De atmosfeer van de planeet Mercurius, de interactie van haar magnetisch veld met de zonnewind en haar geologisch verleden vertonen een grotere mate van activiteit dan wetenschappers voorheen hebben gedacht, zo heeft de NASA parallel met publicaties in het wetenschappelijke vakblad Science laten weten. Bovendien heeft de Messenger-sonde een groot impactbekken ontdekt. Op 6 oktober 2008 scheerde de onbemande Amerikaanse Messenger een tweede keer langs Mercurius, de planeet die het dichtst tot onze Zon staat en waarvan tot de komst van de Messenger weinig geweten was. Bij die passage bracht de sonde nog eens dertig procent van voorheen onbekend oppervlak in kaart.
Zonnewind
Een van de grootste verrassingen van de metingen was volgens hoofdonderzoeker Sean Solomon van het Carnegie Instituut in Washington hoe de dynamica van de interactie tussen de magnetosfeer en de zonnewind (de stroom geladen deeltjes die van onze ster komt) gewijzigd was ten opzichte van de eerste scheervlucht in januari 2008. De Messenger zag ook een ongewoon goed bewaard impactbekken ter grootte van de afstand tussen Washington en Boston (zo'n 700 kilometer), dat "geconcentreerde vulkanische en vervormende activiteit vertoonde". Het bassin kreeg de naam Rembrandt mee en heeft zich zowat 3,9 miljard jaar geleden gevormd.
Magnesium
Bovendien detecteerde de sonde voor het eerst magnesium in de atmosfeer van de planeet, wat meteen bevestigde dat magnesium een belangrijk bestanddeel is van de oppervlaktematerialen. De vondst op zich was niet verrassend, maar wel de hoeveelheid en de distributie van de stof, zegt de NASA. Voorts stootte dezelfde spectrometer op de Messenger ook op calcium en sodium in de atmosfeer van Mercurius. De wetenschappers maken zich ondertussen op voor de derde scheervlucht van de Messenger langs zijn doelwit, op 29 september. In maart 2011 moet het ruimtetuig als orgelpunt van de missie in een baan rond Mercurius komen.
©Hln | Gewijzigd: 12 juni 2017, 16:53 uur, door Joyce.s