Ik ben nieuw hier en ben hier terecht gekomen door te googelen op angst onweer, en wat een verademing dat ik niet de enige ben met deze angst.
Voor mijn gevoel heb ik een vreemde angst voor onweer. Ik ben namelijk alleen thuis bang en vlucht dan ook het liefst mijn huis uit. Gisteravond heb ik bij de buren gezeten. Of het nou licht is of donker, met veel mensen om me heen of alleen, niemand kan me helpen en ik ga er dan ook het liefste vandoor. Het maakt me niet uit waar ik dan terecht kom als het maar niet thuis of buiten is.
Ik werk in de kinderopvang en probeer daar de kinderen uit te leggen dat het niet eng is met alle uitleg die ze maar hebben willen. Loop ik in het centrum dan ga ik vanuit een winkel de onweer steen te bekijken en ben ik op vakantie dan interreseert het me ook niet want dan ben ik niet in mijn eigen huis. Het is erg lastig want als ik net op het punt sta om naar huis te gaan moet er dus van alles geregeld worden want ik kom een uurtje later met de boodschappen. Dus niet alleen voor mij vervelend maar ook voor manlief. Afgelopen nazomer heb ik zelfs een nacht bij mijn moeder gelogeerd en ik ben toch echt 35 jaar oud.
Ik heb ooit de bliksem in zien slaan bij de overburen en ook dat vond ik meer mooi dan angstig dus dat is ook het probleem niet. Ik schrik me altijd een ongeluk van de knal in plaats van de gevreesde bliksem.
Het begint bij mij al bij de waarschuwing van de knmi, zodra er code geel staat raak ik spontaan aan de diarree, krijg klamme handen en loop de halve dag met hartkloppingen. Zodra ik weg kan uit mijn huis gaat het goed, geen probleem. Maar als ik thuis blijf dan gaan de stekkers eruit, grote lamp aan, lamellen dicht en ga ik ijsberen. Zodra de onweer dichtbij komt knijp ik mijn ogen dicht en zit ik met mijn vingers in de oren te wachten tot het voorbij trekt.
Als de onweer voorbij is ben ik dan wel weer zo gek om op twitter, nieuwskanalen enz. te lezen wat er allemaal gebeurd is of wat er nog komen gaat.
Het ergste is onweer met hele harde wind, dan heb ik het helemaal niet meer, kortom een rare angst...........maar hoe kom ik er vanaf.
Gr. Nicole.
*heel verhaal*
Gr. Nicole.
hmm, ik herken dit wel. Ben zelf niet bang voor onweer (ik ben juist gefascineerd ervan), maar ik voel me elders ook meer op mijn gemak dan thuis. Ik ben gewoon ontzettend bang voor brand, dus ik ben bang dat de bliksem inslaat en dan brand veroorzaakt. Als ik op mijn werk of in de auto zit, heb ik hier dus geen last van.
Is dit herkenbaar voor jou?
Hoi Sunrise,
Ik heb ervaring met het medicijn Metoprolol, dit is een betablokker, die zorgt ervoor dat je hart niet sneller kan kloppen, waardoor je zelf ook rustiger blijft. Weet niet of het bij iedereen helpt, maar bij mij in ieder geval wel! Ik neem er altijd 1 vlak voor een onweersbui, en ik merk dan dat ik niet zo snel bang wordt, maar er soms zelfs naar durf te kijken. Misschien heb je hier iets aan...
Groetjes Petra
Angst is zoals de starter van dit topic al wist te vermelden, een primitief instinct.
Het behoed ons voor verkeerde beslissingen in soms gevaarlijke situaties.
Angst is een "goede slaaf" ,maar een slechte meester.
Ik ben beroeps militair geweest en heb me bevonden in soms hachelijke situaties, dankzij mijn gezonde angst voor dergelijke, heb ik weten te overleven.
Nu, jaren later heb ik helaas kennis moeten maken met het PTS Syndroom.
Nu heb ik met enige regelmaat last van hyperventilatie en zit dan ook geregeld weer eens te vergeefs op de huisartsen post omdat ik denk dat ik doodga aan hartklachten.
Telkens weer krijg ik te horen dat ik zo gezond als een vis ben.
Mijn leven heeft geruime tijd compleet op z'n kop gestaan omdat ik bang was om bang te worden.
What the f**** ? , ja bang om bang te worden.
Ik heb inmiddels geleerd om met deze emoties om te gaan door ze onder ogen te zien en te achterhalen waar nu eigenlijk de wortels van deze angsten lagen.
Ik ben zelf geen fan van medicatie, maar heb CGT ( cognitieve gedrags therapie), gevolgd.
Medicatie in welke vorm dan ook, vlakt naar mijn mening af.
Ik ben dan geen deskundige maar wel ervarings deskundig, geloof me, op een gegeven moment kun je niet meer zonder.
Sterker nog, je raakt er aan verslaafd.
Ik ben niet bang meer om dood te gaan, althans niet banger dan de gemiddele nederlander.
Besef dat er legio mogelijkheden zijn om van je angsten te genezen, danwel mee om kunt leren gaan.
Nu is er individueel niet aan van af te dingen aan wie en wat je bent.
Maar 1 ding is zeker, schamen hoef jij je er niet voor want er zijn velen net als jij , ik en mss zelfs je buurman/vrouw.
We zijn mens en kunnen trauma's of "ingegroeide " angsten/emoties niet altijd blijven negeren.
Ik ben er ook nog lang niet, maar wel al op de goede weg, mss is dat iets waar je met je huisarts over kunt gaan praten.
Hij/Zij weet vaak waar je terecht kunt met dit soort problemen.
In ieder geval succes
Edit Marga: quote verkleind.
Hoi,
Ik was inderdaad niet van plan om over medicatie te beginnen, ik weet maar al te goed uit mijn omgeving hoe dat werkt en inderdaad afvlakt.
Iets anders lijkt me meer op zijn plaats. Het gekke is dat ik eigenlijk weinig angsten ken, behalve dan die voor onweer. Ik kan me nu al druk maken over woensdagavond dan worden er weer een hoop buien verwacht. Ik heb trouwens nog nooit enge dingen mee gemaakt door onweer en in mijn jeugd ook niet angstig opgevoed wat dit betreft. Mijn pa was brandweerman en we zaten uitgebreid met zijn tweeën naar het schouwspel te kijken. Ik heb dan ook geen angst voor vuur. Het lijkt wel hoe ouder hoe meer angst.
| Gewijzigd: 21 mei 2012, 23:33 uur, door Marga
Je angst is helemaal niet vreemd.
Ik ben zelf 22 en heb hier ook lang last van gehad. Ik heb meerdere keren in noodweer buiten gestaan op plekken waar ik niet meteen naar binnen kon.
Lang ben ik zelfs binnen gebleven als er een paar donkere wolken aan de lucht hingen. ............
super bedankt!!!
| Gewijzigd: 22 mei 2012, 19:25 uur, door Bronk
Ik was vroeger ook altijd bang....Als ik op mijn bed lag en ik hoorde het onweren,of ik werd wakker van onweer dan bleef ik in 1 houding liggen en bewoog me niet totdat het onweer weg was. Ik was erg bang toen
Op een geven moment op een camping kregen we Noodweer te verwerken,en ik kon nergens heen dan onder de luifel of caravan,alleen ik wilde onder de luifel om niet als een watje over te komen. Vanaf dat moment heb ik het erg angstig aangekeken en in die avond vond ik het eigenlijk steeds leuker en interessanter worden,sindsdien kijk ik er na en ben ik er niet meer bang voor. (Al jaren niet meer) Ben 26 en sinds mijn 13e zoek ik het noodweer op
Het is een kwestie van overheen zetten,en gewoon meemaken en ervan proberen te genieten,desnoods eerst met oordoppen in zodat je het minder hoort,maar je wel de flitsen kan zien,en dan haal je de oordoppen er een keer uit nadat je enkele buien hebt gehad in een paar weken tijd,en wen je er vanzelf aan.
Ervoor weg duiken moet je ieder geval niet meer doen,want zo kom je er nooit meer van af. En zeker met in je achterhoofd wetende dat Onweer vaker en vaker zal voorkomen en zwaarder zal zijn.
Succes.
Beste onweer 2012 : Op Dominicaanse Republiek 16 op 17 Juni! Zal nooit in Nederland overtroffen worden.
Zelf ben ik ook altijd heel bang geweest voor onweer. Onweer is geen rare angst, onweer kan wel degelijk gevaarlijk zijn als je niet voorzichtig bent en het is dus helemaal niet vreemd om er bang voor te zijn. Mijn ouders werden ook altijd gek van me, en hebben me zelfs regelmatig straf gegeven omdat ik niet in mijn bed op zolder wilde slapen als het onweerde (omdat ik dat echt niet durfde).
Wat je vooral moet doen is je ouders maar lekker gek van je laten worden. Daar moet je je niets van aantrekken. Het zou helemaal niet verkeerd zijn om van je angst voor onweer af te komen, want om onweer kun je nu eenmaal niet heen, maar doe het lekker op je eigen manier. Ik ben zelf nu 21 en begin nu langzaamaan mijn angst onder controle te krijgen. Wat ik heb gedaan is in eerste instantie foto's van bliksem bekijken. Toen dat goed ging, ben ik overgegaan op het bekijken van filmpjes op youtube van onweer. Me op dit forum aanmelden en meelezen in het onweerskansen topic heeft me ook erg geholpen, het enthousiasme van iedereen daar heeft mij uiteindelijk ook enthousiast gemaakt voor onweer. Mijn laatste stap was tijdens onweer door het raam naar buiten kijken. De eerste keer 's avonds, de tweede keer 's ochtends. Beide keren niet alleen, maar samen met iemand anders. 's Nachts en in m'n eentje durf ik het nog niet goed. Nu heb ik een paar dagen geleden een camera aangeschaft en mijn volgende stap wordt bliksem proberen te filmen/fotograferen. Zo hoop ik mijn angst voor onweer uiteindelijk over te kunnen zetten in een fascinatie voor onweer.
Wie weet heb je er wat aan om hetzelfde te proberen. Het kan je heel wat tijd kosten en neem die tijd lekker. En tot die tijd, lekker naar je ouders rennen als het onweert als je je daar goed bij voelt. Geen dingen doen waar je je niet lekker bij voelt, dus niet in je eigen kamer blijven zolang je zo bang bent.
Succes!
Ik vind het echt apart dat mensen onweer 'mooi' vinden. Ik vind het wel heel indrukwekkend, maar ik
ben er heel erg angstig voor! Help! Ik ben bang voor het feit dat hij in kan slaan in mijn huis.
Afgelopen maandag hing het onweer hier boven waar ik woon. Geknetter. Het was zo erg, dat mijn mobiele telefoon zelfs
vastliep en ik dus niet meer kon bellen! Dat was heel erg eng! Ik weet gewoon niet waar ik het moet zoeken als
het onweer dichtbij is.
Ik lees op internet verhalen dat als de bliksem in je huis slaat, de buizen uit de muur geslagen kunnen worden en stopcontacten zelfs van de muur kunnen vliegen.
Hoe is dit mogelijk?? Als dat een keer gebeurt, dan kun je me opvegen! En ook kan de bliksem een gat in je dak slaan.
Wij hebben platdak. Dus dan kan de bliksem mij toch raken als ik in huis zit en hij slaat door het dak heen?
Er wordt altijd gezegd dat als het onweert, je veilig zit in je huis, maar dat is dus niet zo als ik dit lees!!
HELP!!!! Kunnen jullie mij meer vertellen hierover?
Groetjes, Angstige Rietje
Hier weer even een up-date over mijn angst voor onweer. Het gekke van mijn angst is dat ik dus altijd vlucht als ik thuis ben. Al is het maar naar de winkel, op mijn werk blijven hangen of naar iemand anders zijn of haar huis. Normaal gesproken vlucht ik naar mijn moeder waar ik dus op de wc ga zitten met mijn vingers in mijn oren, zo zie en hoor ik niks.
De laatste keer heb ik mezelf toegesproken en ben ik wel naar mijn moeder gegaan maar ben op de bank gaan zitten en heb mezelf verplicht om naar buiten te kijken. Dit ging aardig goed.
Vorige week scheen achter ons huis de zon en aan de voorkant trok een fikse onweersbui over, toen heb ik samen met manlief wat plantjes in de tuin gepoot, naar binnen gegaan en zelfs op dit forum nog wat geschreven over deze bui, alweer een klein stapje in de goede richting.
Tot afgelopen maandag, de hele nacht wakker gelegen en om 8.15 naar mijn ma gelopen voor de onweersbui uit. Wel een opgejaagd gevoel maar bij mijn ma aangekomen heerlijk koffie geleut en de bui laten passeren...............
Voor morgen ben ik ook al voorbereid, tot 18.30 werken en dan gezellig naar mijn mams om te eten (als de bui niet eerder overkomt). En dan zie ik wel hoe fel hij is en of ik op de bank door het raam blijf kijken of toch weer op de wc beland. Ben er voor morgen niet gerust op maar heb wel het gevoel dat het iets beter gaat. Ik ga in ieder geval niet meer stijf op de bank zitten met de handen voor mijn ogen en de muziek op de koptelefoon op standje 10.
Wat ik me wel ineens bedacht vanmiddag is dat een app of website waarin je ruim van te voren kunt zien of de bui precies op jouw stadje beland fijn zou zijn. Nu maak ik me vaak druk door naar buienrader en zo te kijken en schuift de bui er net voor of achterlangs.
Hier weer even een up-date over mijn angst voor onweer. Het gekke van mijn angst is dat ik dus altijd vlucht als ik thuis ben. Al is het maar naar de winkel, op mijn werk blijven hangen of naar iemand anders zijn of haar huis. Normaal gesproken vlucht ik naar mijn moeder waar ik dus op de wc ga zitten met mijn vingers in mijn oren, zo zie en hoor ik niks.
De laatste keer heb ik mezelf toegesproken en ben ik wel naar mijn moeder gegaan maar ben op de bank gaan zitten en heb mezelf verplicht om naar buiten te kijken. Dit ging aardig goed.
Vorige week scheen achter ons huis de zon en aan de voorkant trok een fikse onweersbui over, toen heb ik samen met manlief wat plantjes in de tuin gepoot, naar binnen gegaan en zelfs op dit forum nog wat geschreven over deze bui, alweer een klein stapje in de goede richting.
Tot afgelopen maandag, de hele nacht wakker gelegen en om 8.15 naar mijn ma gelopen voor de onweersbui uit. Wel een opgejaagd gevoel maar bij mijn ma aangekomen heerlijk koffie geleut en de bui laten passeren...............
Voor morgen ben ik ook al voorbereid, tot 18.30 werken en dan gezellig naar mijn mams om te eten (als de bui niet eerder overkomt). En dan zie ik wel hoe fel hij is en of ik op de bank door het raam blijf kijken of toch weer op de wc beland. Ben er voor morgen niet gerust op maar heb wel het gevoel dat het iets beter gaat. Ik ga in ieder geval niet meer stijf op de bank zitten met de handen voor mijn ogen en de muziek op de koptelefoon op standje 10.
Wat ik me wel ineens bedacht vanmiddag is dat een app of website waarin je ruim van te voren kunt zien of de bui precies op jouw stadje beland fijn zou zijn. Nu maak ik me vaak druk door naar buienrader en zo te kijken en schuift de bui er net voor of achterlangs. zonde is dit eigenlijk.onweer is het mooiste weersverschijnsel wat er bestaat.eigenlijk moet ervan genieten van onweer.ik heb eigenlijk ook een angst voor een weers verschijnsel niet lachen he namelijk ijzel heb ik een gruwelijk hekel aan.of die bui over je heen komt moet je hier kijken op www.blitzortung.org
dagen,waarvan...zwaar onweer op 0 dagen,onweer met hagel 4 dagen,onweer met windstoten 1 dagen.NOODWEER 0 DAGEN,alleen het weerlicht gezien verweg 3 dagen, alleen de donder gehoord 5 dagen van het onweer rondom nijmegen,onweer met veel regen 25 mm en meer 2 dagen
Ik vind het echt apart dat mensen onweer 'mooi' vinden. Ik vind het wel heel indrukwekkend, maar ik
ben er heel erg angstig voor! Help! Ik ben bang voor het feit dat hij in kan slaan in mijn huis.
Afgelopen maandag hing het onweer hier boven waar ik woon. Geknetter. Het was zo erg, dat mijn mobiele telefoon zelfs
vastliep en ik dus niet meer kon bellen! Dat was heel erg eng! Ik weet gewoon niet waar ik het moet zoeken als
het onweer dichtbij is.
Ik lees op internet verhalen dat als de bliksem in je huis slaat, de buizen uit de muur geslagen kunnen worden en stopcontacten zelfs van de muur kunnen vliegen.
Hoe is dit mogelijk?? Als dat een keer gebeurt, dan kun je me opvegen! En ook kan de bliksem een gat in je dak slaan.
Wij hebben platdak. Dus dan kan de bliksem mij toch raken als ik in huis zit en hij slaat door het dak heen?
Er wordt altijd gezegd dat als het onweert, je veilig zit in je huis, maar dat is dus niet zo als ik dit lees!!
HELP!!!! Kunnen jullie mij meer vertellen hierover?
Groetjes, Angstige Rietje gewoon hier op deze site blijven kun je heel wat leren over onweer,met al die onweer gekken hier waar onder ik.je moet morgen maar deze site in de gaten houden.ik geniet nu al wat morgen komt.sterkte morgen
dagen,waarvan...zwaar onweer op 0 dagen,onweer met hagel 4 dagen,onweer met windstoten 1 dagen.NOODWEER 0 DAGEN,alleen het weerlicht gezien verweg 3 dagen, alleen de donder gehoord 5 dagen van het onweer rondom nijmegen,onweer met veel regen 25 mm en meer 2 dagen
Ik zelf ben bang voor allebij, Ik vindt het eng om de flits te zien en daarna gaan mijn vingers gelijk in mijn oren...........stom gedoe eigenlijk!
zou slaan. Mijn bank (hoekbank) staat ongeveer maar 20 cm van de muur af en er zitten
2 stopcontacten op de muur achter de bank. Als ik dan op de bank zit, dan vliegt die steekvlam toch tegen de bank en mij aan
of raakt boven de bank uit mijn hoofd??
Vroeger was ik doodsbang van de onweer. De juiste oorzaak weet ik niet maar ik vermoed dat vroeger viel de bliksem op een veld naast mijn huis en het was hevige knal maar ik kan het niet meer herinneren. Maar voor de angst overwinnen moeten jullie gewoon proberen te kijken naar de onweer zoals ik. Nu ben ik niet meer bang van de onweer maar de onweer is wel bang van mij