de lucht kan vanaf de grond al uitzichzelf stijgen. Het punt waarop de lucht hier verzadigd raakt heet het Convective Condensation Level. En de temperatuur die aan de grond nodig is heet de Convective Temperature.
Polaire lucht
Polaire lucht is van zichzelf bijna helemaal onstabiel. Vaak is het ook helder, met diepblauwe luchten. Als het dan gedurende de dag de lucht aan de grond maar iets opwarmt ontstaan er al buien. Vaak zijn dit veel kleine buien, die wel hagel en onweer kunnen bevatten. Dit zijn DE Maartste buien bij uitstek. Na zonsondergang verdwijnen deze buien snel.
Daniel
Watch the weather change... Karma police, arrest this man, he talks in math...
Hoi,
ik heb met genoegen je verhaal gelezen, er viel me alleen een ding op wat volgens mij niet klopt: je verteld dat elektronen zich vanaf de positief geladen aarde naar de negatief geladen wolk verplaatsen. Ik ben geen expert op het gebied van onweer maar ik weet dat elektronen áltijd negatief geladen zijn (het tegenovergestelde zijn positronen). Als jou verhaal klopt dan zou het potentiaalverschil tussen wolk en aarde steeds maar toenemen omdat de aarde steeds positiever geladen wordt en de wolk steeds negatiever geladen. Hij lijkt me logischer dat je dus een 'flow' van elektronen richting de aarde krijgt, als de wolk meer negatief geladen is dan de aarde. Het is trouwens een veel gemaakte fout die praktisch iedereen maakt dat stroom van plus naar min gaat, het is in feite andersom. Die opvatting komt vanwege het feit dat we bijvoorbeeld bij een batterij de - kant als 0 beschouwen en de + kant als bv 6volt (dus moet de stroom wel van hoog naar laag gaan...). Als je het bekijkt als -6 en +0 heb je nog steeds een spanning van 6 volt over je batterij staan maar is het makkelijker te begrijpen waar de elektronen heen gaan.
Enfin, waar het bij jou verhaal denk ik om draait is dat je aarde eigenlijk altijd dezelfde lading heeft (die zetten we voor het gemak even op 0 ) en dat je bij -CG dus een stroom hebt lopen vanaf de wolk waarbij elektronen zich naar de aarde begeven (de wolk is dus negatief geladen) en bij een +CG is de aarde nog steeds 0 maar is de wolk positief geladen en stromen de elektronen vanaf de aarde naar de wolk. Of ik in deze alinea + en - CG doorelkaar haal weet ik niet maar ik weet wel dat elektronen van - naar + gaan...
Of zit ik helemaal fout?
ik heb met genoegen je verhaal gelezen, er viel me alleen een ding op wat volgens mij niet klopt: je verteld dat elektronen zich vanaf de positief geladen aarde naar de negatief geladen wolk verplaatsen. Ik ben geen expert op het gebied van onweer maar ik weet dat elektronen áltijd negatief geladen zijn (het tegenovergestelde zijn positronen). Als jou verhaal klopt dan zou het potentiaalverschil tussen wolk en aarde steeds maar toenemen omdat de aarde steeds positiever geladen wordt en de wolk steeds negatiever geladen. Hij lijkt me logischer dat je dus een 'flow' van elektronen richting de aarde krijgt, als de wolk meer negatief geladen is dan de aarde. Het is trouwens een veel gemaakte fout die praktisch iedereen maakt dat stroom van plus naar min gaat, het is in feite andersom. Die opvatting komt vanwege het feit dat we bijvoorbeeld bij een batterij de - kant als 0 beschouwen en de + kant als bv 6volt (dus moet de stroom wel van hoog naar laag gaan...). Als je het bekijkt als -6 en +0 heb je nog steeds een spanning van 6 volt over je batterij staan maar is het makkelijker te begrijpen waar de elektronen heen gaan.
Enfin, waar het bij jou verhaal denk ik om draait is dat je aarde eigenlijk altijd dezelfde lading heeft (die zetten we voor het gemak even op 0 ) en dat je bij -CG dus een stroom hebt lopen vanaf de wolk waarbij elektronen zich naar de aarde begeven (de wolk is dus negatief geladen) en bij een +CG is de aarde nog steeds 0 maar is de wolk positief geladen en stromen de elektronen vanaf de aarde naar de wolk. Of ik in deze alinea + en - CG doorelkaar haal weet ik niet maar ik weet wel dat elektronen van - naar + gaan...
Of zit ik helemaal fout?
