Onweer op afstand
Onweer op afstand
Iedereen kent het wel, onweer wat je in de verte ziet opdoemen. Of juist voorbijtrekkend onweer. Ook dat kan erg mooi zijn. Heerlijk in je tuintje het avondmaal te nuttigen met zomerse temperaturen en in de verte het gekraak van onweer wat wel vrij dichtbij ligt maar je niet bereikt. Dus is het ook lekker droog. Dit onweer is vaak het mooiste omdat je dan ook geen regengordijn hebt die de bliksems van het zicht kunnen ontrekken. Met name op het balkon van diverse flatgebouwen kun je dan een geweldig zicht hebben op het onweer in de verte. En foto’s maken is op deze manier dan toch een stuk makkelijker dan met een fors regengordijn of zelfs hagel. Nu vind ik het persoonlijk ook niet heel prettig om midden in een zware hagelbui te zitten. Zeker de zomers aandoenende hagelbuien met forse windvlagen en erg grote hagelstenen.
Ik herinner mij ergens vorig jaar nog wel. De hele namiddag en avond trok er onweer ten zuiden van mij langs. En het kwam geen steek dichterbij. Op de radar omstreeks 15u begon er onweer te ontstaan boven Eindhoven. Uiteindelijk was dit gebied uitgestrekt van Noord-limburg tot aan Amsterdam. Maar ik diezelfde lijn trok het gebied verder noordwest waards. Dus wij bleven buiten schot, het ergste was nog dat het op de veluwe ook zwaar spookte. En dit juist weer net ten noorden van Den Bosch ontstaan was. Tja zo kun je er net tussenin zitten. Helaas was dit onweer op iets te verre afstand. Je zag enkel wat lucht oplichtten en soms rommelde het. Het bijzondere was wel dat het de hele avond door rommelde.
Ook heb ik een keer meegemaakt dat het onweer ZEER ver weg zat, wanneer weet ik niet meer maar dat is nog niet zo lang geleden. Ergens vorig jaar als ik het goed had. Het bijzondere was dat het onweer zo actief volgens mij boven noord-nederland of belgie dat ze tot aan 100km verderop nog het weerlicht zagen. Zeer bijzonder als je weet dat de lucht net daarboven die enorme cumulomnibus kraakhelder met sterren was. De flitsen zaten tot aan de top van de wolk. Bijzonder onweer was dit.
Het onweer kan natuurlijk ook razendsnel op je afkomen. Zeker onverwachts onweer als het wat kouder is en je net in een depressie zit. Dan is de treksnelheid van de buien zeer snel dus je kan dan erg snel overvallen worden. En is de onweer op afstand in no-time bij je. Tijd om te schuilen is er dan niet.
Of het blijft juist lang hangen. Dan duurt het een eeuwigheid voordat het onweer bij je gearriveerd is maar dan blijft het juist ook lang hangen. Met kans op wateroverlast en schade.
Heerlijk, op naar de zomer dan maar.
Iedereen kent het wel, onweer wat je in de verte ziet opdoemen. Of juist voorbijtrekkend onweer. Ook dat kan erg mooi zijn. Heerlijk in je tuintje het avondmaal te nuttigen met zomerse temperaturen en in de verte het gekraak van onweer wat wel vrij dichtbij ligt maar je niet bereikt. Dus is het ook lekker droog. Dit onweer is vaak het mooiste omdat je dan ook geen regengordijn hebt die de bliksems van het zicht kunnen ontrekken. Met name op het balkon van diverse flatgebouwen kun je dan een geweldig zicht hebben op het onweer in de verte. En foto’s maken is op deze manier dan toch een stuk makkelijker dan met een fors regengordijn of zelfs hagel. Nu vind ik het persoonlijk ook niet heel prettig om midden in een zware hagelbui te zitten. Zeker de zomers aandoenende hagelbuien met forse windvlagen en erg grote hagelstenen.
Ik herinner mij ergens vorig jaar nog wel. De hele namiddag en avond trok er onweer ten zuiden van mij langs. En het kwam geen steek dichterbij. Op de radar omstreeks 15u begon er onweer te ontstaan boven Eindhoven. Uiteindelijk was dit gebied uitgestrekt van Noord-limburg tot aan Amsterdam. Maar ik diezelfde lijn trok het gebied verder noordwest waards. Dus wij bleven buiten schot, het ergste was nog dat het op de veluwe ook zwaar spookte. En dit juist weer net ten noorden van Den Bosch ontstaan was. Tja zo kun je er net tussenin zitten. Helaas was dit onweer op iets te verre afstand. Je zag enkel wat lucht oplichtten en soms rommelde het. Het bijzondere was wel dat het de hele avond door rommelde.
Ook heb ik een keer meegemaakt dat het onweer ZEER ver weg zat, wanneer weet ik niet meer maar dat is nog niet zo lang geleden. Ergens vorig jaar als ik het goed had. Het bijzondere was dat het onweer zo actief volgens mij boven noord-nederland of belgie dat ze tot aan 100km verderop nog het weerlicht zagen. Zeer bijzonder als je weet dat de lucht net daarboven die enorme cumulomnibus kraakhelder met sterren was. De flitsen zaten tot aan de top van de wolk. Bijzonder onweer was dit.
Het onweer kan natuurlijk ook razendsnel op je afkomen. Zeker onverwachts onweer als het wat kouder is en je net in een depressie zit. Dan is de treksnelheid van de buien zeer snel dus je kan dan erg snel overvallen worden. En is de onweer op afstand in no-time bij je. Tijd om te schuilen is er dan niet.
Of het blijft juist lang hangen. Dan duurt het een eeuwigheid voordat het onweer bij je gearriveerd is maar dan blijft het juist ook lang hangen. Met kans op wateroverlast en schade.
Heerlijk, op naar de zomer dan maar.
Het leven als een onweersliefhebber is vergelijkbaar met het leven van een pornoacteur. Beide personen krijsen en kreunen bij hun liefhebberij!
Citaat van Kevin, maandag 23 maart 2009, 16:17 uur
Ook heb ik een keer meegemaakt dat het onweer ZEER ver weg zat, wanneer weet ik niet meer maar dat is nog niet zo lang geleden. Ergens vorig jaar als ik het goed had. Het bijzondere was dat het onweer zo actief volgens mij boven noord-nederland of belgie dat ze tot aan 100km verderop nog het weerlicht zagen. Zeer bijzonder als je weet dat de lucht net daarboven die enorme cumulomnibus kraakhelder met sterren was. De flitsen zaten tot aan de top van de wolk. Bijzonder onweer was dit.
Dat was vorig jaar bij mij het geval.
Het was rond een uurtje of 12 's nachts.
Het onweer zat bij Arnhem wat 150 km hemelsbreed bij mij vandaan is.
Ik kon vanuit hier nog het oplichten van de enorme stapel wolken zien.
Zelf heel af en toe een heel dun straaltje heel hoog in de lucht.
Heel bijzonder allemaal!
Dat was vorig jaar bij mij het geval.
Het was rond een uurtje of 12 's nachts.
Het onweer zat bij Arnhem wat 150 km hemelsbreed bij mij vandaan is.
Ik kon vanuit hier nog het oplichten van de enorme stapel wolken zien.
Zelf heel af en toe een heel dun straaltje heel hoog in de lucht.
Heel bijzonder allemaal!
Citaat van Kevin, maandag 23 maart 2009, 16:17 uur
Onweer op afstand
Iedereen kent het wel, onweer wat je in de verte ziet opdoemen. Of juist voorbijtrekkend onweer. Ook dat kan erg mooi zijn. Heerlijk in je tuintje het avondmaal te nuttigen met zomerse temperaturen en in de verte het gekraak van onweer wat wel vrij dichtbij ligt maar je niet bereikt. Dus is het ook lekker droog. Dit onweer is vaak het mooiste omdat je dan ook geen regengordijn hebt die de bliksems van het zicht kunnen ontrekken. Met name op het balkon van diverse flatgebouwen kun je dan een geweldig zicht hebben op het onweer in de verte. En foto’s maken is op deze manier dan toch een stuk makkelijker dan met een fors regengordijn of zelfs hagel. Dat vindt ik meestal ook het mooiste
Geef mij maar de afwisseling van beiden! | Gewijzigd: 23 maart 2009, 21:16 uur, door Wolkje7
Iedereen kent het wel, onweer wat je in de verte ziet opdoemen. Of juist voorbijtrekkend onweer. Ook dat kan erg mooi zijn. Heerlijk in je tuintje het avondmaal te nuttigen met zomerse temperaturen en in de verte het gekraak van onweer wat wel vrij dichtbij ligt maar je niet bereikt. Dus is het ook lekker droog. Dit onweer is vaak het mooiste omdat je dan ook geen regengordijn hebt die de bliksems van het zicht kunnen ontrekken. Met name op het balkon van diverse flatgebouwen kun je dan een geweldig zicht hebben op het onweer in de verte. En foto’s maken is op deze manier dan toch een stuk makkelijker dan met een fors regengordijn of zelfs hagel. Dat vindt ik meestal ook het mooiste
QUOTE(Kevin @ Mar 23 2009, 04:17 PM) <{POST_SNAPBACK}>
Nu vind ik het persoonlijk ook niet heel prettig om midden in een zware hagelbui te zitten. Zeker de zomers aandoenende hagelbuien met forse windvlagen en erg grote hagelstenen.
Maar in een hagelbui zitten (zoals 22 juni 2008 in Arnhem) of als in Hoogeveen (downburst 2007?) om er midden in te zitten, lijkt me meer dan geweldig ook Geef mij maar de afwisseling van beiden! | Gewijzigd: 23 maart 2009, 21:16 uur, door Wolkje7
Weerdagen Velp 2019:
Volledige dagen met sneeuwdek: 7
Dagen met deels sneeuwdek: 2
Vaste sneeuw: 4 * Laatste 01-02-2019
Smeltende sneeuw: 1 * Laatste 02-02-2019
Hagel: 4
Velp 2018:
Smeltende sneeuw: 6
Vaste Sneeuw: 6
Hagel: 8
Weerlicht: 6
Onweer: 24 (1 onweersdag in Velp gemist toen ik in Duitsland was)
Velp 2017:
Dagen met sneeuwdek: 34 (waarvan 21 in januari, 6 in februari en 7 in december)
Vaste sneeuw: 12
Smeltende sneeuw: 6
Hagel: 13
Weerlicht: 6
Onweer: 21
Volledige dagen met sneeuwdek: 7
Dagen met deels sneeuwdek: 2
Vaste sneeuw: 4 * Laatste 01-02-2019
Smeltende sneeuw: 1 * Laatste 02-02-2019
Hagel: 4
Velp 2018:
Smeltende sneeuw: 6
Vaste Sneeuw: 6
Hagel: 8
Weerlicht: 6
Onweer: 24 (1 onweersdag in Velp gemist toen ik in Duitsland was)
Velp 2017:
Dagen met sneeuwdek: 34 (waarvan 21 in januari, 6 in februari en 7 in december)
Vaste sneeuw: 12
Smeltende sneeuw: 6
Hagel: 13
Weerlicht: 6
Onweer: 21
Vorig jaar op 22+23 augustus onweerde het hier zo flink uit een forse cumulonimbussentrein.
De eerste die voor mij op 20 km afstand zat waar ik op zat te kijken was de mooiste.
Het was in de avond van 22 augustus helder weer waaronder ik denk dat je dan zeker in Den Bosch ook de flitsen gezien kan hebben.
Het is maar een voorbeeld hoor van de dagen waarop het kon.
Ik heb vorig jaar diverse meldingen op weerfora gelezen van onweersmeldingen met onweer op grote afstanden.
Lang geleden toen ik op vakantie was in Zwitserland heb ik het ook eens zien onweren toen ik bij Interlaken zat en het onweer bij Basel in de buurt hing.
Mooi verhaaltje! | Gewijzigd: 24 maart 2009, 17:23 uur, door Martijn17
De eerste die voor mij op 20 km afstand zat waar ik op zat te kijken was de mooiste.
Het was in de avond van 22 augustus helder weer waaronder ik denk dat je dan zeker in Den Bosch ook de flitsen gezien kan hebben.
Het is maar een voorbeeld hoor van de dagen waarop het kon.
Ik heb vorig jaar diverse meldingen op weerfora gelezen van onweersmeldingen met onweer op grote afstanden.
Lang geleden toen ik op vakantie was in Zwitserland heb ik het ook eens zien onweren toen ik bij Interlaken zat en het onweer bij Basel in de buurt hing.
Mooi verhaaltje! | Gewijzigd: 24 maart 2009, 17:23 uur, door Martijn17
Citaat van luitzen, dinsdag 24 maart 2009, 0:37 uur
Er wordt weleens gezegt dat onweer "terug komt", boven een (wadden) eiland of boven een bos.
Klopt dat??
Ik wordt er altijd een beetje 'onrustig' van als ik dat soort dingen hoor. Ik heb het fenomeen nog nooit meegemaakt. Dit komt waarschijnlijk omdat het gewoonweg niet bestaat. Het is een verhaal dat naar mijn mening door pure onkunde de wereld in is geholpen (denk hierbij bijvoorbeeld ook aan de mythe dat een rivier(tje) invloed op grote buiensystemen zou hebben).
Een onweersbui/bestaande neerslagkern zal altijd de heersende hoogtestroming volgen, de zgn geostrofische wind. Als je vaak tijdens onweerssituaties de radarbeelden (achteraf) gaat analyseren zul je nooit een bui plots tegen de stroming in terug zien trekken naar de locatie waar zij vandaan kwam. Het terrein zoals jij dat schetst, een bos of waddeneiland heeft hierop totaal geen invloed.
Wat mij opvalt is dat het fenomeen 'terugkerend onweer' wel te relateren valt met het feit dat onweersbuien zeer dynamisch zijn en dat cellen plots kunnen ontstaan en verdwijnen. Vaak vindt er op bepaalde plaatsen (vaak aan de achterzijde van het systeem, ofwel de kant waar de bui vandaan kwam) een constante aangroei van nieuwe CB's plaats. Wat je dus waar zou kunnen nemen als leek is het volgende.
Een onweersbui trekt met behoorlijk wat geweld richting het NO weg, daarbij ebt uiteraard ook het geluid langzaam in diezelfde richting weg. Wat vervolgens kan gebeuren is dat er aan de achterzijde van de wegtrekkende cel, door outflow van deze cel, een nieuwe ontstaat, eentje die dus dichterbij ligt.
Vaak neemt de nieuwe jongere cel de 'taak' de oudere over. Vaak is het de jongste cel die het dan vervolgens overleefd. De hoeveelheid ontladingen op kleinere afstand (en ook het aantal hoorbare donders) neemt weer toe. Het lijkt alsof het de eerste cel is de weer probeert terug te komen, wat dus in werkelijkheid een nieuwe jonge cel is die dichterbij ligt en 'het stokje van de oudere overneemt'.
Wat ook kan gebeuren, en dit neem je vaak waar als grote onweerscomplexen zoals MCS of MCC overtrekken in de nachtelijke uurtjes, is dat cellen spontaan van plaast lijken te verschuiven binnen zo'n enorm complex.
De cellen Ãn de cluster (vaak overkoepeld door een grote ijskap) ontstaan en verdwijnen constant door elkaars outflow en/of andere triggers binnen het systeem. Door de constante aanmaak van nieuwe cellen kunnen MCS systemen zichzelf lang in leven houden.
Als een intense cel net jou locatie is gepaseerd en naar het NO wegtrekt kan het best zijn dat een volgende cel zich in het ZW in rap tempo opbouwd of dat een cel zich vlak bij jouw locatie probeert te ontplooien. Wat je dan merkt is dat het geluid van de NOwaards wegtrekkende cel langzaam wegebt, maar dat er tegelijkertijd nieuwe rommels vanuit het ZW hoorbaar worden of dat de bliksemintensiteit plots boven je hoofd weer toeneemt. Velen benoemen ook dit fenomeen vaak ten onrechte 'terugkomend onweer', omdat de intensiteit uit het niets boven je hoofd lijkt toe te nemen, terwijl de wegtrekkende/stervende bui vergeten wordt.
Ik heb dit laastse voorbeeld zelf enkele jaren geleden zelf mee mogen maken, te weten 09-09-2005. Er trokken die nacht buien vanuit het zuiden het rijnmondgebied binnen. De bliksemintensiteit verschoof constant van plaats. Terwijl het systeem naar het noorden (o)vertrok bevond ik mij in een relatief rustig gebied: het regende matig en af en toe kwam het tot een horizontale ontlading (vooral ten NNO van mij). Uit het niets ontstond er vervolgens een cel slechts enkele km ten zuiden van mij die in notime de bliksemintensiteit (ook met veel CG's) opschroefde naar ongekende hoogte. Het gevolg: bliksemintensiteit leek boven mijn hoofd terug te keren, samen met enorme stortregens én een blikseminslag aan de overkant van de straat. Deze inslag heeft ons ruim 2000 euro gekost, bij de mensen waar het daadwerkelijk gebeurde lag dit bedrag vele malen hoger. Het verhaal wat de volgende dag de ronde deed: het onweer was 'teruggekomen'.......Ik wist wel beter . Vraag beantwoord ???
Groeten,
Marsel | Gewijzigd: 24 maart 2009, 21:12 uur, door marsel
Klopt dat??
Ik wordt er altijd een beetje 'onrustig' van als ik dat soort dingen hoor. Ik heb het fenomeen nog nooit meegemaakt. Dit komt waarschijnlijk omdat het gewoonweg niet bestaat. Het is een verhaal dat naar mijn mening door pure onkunde de wereld in is geholpen (denk hierbij bijvoorbeeld ook aan de mythe dat een rivier(tje) invloed op grote buiensystemen zou hebben).
Een onweersbui/bestaande neerslagkern zal altijd de heersende hoogtestroming volgen, de zgn geostrofische wind. Als je vaak tijdens onweerssituaties de radarbeelden (achteraf) gaat analyseren zul je nooit een bui plots tegen de stroming in terug zien trekken naar de locatie waar zij vandaan kwam. Het terrein zoals jij dat schetst, een bos of waddeneiland heeft hierop totaal geen invloed.
Wat mij opvalt is dat het fenomeen 'terugkerend onweer' wel te relateren valt met het feit dat onweersbuien zeer dynamisch zijn en dat cellen plots kunnen ontstaan en verdwijnen. Vaak vindt er op bepaalde plaatsen (vaak aan de achterzijde van het systeem, ofwel de kant waar de bui vandaan kwam) een constante aangroei van nieuwe CB's plaats. Wat je dus waar zou kunnen nemen als leek is het volgende.
Een onweersbui trekt met behoorlijk wat geweld richting het NO weg, daarbij ebt uiteraard ook het geluid langzaam in diezelfde richting weg. Wat vervolgens kan gebeuren is dat er aan de achterzijde van de wegtrekkende cel, door outflow van deze cel, een nieuwe ontstaat, eentje die dus dichterbij ligt.
Vaak neemt de nieuwe jongere cel de 'taak' de oudere over. Vaak is het de jongste cel die het dan vervolgens overleefd. De hoeveelheid ontladingen op kleinere afstand (en ook het aantal hoorbare donders) neemt weer toe. Het lijkt alsof het de eerste cel is de weer probeert terug te komen, wat dus in werkelijkheid een nieuwe jonge cel is die dichterbij ligt en 'het stokje van de oudere overneemt'.
Wat ook kan gebeuren, en dit neem je vaak waar als grote onweerscomplexen zoals MCS of MCC overtrekken in de nachtelijke uurtjes, is dat cellen spontaan van plaast lijken te verschuiven binnen zo'n enorm complex.
De cellen Ãn de cluster (vaak overkoepeld door een grote ijskap) ontstaan en verdwijnen constant door elkaars outflow en/of andere triggers binnen het systeem. Door de constante aanmaak van nieuwe cellen kunnen MCS systemen zichzelf lang in leven houden.
Als een intense cel net jou locatie is gepaseerd en naar het NO wegtrekt kan het best zijn dat een volgende cel zich in het ZW in rap tempo opbouwd of dat een cel zich vlak bij jouw locatie probeert te ontplooien. Wat je dan merkt is dat het geluid van de NOwaards wegtrekkende cel langzaam wegebt, maar dat er tegelijkertijd nieuwe rommels vanuit het ZW hoorbaar worden of dat de bliksemintensiteit plots boven je hoofd weer toeneemt. Velen benoemen ook dit fenomeen vaak ten onrechte 'terugkomend onweer', omdat de intensiteit uit het niets boven je hoofd lijkt toe te nemen, terwijl de wegtrekkende/stervende bui vergeten wordt.
Ik heb dit laastse voorbeeld zelf enkele jaren geleden zelf mee mogen maken, te weten 09-09-2005. Er trokken die nacht buien vanuit het zuiden het rijnmondgebied binnen. De bliksemintensiteit verschoof constant van plaats. Terwijl het systeem naar het noorden (o)vertrok bevond ik mij in een relatief rustig gebied: het regende matig en af en toe kwam het tot een horizontale ontlading (vooral ten NNO van mij). Uit het niets ontstond er vervolgens een cel slechts enkele km ten zuiden van mij die in notime de bliksemintensiteit (ook met veel CG's) opschroefde naar ongekende hoogte. Het gevolg: bliksemintensiteit leek boven mijn hoofd terug te keren, samen met enorme stortregens én een blikseminslag aan de overkant van de straat. Deze inslag heeft ons ruim 2000 euro gekost, bij de mensen waar het daadwerkelijk gebeurde lag dit bedrag vele malen hoger. Het verhaal wat de volgende dag de ronde deed: het onweer was 'teruggekomen'.......Ik wist wel beter . Vraag beantwoord ???
Groeten,
Marsel | Gewijzigd: 24 maart 2009, 21:12 uur, door marsel
Citaat van marsel, dinsdag 24 maart 2009, 19:45 uur
Ik wordt er altijd een beetje 'onrustig' van als ik dat soort dingen hoor. Ik heb het fenomeen nog nooit meegemaakt. Dit komt waarschijnlijk omdat het gewoonweg niet bestaat. Het is een verhaal dat naar mijn mening door pure onkunde de wereld in is geholpen (denk hierbij bijvoorbeeld ook aan de mythe dat een rivier(tje) invloed op grote buiensystemen zou hebben).
Een onweersbui/bestaande neerslagkern zal altijd de heersende hoogtestroming volgen, de zgn geostrofische wind. Als je vaak tijdens onweerssituaties de radarbeelden (achteraf) gaat analyseren zul je nooit een bui plots tegen de stroming in terug zien trekken naar de locatie waar zij vandaan kwam. Het terrein zoals jij dat schetst, een bos of waddeneiland heeft hierop totaal geen invloed.
Wat mij opvalt is dat het fenomeen 'terugkerend onweer' wel te relateren valt met het feit dat onweersbuien zeer dynamisch zijn en dat cellen plots kunnen ontstaan en verdwijnen. Vaak vindt er op bepaalde plaatsen (vaak aan de achterzijde van het systeem, ofwel de kant waar de bui vandaan kwam) een constante aangroei van nieuwe CB's plaats. Wat je dus waar zou kunnen nemen als leek is het volgende.
Een onweersbui trekt met behoorlijk wat geweld richting het NO weg, daarbij ebt uiteraard ook het geluid langzaam in diezelfde richting weg. Wat vervolgens kan gebeuren is dat er aan de achterzijde van de wegtrekkende cel, door outflow van de vorige cel, een nieuwe ontstaat, eentje die dus dichterbij ligt.
Vaak neemt de nieuwe jongere cel de 'taak' de oudere over. Vaak is het de jongste cel die het dan vervolgens overleefd. De hoeveelheid ontladingen op kleinere afstand (en ook het aantal hoorbare donders) neemt weer toe. Het lijkt alsof het de eerste cel is de weer probeert terug te komen, wat dus in werkelijkheid een nieuwe jonge cel is die dichterbij ligt en 'het stokje van de oudere overneemt'.
Wat ook kan gebeuren, en dit neem je vaak waar als grote onweerscomplexen zoals MCS of MCC overtrekken in de nachtelijke uurtjes, is dat cellen spontaan van plaast lijken te verschuiven binnen zo'n enorm complex.
De cellen Ãn de cluster (vaak overkoepeld door een grote ijskap) ontstaan en verdwijnen constant door elkaars outflow en/of andere triggers binnen het systeem. Door de constante aanmaak van nieuwe cellen kunnen MCS systemen zichzelf lang in leven houden.
Als een intense cel net jou locatie is gepaseerd en naar het NO wegtrekt kan het best zijn dat een volgende cel zich in het ZW in rap tempo opbouwd of dat een cel zich vlak bij jouw locatie probeert te ontplooien. Wat je dan merkt is dat het geluid van de NOwaards wegtrekkende cel langzaam wegebt, maar dat er tegelijkertijd nieuwe rommels vanuit het ZW hoorbaar worden of dat de bliksemintensiteit plots boven je hoofd weer toeneemt. Velen benoemen ook dit fenomeen vaak ten onrechte 'terugkomend onweer', omdat de intensiteit uit het niets boven je hoofd lijkt toe te nemen, terwijl de wegtrekkende/stervende bui vergeten wordt.
Ik heb dit laastse voorbeeld zelf enkele jaren geleden zelf mee mogen maken, te weten 09-09-2005. Er trokken die nacht buien vanuit het zuiden het rijnmondgebied binnen. De bliksemintensiteit verschoof constant van plaats. Terwijl het systeem naar het noorden (o)vertrok bevond ik mij in een relatief rustig gebied: het regende matig en af en toe kwam het tot een horizontale ontlading (vooral ten NNO van mij). Uit het niets ontstond er vervolgens een cel slechts enkele km ten zuiden van mij die in notime de bliksemintensiteit (ook met veel CG's) opschroefde naar ongekende hoogte. Het gevolg: bliksemintensiteit leek boven mijn hoofd terug te keren, samen met enorme stortregens én een blikseminslag aan de overkant van de straat. Deze inslag heeft ons ruim 2000 euro gekost, bij de mensen waar het daadwerkelijk gebeurde lag dit bedrag vele malen hoger. Het verhaal wat de volgende dag de ronde deed: het onweer was 'teruggekomen'.......Ik wist wel beter . Vraag beantwoord ???
Groeten,
Marsel
Helemaal, het verhaal van mij kan naar het land der fabelen.!!
Bedankt voor de uitleg!
Luitzen
( En dan het verhaal van de hond-katten dagen van de zee geeft of de zee neemt?) | Gewijzigd: 24 maart 2009, 21:05 uur, door luitzen
Een onweersbui/bestaande neerslagkern zal altijd de heersende hoogtestroming volgen, de zgn geostrofische wind. Als je vaak tijdens onweerssituaties de radarbeelden (achteraf) gaat analyseren zul je nooit een bui plots tegen de stroming in terug zien trekken naar de locatie waar zij vandaan kwam. Het terrein zoals jij dat schetst, een bos of waddeneiland heeft hierop totaal geen invloed.
Wat mij opvalt is dat het fenomeen 'terugkerend onweer' wel te relateren valt met het feit dat onweersbuien zeer dynamisch zijn en dat cellen plots kunnen ontstaan en verdwijnen. Vaak vindt er op bepaalde plaatsen (vaak aan de achterzijde van het systeem, ofwel de kant waar de bui vandaan kwam) een constante aangroei van nieuwe CB's plaats. Wat je dus waar zou kunnen nemen als leek is het volgende.
Een onweersbui trekt met behoorlijk wat geweld richting het NO weg, daarbij ebt uiteraard ook het geluid langzaam in diezelfde richting weg. Wat vervolgens kan gebeuren is dat er aan de achterzijde van de wegtrekkende cel, door outflow van de vorige cel, een nieuwe ontstaat, eentje die dus dichterbij ligt.
Vaak neemt de nieuwe jongere cel de 'taak' de oudere over. Vaak is het de jongste cel die het dan vervolgens overleefd. De hoeveelheid ontladingen op kleinere afstand (en ook het aantal hoorbare donders) neemt weer toe. Het lijkt alsof het de eerste cel is de weer probeert terug te komen, wat dus in werkelijkheid een nieuwe jonge cel is die dichterbij ligt en 'het stokje van de oudere overneemt'.
Wat ook kan gebeuren, en dit neem je vaak waar als grote onweerscomplexen zoals MCS of MCC overtrekken in de nachtelijke uurtjes, is dat cellen spontaan van plaast lijken te verschuiven binnen zo'n enorm complex.
De cellen Ãn de cluster (vaak overkoepeld door een grote ijskap) ontstaan en verdwijnen constant door elkaars outflow en/of andere triggers binnen het systeem. Door de constante aanmaak van nieuwe cellen kunnen MCS systemen zichzelf lang in leven houden.
Als een intense cel net jou locatie is gepaseerd en naar het NO wegtrekt kan het best zijn dat een volgende cel zich in het ZW in rap tempo opbouwd of dat een cel zich vlak bij jouw locatie probeert te ontplooien. Wat je dan merkt is dat het geluid van de NOwaards wegtrekkende cel langzaam wegebt, maar dat er tegelijkertijd nieuwe rommels vanuit het ZW hoorbaar worden of dat de bliksemintensiteit plots boven je hoofd weer toeneemt. Velen benoemen ook dit fenomeen vaak ten onrechte 'terugkomend onweer', omdat de intensiteit uit het niets boven je hoofd lijkt toe te nemen, terwijl de wegtrekkende/stervende bui vergeten wordt.
Ik heb dit laastse voorbeeld zelf enkele jaren geleden zelf mee mogen maken, te weten 09-09-2005. Er trokken die nacht buien vanuit het zuiden het rijnmondgebied binnen. De bliksemintensiteit verschoof constant van plaats. Terwijl het systeem naar het noorden (o)vertrok bevond ik mij in een relatief rustig gebied: het regende matig en af en toe kwam het tot een horizontale ontlading (vooral ten NNO van mij). Uit het niets ontstond er vervolgens een cel slechts enkele km ten zuiden van mij die in notime de bliksemintensiteit (ook met veel CG's) opschroefde naar ongekende hoogte. Het gevolg: bliksemintensiteit leek boven mijn hoofd terug te keren, samen met enorme stortregens én een blikseminslag aan de overkant van de straat. Deze inslag heeft ons ruim 2000 euro gekost, bij de mensen waar het daadwerkelijk gebeurde lag dit bedrag vele malen hoger. Het verhaal wat de volgende dag de ronde deed: het onweer was 'teruggekomen'.......Ik wist wel beter . Vraag beantwoord ???
Groeten,
Marsel
Helemaal, het verhaal van mij kan naar het land der fabelen.!!
Bedankt voor de uitleg!
Luitzen
( En dan het verhaal van de hond-katten dagen van de zee geeft of de zee neemt?) | Gewijzigd: 24 maart 2009, 21:05 uur, door luitzen
Citaat van luitzen, dinsdag 24 maart 2009, 1:37 uur
Er wordt weleens gezegt dat onweer "terug komt", boven een (wadden) eiland of boven een bos.
Klopt dat??
het kan zeker wel eens voorkomen!!!
heb het zelf meegemaakt ,jaren geleden gingen we van de camping (in Rockanje) richting het dorpscentrum om daar de zaterdagavond door te brengen na ongeveer 5 minuten barst er plots een onweersbui boven ons los en we konden nog net schuilen bij het plaatselijk bejaardenhuis.
het ging flink tekeer gepaard met veel wind en neerslag...te veel neerslag om door te lopen!!!
toen het iets minder begon te worden draaide de wind langzaam om en kwam het hele circus weer terug!?!?!
we hebben daar nog wel even gezeten.
Ik vond het niet erg want ik had weer een mooie show.
we hebben de caravan al een paar jaar niet meer ,maar ik kan je wel verzekeren dat als er een onweersbui overtrok daar deze altijd ff iets heftiger zijn dan 40 kilometer verderop (Schiedam) waar ik toen woonde!!!
mooi verhaal btw. Kevin!!
groetjes Ruk.
Klopt dat??
het kan zeker wel eens voorkomen!!!
heb het zelf meegemaakt ,jaren geleden gingen we van de camping (in Rockanje) richting het dorpscentrum om daar de zaterdagavond door te brengen na ongeveer 5 minuten barst er plots een onweersbui boven ons los en we konden nog net schuilen bij het plaatselijk bejaardenhuis.
het ging flink tekeer gepaard met veel wind en neerslag...te veel neerslag om door te lopen!!!
toen het iets minder begon te worden draaide de wind langzaam om en kwam het hele circus weer terug!?!?!
we hebben daar nog wel even gezeten.
Ik vond het niet erg want ik had weer een mooie show.
we hebben de caravan al een paar jaar niet meer ,maar ik kan je wel verzekeren dat als er een onweersbui overtrok daar deze altijd ff iets heftiger zijn dan 40 kilometer verderop (Schiedam) waar ik toen woonde!!!
mooi verhaal btw. Kevin!!
groetjes Ruk.
één ding is zeker, er is ALTIJD WEER!!!!
Thanks voor de reactie's!
Ooit maar dan wel al bijna 15 jaar terug hadden we net ten noord van Den Bosch een bizar onweer, dat onweer leek zo bizar omdat de buienwolk inktzwart was maar er allerlei bollingen waren. Dus allerlei cumulussen in 1 wolk en dan de bliksems daartussen. Zoiets heb ik daarna nooit meer gezien. Zoiets vergeet ik echter ook niet.
Ooit maar dan wel al bijna 15 jaar terug hadden we net ten noord van Den Bosch een bizar onweer, dat onweer leek zo bizar omdat de buienwolk inktzwart was maar er allerlei bollingen waren. Dus allerlei cumulussen in 1 wolk en dan de bliksems daartussen. Zoiets heb ik daarna nooit meer gezien. Zoiets vergeet ik echter ook niet.
Het leven als een onweersliefhebber is vergelijkbaar met het leven van een pornoacteur. Beide personen krijsen en kreunen bij hun liefhebberij!
Citaat van ruk, woensdag 25 maart 2009, 17:33 uur
het kan zeker wel eens voorkomen!!!
heb het zelf meegemaakt ,jaren geleden gingen we van de camping (in Rockanje) richting het dorpscentrum om daar de zaterdagavond door te brengen na ongeveer 5 minuten barst er plots een onweersbui boven ons los en we konden nog net schuilen bij het plaatselijk bejaardenhuis.
het ging flink tekeer gepaard met veel wind en neerslag...te veel neerslag om door te lopen!!!
toen het iets minder begon te worden draaide de wind langzaam om en kwam het hele circus weer terug!?!?!
we hebben daar nog wel even gezeten.
Ik vond het niet erg want ik had weer een mooie show.
we hebben de caravan al een paar jaar niet meer ,maar ik kan je wel verzekeren dat als er een onweersbui overtrok daar deze altijd ff iets heftiger zijn dan 40 kilometer verderop (Schiedam) waar ik toen woonde!!!
mooi verhaal btw. Kevin!!
groetjes Ruk.
Beste Ruk,
Ik geloof jou verhaal, maar blijf over dit soort fenomenen terughoudend. Jij weet net zo goed als ik dat een winddraaing aan de grond totaal geen invloed hoeft te hebben op een onweersbui en haar trekrichting. Sterker nog, vaak is de windcirculatie nabij een cel dermate verstoord dat men geen goede objectieve waarneming meer kan doen over de daadwerkelijke windrichting buiten de cel om. Daarbij zal een onweder vrijwel altijd de stroming op enige hoogte volgen, welke over het algemeen anders is dat aan degrond.
De cel zelf is vaak verantwoordelijk voor de kenmerkende winddraaing/-verandering aan de grond. Dit resulteert vaak in een compleet andere windrichting nadat de cel gepasseerd is.
Wat je vaak ziet is dat outflows ervoor zorgen dat zowel voor als na een bui de wind van de cel af gaat staan (bijv. eerst vóór de cel uit vanuit ZW, na passage van de cel NO), iets wat jij dus ook waarnam na het afnemen van de hevigste neerslag (dus na passage van belangrijkste neerslagkern).
Hoe het dan vervolgens te verklaren is dat de neerslagintensiteit weer toenam en het weer frequenter tot ontladingen kwam zou je uit mijn vorige uitleg op kunnen maken (de outflow van een cel kan net de trigger zijn voor een volgende om in jou omgeving te ontstaan waardoor het lÃjkt alsof het geheel terugkomt). Maargoed ik weet niet hoe de omstandigheden toen waren en om wat voor soort bui het ging. Ik geloof je verhaal en hoop zelf een dergelijke situatie zoals jij die beschrijft mee te maken. Ik blijf echter van mening (koppig ?:P ) dat terugkerend onweer een fabeltje is.
Misschien dat meer mensen hier een ervaring over dit onderwerp kunnen posten, levert leuke discussies en misschien een verbreding van de inzichten op .
Fijne dag!
Groeten,
Marsel | Gewijzigd: 28 maart 2009, 13:54 uur, door marsel
heb het zelf meegemaakt ,jaren geleden gingen we van de camping (in Rockanje) richting het dorpscentrum om daar de zaterdagavond door te brengen na ongeveer 5 minuten barst er plots een onweersbui boven ons los en we konden nog net schuilen bij het plaatselijk bejaardenhuis.
het ging flink tekeer gepaard met veel wind en neerslag...te veel neerslag om door te lopen!!!
toen het iets minder begon te worden draaide de wind langzaam om en kwam het hele circus weer terug!?!?!
we hebben daar nog wel even gezeten.
Ik vond het niet erg want ik had weer een mooie show.
we hebben de caravan al een paar jaar niet meer ,maar ik kan je wel verzekeren dat als er een onweersbui overtrok daar deze altijd ff iets heftiger zijn dan 40 kilometer verderop (Schiedam) waar ik toen woonde!!!
mooi verhaal btw. Kevin!!
groetjes Ruk.
Beste Ruk,
Ik geloof jou verhaal, maar blijf over dit soort fenomenen terughoudend. Jij weet net zo goed als ik dat een winddraaing aan de grond totaal geen invloed hoeft te hebben op een onweersbui en haar trekrichting. Sterker nog, vaak is de windcirculatie nabij een cel dermate verstoord dat men geen goede objectieve waarneming meer kan doen over de daadwerkelijke windrichting buiten de cel om. Daarbij zal een onweder vrijwel altijd de stroming op enige hoogte volgen, welke over het algemeen anders is dat aan degrond.
De cel zelf is vaak verantwoordelijk voor de kenmerkende winddraaing/-verandering aan de grond. Dit resulteert vaak in een compleet andere windrichting nadat de cel gepasseerd is.
Wat je vaak ziet is dat outflows ervoor zorgen dat zowel voor als na een bui de wind van de cel af gaat staan (bijv. eerst vóór de cel uit vanuit ZW, na passage van de cel NO), iets wat jij dus ook waarnam na het afnemen van de hevigste neerslag (dus na passage van belangrijkste neerslagkern).
Hoe het dan vervolgens te verklaren is dat de neerslagintensiteit weer toenam en het weer frequenter tot ontladingen kwam zou je uit mijn vorige uitleg op kunnen maken (de outflow van een cel kan net de trigger zijn voor een volgende om in jou omgeving te ontstaan waardoor het lÃjkt alsof het geheel terugkomt). Maargoed ik weet niet hoe de omstandigheden toen waren en om wat voor soort bui het ging. Ik geloof je verhaal en hoop zelf een dergelijke situatie zoals jij die beschrijft mee te maken. Ik blijf echter van mening (koppig ?:P ) dat terugkerend onweer een fabeltje is.
Misschien dat meer mensen hier een ervaring over dit onderwerp kunnen posten, levert leuke discussies en misschien een verbreding van de inzichten op .
Fijne dag!
Groeten,
Marsel | Gewijzigd: 28 maart 2009, 13:54 uur, door marsel
hoi hoi ik vind dit ook zeker een interesant verhaal
mij werd vroeger ook altijd verteld dat heel soms onweer kon blijven hangen tussen de grote rivieren
en dat deze bui dan aleen maar groter en gekker werd soms klonk dat ook zeker zo ik woon vlak bij de merwede/waal
an andere rivier is de lek ik denk alleen dat marsel zeker wel is gelijk zou kunnen hebben dat het schijn is
dan wou ik ook nog eve terug komen op wat martijn17 vertelde over zwiserland ik ben van mening dat daar zeker wel een bij niet over een berg kan komen aleen ik weet niet of hij ook groter zal worden
met vriendelijke groeten Riesz klapkiesz ps excusses voor de vele vele typfouten maar k ben echt slecht hierin en doe het ook niet graag
L@torsz
mij werd vroeger ook altijd verteld dat heel soms onweer kon blijven hangen tussen de grote rivieren
en dat deze bui dan aleen maar groter en gekker werd soms klonk dat ook zeker zo ik woon vlak bij de merwede/waal
an andere rivier is de lek ik denk alleen dat marsel zeker wel is gelijk zou kunnen hebben dat het schijn is
dan wou ik ook nog eve terug komen op wat martijn17 vertelde over zwiserland ik ben van mening dat daar zeker wel een bij niet over een berg kan komen aleen ik weet niet of hij ook groter zal worden
met vriendelijke groeten Riesz klapkiesz ps excusses voor de vele vele typfouten maar k ben echt slecht hierin en doe het ook niet graag
L@torsz
Ik heb vorigjaar een onweersbui gezien die tegen de wind in naar mij toe kwam.
De wind kwam vanuit het Noorden en ik zag doormiddel van de flitsen een rolwolk en een heel stuk. Maar ik had zoiets hmm die komt mijn kant niet op want de wind staat verkeert.
Nog geen 5 minuten later zag ik de windrichting veranderen en de wind nam sterk toe en ineens was de rolwolk over mij heen en ik zat in een stortregen met een enkele ontlading.
Dat heeft een flinke impressie op mij gemaakt toen ik dat zag.
De wind kwam vanuit het Noorden en ik zag doormiddel van de flitsen een rolwolk en een heel stuk. Maar ik had zoiets hmm die komt mijn kant niet op want de wind staat verkeert.
Nog geen 5 minuten later zag ik de windrichting veranderen en de wind nam sterk toe en ineens was de rolwolk over mij heen en ik zat in een stortregen met een enkele ontlading.
Dat heeft een flinke impressie op mij gemaakt toen ik dat zag.
Groetjes Bjorn
Red Sky @ Night show us the lightRed Sky in the morning Sailors take warning.
Red Sky @ Night show us the lightRed Sky in the morning Sailors take warning.
